Στον έρωτα δεν χωράει Λογική! by nora1!!!

Αποφάσισα να γράψω ένα καινούριο σενάριο, μιας κι ένα από τα άλλα μου τελειώνει! Ελπίζω να σας αρέσει και να μην είναι βαρετό! Υπόθεση σε λιγάκι!

Ξεκίνα περιμένω!!

Ξεκινάω Βίκυ μου! Ξεκινάω!

Για ν’αρχίσει η ιστορία μας όμως, θα πρέπει να γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο! Για την ακρίβεια, στο σημείο όπου ο Λουκάς είναι έτοιμος να παντρευτεί την Νταίζη και η Νόρα ν’αρραβωνιαστεί το Δημήτρη, κατά κόσμον Μήτσουλα! Λίγο πριν γίνουν όλα αυτά όμως, η Νόρα επιστέκπεται το Λουκά για να τον αποχαιρετήσει! Τι θα γίνει εκεί?

Ελπίζω να σας άρεσε η υπόθεση και να μην ήταν βλακεία!

Τέλεια ιδέα!!! Ανυπομονώ το "πρώτο επεισόδιο"

maria15 έγραψε:Τέλεια ιδέα!!! Ανυπομονώ το "πρώτο επεισόδιο"

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Μαρία μου! Πάω ν'ανεβάσω το πρώτο!

Η Νόρα επιστέκπεται το Λουκά για να τον αποχαιρετήσει!

Το τραγουδάκι θα σας χρειαστεί για πολλά σημεία του κειμένου!
https://www.youtube.com/watch?v=-_SQebjrlec

Όταν λοιπόν μπαίνει μέσα, ο Μάνος και ο Νικόλας βγαίνουν και κατεβαίνουν κάτω!

Για λίγο στέκονται και οι δυο αμίλητοι. Έπειτα η Νόρα πλησιάζει περισσότερο το Λουκά, ο οποίος την κοιτά και στα μάτια του δείχνει όλο τον πόνο που νιώθει!

Ν:Σου πάει το γαμπριάτικο! Είσαι πολύ όμορφος! (αμήχανα)
Λ:Σ’ευχαριστώ! (αμήχανα)
Ν:Στο τσακ σε πρόλαβα! Έφευγες, ε?
Λ:Ναι!
Ν:Κι εγώ! Με περιμένει κάτω ο Δημήτρης!
Λ:Θα πάτε στη.. Μονεμβασιά, στους γονείς σου!
Ν:Ναι!
Λ:Με τη σαΐτα και το αλυσοπρίονο, το βενζινοκίνητο!
Ν: (χαμογελάει) Ξέρεις, εγώ δεν είχα μυαλό για να πάρω δώρο για το γάμο! Αλλά σου έφερα αυτό! (ψάχνει στην τσάντα της και βγάζει μια σακούλα)

Δίνει τη σακούλα στο Λουκά, ενώ κοιτάζονται έντονα στα μάτια. Αυτός την ανοίγει και βγάζει από μέσα τις πυτζάμες που του είχε αγοράσει η Νόρα! Τις κοιτάει και απορεί!

Ν:Οι πυτζάμες σου! Στο σπίτι μου δεν χρειάζονται πια, δεν θα ξανάρθεις! Δεν θα ξανακοιμηθείς στον καναπέ μου, ε? Άντε, το γλίτωσες το πιάσιμο! Έγινε αυτό που ευχόσουν!
Λ:Θα τον θυμάμαι πάντα όμως!
Ν:Λουκά... Θέλω να σου πω κάτι! Μέσα απ’την ψυχή μου! Σου εύχομαι... Να έχεις μια... Μια... Μια πραγματικά καλή ζωή! Αν ξέρω ότι περνάς καλά, θα είμαι κι εγώ ευτυχισμένη!
Λ:Ναι! Κι εγώ το ίδιο σου εύχομαι! (συγκινημένος, μην ξέροντας τι να πει) Και, πρόσεχε, μην κάνεις τη ζωή του Μήτσου πατίνι!
Ν:Γιατί το λες αυτό?
Λ:Γιατί σε ξέρω!
Ν:Αυτά! (παύση)
Λ:Να προσέχεις στο δρόμο!
Ν:Θα προσέχω! Λοιπόν, καλά στέφανα! (γυρίζει και φεύγει)
Λ:Και στα δικά σου!

Η Νόρα τότε σταματάει και γυρίζει! Τον κοιτάει έτοιμη να βάλει τα κλάμματα!

Ν:Ά στο διάολο ηλίθιε!

Κοιτιούνται έντονα για λίγο! Η Νόρα τότε πετάει την τσάντα της κάτω και τρέχει στην αγκαλιά του! Αγκαλιάζονται σφιχτά και φιλιούνται παθιασμένα! Ένα φιλί, μέσα από το οποίο εξέφραζαν την αγάπη τους ο ένας για τον άλλο! Ένα τόσο γλυκό, αλλά και αποχαιρετιστήριο φιλί! Κανείς τους δεν ήθελε να τελειώσει! Συνέχισαν να φιλιούνται! Ούτε κι αυτοί κατάλαβαν για πόση ώρα! Χάθηκαν μέσα σ’αυτό το φιλί! Η Νόρα όμως επανήλθε στην πραγματικότητα και κατάλαβε πως έπρεπε να φύγει! Όσο πιο σύντομα μπορούσε! Προσπάθησε ν’αποτραβηχτεί, όμως ο Λουκάς δεν την άφησε! Συνέχισε να τη φιλά παθιασμένα και να την κρατάει όλο και πιο σφιχτά στην αγκαλιά του! Η Νόρα πρσπάθησε ν’αντισταθεί! Η λογική της της έλεγε πως έπρεπε να σταματήσει και να φύγει! Να πονέσουν και οι δυο λιγότερο! Η καρδιά της όμως, ούρλιαζε πως έπρεπε να μείνει! Έστω και για λίγο! Δεν άντεχε να τον αποχωριστεί τόσο εύκολα! Τελικά υπερίσχυσε η δύναμη της καρδιάς της! Το μυαλό της σταμάτησε να σκέφτεται πλέον τα «πρέπει» και το σώμα της αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην αγκαλιά του Λουκά... Του Λουκάκου της...

Εκείνος, από την άλλη, το μόνο που ήθελε ήταν να σταματήσει ο χρόνος εκεί! Στην αγκαλιά και το φιλί της Νόρας! Να μη χρειαστεί να σταθεί στο πλευρό μιας γυναίκας στην εκκλησία, την οποία όχι μόνο δεν αγαπούσε, αλλά απεχθανόταν! Δεν άντεξε άλλο! Ένιωσε τις αντιστάσεις του να εξαφανίζονται και το μόνο που ήθελε ήταν η Νόρα... Το Νοράκι του... Σιγά-σιγά, καθώς η δύναμη του πάθους τους τους παρέσερνε, οδηγούνταν προς την κρεβατοκάμαρα! Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί πως κάτω από το σπίτι περίμεναν ο Νικόλας, ο Μάνος και ο Δημήτρης ή ότι στην εκκλησία περίμεναν όλοι οι καλεσμένοι, αλλά και η Νταίζη σε λίγη ώρα! Όλα αυτά δεν τους ακουμπούσαν στο ελάχιστο! Τα ρούχα εξαφανίζονταν σιγά-σιγά και το μόνο που ένιωθαν εκείνη τη στιγμή ήταν η απέραντη αγάπη τους!

Ας αλλάξουμε λίγο σκηνικό!

Κάτω από το σπίτι, ανυποψίαστοι για το τι γίνεται πάνω, περιμένουν ο Νικόλας, ο Μάνος και ο Δημήτρης. Ο Μάνος και ο Νικόλας όμως έχουν αρχίσει ν’ανησυχούν, διότι η Νόρα έχει αργήσει πολύ να κατέβει! Προσπαθούν, όμως, να το παίξουν αδιάφοροι!

Μ:Ρε Νικόλα, λες να βάλω καμιά κορδέλα στ’αυτοκίνητο? Έτσι αστόλιστο θα το έχουμε?
Νικ:Εντάξει ρε Μάνο, κι εσύ μην τρελαίνεσαι τώρα!
Μ:Ρε Μήτσο, τι λες κι εσύ? Δεν έπρεπε να βάλουμε κάτι ? Να βάλουμε δυο κορδελίτσες, έτσι κάτι...
Δ:Ρε παιδιά, τι λένε τόση ώρα εκεί πάνω? Μπορείτε να μου πείτε?
Νικ:Ε, προφανώς θα λένε για το γραφείο ρε Μήτσο!
Δ:Ναι, αλλά τόση ώρα? Κοντεύουν να κλείσουν μισάωρο!
Μ:Ε, τώρα το παρατραβάς!
Δ:Ε, συγγνώμη, αλλά έχουμε να πάμε και στη Μονεμβασιά! Είναι δυνατόν να περιμένουμε τόση ώρα εδώ πέρα!
Νικ:Ώπα, τώρα ξεφεύγουμε!
Δ:Γιατί ρε Νικόλα? Είναι κακό που μου έσπασαν τα νεύρα να τους περιμένω τόση ώρα? Δηλαδή τώρα έπρεπε ν’αποχαιρετιστούν? Τόσες μέρες δεν πρόλαβαν?
Μ:Ώπα, αυτό το στυλάκι δεν μου αρέσει καθόλου, έτσι? Είπαμε, καλοί-καλοί, αλλά εσύ το τραβάς πολύ το σχοινί!
Δ:Εγώ οι αυτοί? Ούτε το Κυπριακό να έλυναν!
Νικ:Κοίτα, Μήτσο, θα σου πω κάτι και θα το βάλεις καλά στο μυαλό σου! Αυτοί οι δύο εκεί πάνω είναι αχώριστοι από τότε που τους θυμάμαι! Δηλαδή από τα 12! Και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, πρέπει να χωριστούν και να ζήσουν χώρια ο ένας από τον άλλο και το πιο πιθανό είναι να μην ξαναειδωθούν ποτέ! Και πέρα από όλα αυτά, λατρεύουν ο ένας τον άλλο! Και τη ζωή τους θα έδιναν! Οπότε, πάνω σ’αυτό δεν χωράνε οι δικές σου γκρίνιες, επειδή βαριέσαι να περιμένεις!
Μ:Και να λες και πάλι καλά που η Νόρα δέχτηκε να σε παντρευτεί! Εγώ περίμενα να τρέχει σε άλλη Γη, σ’άλλα μέρη για να το ξεπεράσει όλο αυτό! Οπότε, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βγάλεις το σκασμό πάνω σ’αυτό το θέμα! Και να μην ξανακούσω ποτέ κάτι γι’αυτούς τους δύο! Ούτε εγώ, ούτε κανείς! Κατάλαβες?
Δ:Εντάξει ρε παιδιά, συγγνώμη! Μην μου την πέφτετε τώρα και οι δυο μαζί! Έχω άγχος κι εγώ!
Μ:Το καταλαβαίνω, αλλά δεν βλάπτει να προσέχεις και τι λες άλλη φορά!

Ο Δημήτρης, λοιπόν, σταμάτησε τα παράπονα και περίμενε. Ο Νικόλας, όμως, πλησίασε το Μάνο ανήσυχος! Του μίλησε χαμηλόφωνα.

Νικ:Ρε Μάνο, τι κάνουν εκεί πάνω τόση ώρα?
Μ:Μην αρχίζεις κι εσύ τώρα! Καταλαβαίνουμε και οι δύο πως είναι πολύ δύσκολο!
Νικ:Ναι ρε! Αλλά τι μπορεί να λένε! Στην κατάσταση που είναι αυτοί, δεν νομίζω να έχουν όρεξη για κουβεντούλα!
Μ:Σωστό κι αυτό! Λες να ομολόγησαν ο ένας στον άλλο πώς νιώθουν και ν’αποφάσισαν να φυγουν μαζί?
Νικ:Από πού ρε?
Μ:Να σου θυμίσω πως υπάρχει και πίσω πόρτα?
Νικ:Ωχ! Αυτό δεν το είχα σκεφτεί!
Μ:Εμ , είδες! Μάλλον αυτό θα έγινε!
Νικ:Μη μου τα λες αυτά τώρα και μου ανάβεις φωτιές! Αυτό μας έλειπε!
Μ:Λοιπόν, τους θαυμάζω αυτούς τους δύο! Και ξέρεις γιατί?
Ν:Ωχ! Θα το αντέξω να τ’ακούσω ή θα με αποτελειώσει?
Μ:Επειδή η αγάπη τους τελικά είναι τόσο δυνατή, που δεν τους χωρίζει τίποτα! Ορίστε, τόσα έχουν περάσει κι έχουν κινδυνεύσει να ζήσουν χωριστά για πάντα, όμως μάλλον αποφάσισαν να τ’αφήσουν όλα πίσω τους, διότι η αγάπη τους είναι πιο σημαντική!
Νικ:Α, αρχίσαμε και τις γλυκανάλατες φιλοσοφίες? Αυτό ήταν , τελικά με αποτελείωσες!
Μ:Σκάσε ρε!
Νικ:Καλά!

Η ώρα όμως περνούσε! Η Νόρα και ο Λουκάς πάνω έκαναν έρωτα για πρώτη φορά, ενώ ο Νικόλας είχε πιστέψει πως έχουν φύγει μαζί και δεν ήξερε τι να κάνει! Ο Μάνος δεν ήξρερε τι ακριβώς συνέβη τελικά, όμως ήλπιζε πως είχε συμβει κάποιο θαύμα και αυτοί οι δύο θα ήταν τελικά μαζί! Ο Δημήτρης, από την άλλη, δεν ήξερε τι να κάνει! Είχε βαρεθεί να περιμένει, όμως δεν τον έπαιρνε να διαμαρτυρηθεί! Είχε καταλάβει κάπως και πως αυτοί οι δυο ήταν κάτι παραπάνω από φίλοι και πολλά περνούσαν από το μυαλό του!

Ώρα αργότερα, η Νόρα βρίσκεται στην αγκαλιά του Λουκά. Εκείνος την κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του και όσο πιο κοντά στο σώμα του μπορεί! Κανείς δεν μιλάει. Και οι δυο είναι σιωπηλοί! Ό,τι έγινε πιο πριν, το ήθελαν και οι δυο όσο τίποτ’άλλο εδώ και χρόνια! Συνέβη όμως λίγο αργά! Ή μήπως όχι? Η Νόρα συνηδειτοποιεί πως πρέπει να φύγει! Είναι η ώρα και δεν πρέπει να καθίσει άλλο! Προσπαθεί ν’ανασηκωθεί, όμως ο Λουκάς δεν την αφήνει. Την τραβάει στην αγκαλιά του αμέσως!

Ν:Λουκά... (αδύναμα) Πρέπει να φύγω!
Λ:Σσσς! Μείνε λίγο ακόμα! Σε παρακαλώ!
Ν:Πρέπει Λουκά! Πρέπει!
Λ:Δε μ’ενδιαφέρει! Μείνε! Δε θέλω να φύγεις!
Ν:Ούτε εγώ, αλλά πρέπει! Ο Δημήτρης με περιμένει από κάτω και η Νταίζη μάλλον είναι στην εκκλησία!
Λ:Το τελευταίο που με νοιάζει! Δεν μπορώ να σ’αποχωριστώ! Τουλάχιστον όχι τώρα!
Ν:Ούτε εγώ, αλλά πρέπει! Δεν έχουμε άλλη επιλογή!
Λ:Σε λίγο! Δεν θα πάθουμε τίποτα για λίγα λεπτά! (τη φιλάει γλυκά)
Ν:Πάντως, άσχετα με αυτά που θα γίνουν, να ξέρεις πως σ’αγαπάω πάρα πολύ!
Λ:Το ξέρω ψυχή μου, το ξέρω! Κι εγώ! Πάντα σ’αγαπούσα! Μόνο που άργησα πολύ να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο σ’αγαπούσα!
Ν:Και οι δυο αργήσαμε να το καταλάβουμε! Αυτό είναι το κακό!
Λ:Δυστυχώς! Όμως δεν ξέρω πώς θ’αντέξω να μείνω μακριά σου! (την φιλάει παθιασμένα και τρυφερά ταυτόχρονα)

Πάμε, όμως, και πάλι κάτω, στο δρόμο!

Δ:Παιδιά, μήπως έχουν αργήσει πολύ?
Νικ:Εδώ που τα λέμε, έχουν πολλή ώρα εκεί πάνω!
Δ:Ναι ρε παιδιά! Καταλαβαίνω πως έχουν πολλά να πούνε, αλλά ανησυχώ! Φοβάμαι μην έπαθαν τίποτα!
Μ:Μπα που να φας τη γλώσσα σου γρουσούζη!
Δ:Ε, συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά τι να κάνω κι εγώ?
Νικ:Μήπως να πηγαίναμε πάνω?
Μ:Τι λες ρε? Και πώς ξέρουμε τι θα βρούμε εκεί, αν βρούμε κάτι? Και αν το είδαν αλά Ρωμαίος και Ιουλιέτα?
Νικ:Μάνο, μη με τσιτώνεις κι άλλο!
Δ:Τι είναι αυτά που λέτε ρε παιδιά?
Μ:Τίποτα, μη δίνεις σημασία!
Δ:Θα πάμε τώρα πάνω, τι θα γίνει?
Μ:Άντε, πάμε να δούμε τι θα δούμε!

Ξεκινούν ν’ανεβαίνουν στο σπίτι! Όταν φτάνουν εκεί, βρίσκουν την πόρτα ορθάνοιχτη και την τσάντα της Νόρας πεταμένη δίπλα της! Καθώς προχωρούσαν πιο μέσα, βρίσκουν μερικά ρούχα στο πάτωμα! Απορούν , όμως κανένας δεν τολμάει να ρωτήσει τι έχει συμβεί! Απ’όλων το μυαλό περνάει η ίδια ιδέα! Πλησιάζουν στην κρεβατοκάμαρα...


Και κάπου εδώ τελειώνουμε για σήμερα! Ελπίζω να σας άρεσε η αρχή και να μη σας κούρασε! Περιμένω σχολιάκια!

Υπέροχο!!! Αχ τι μου θύμησες
Ο Μήτσος και τ'αγόρια..το γέλιο!!!
Ωχχχχχ ο Μήτσος θα τους πιάσει ή τα παιδιά θα καταλάβουν και θα τον αποτρέψουν???
Περιμένω συνέχεια....ελπίζω σύντομα!!!!

maria15 έγραψε:Υπέροχο!!! Αχ τι μου θύμησες
Ο Μήτσος και τ'αγόρια..το γέλιο!!!
Χαίρομαι που σ'έκανα να γελάσεις!
Ωχχχχχ ο Μήτσος θα τους πιάσει ή τα παιδιά θα καταλάβουν και θα τον αποτρέψουν???
Περιμένω συνέχεια....ελπίζω σύντομα!!!!

Μαράκι μου, δεν είσαι η μοναδική που τα θυμήθηκε όλα αυτά! Για να γράψω την αρχή, έβλεπα το βιντεάκι και είχα πορωθεί!
Ε, αυτό δεν μπορώ να το προδώσω! Όμως η επόμενη συνέχεια θα είναι πολύ ανατρεπτική! Σε πολλά σημεία! Πίστεψέ με!
Μάλλον θα συνεχίσω αύριο! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου σχόλια!

Αν θέλετε, θα συνεχίσω σε λιγάκι!

νορακι μου ειναι καταπληκτικο!ειναι τοσο σπαρακτικος ο αποχωρισμος αλλα και τοσο ωραιος ο ερωτας τους!να ξερες τι μας θυμισες τωρα??ωρες ολοκληρες το εβλεπα αυτο το βιντεο!
και πραγματικα θυμηθηκα αυτην την τοσο ωραια εικονα του φιλιου!
και παλι τελειο!

ΑΝΝΑ έγραψε:νορακι μου ειναι καταπληκτικο!ειναι τοσο σπαρακτικος ο αποχωρισμος αλλα και τοσο ωραιος ο ερωτας τους!να ξερες τι μας θυμισες τωρα??ωρες ολοκληρες το εβλεπα αυτο το βιντεο!
και πραγματικα θυμηθηκα αυτην την τοσο ωραια εικονα του φιλιου!
και παλι τελειο!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Άννα μου! Κι εγώ αυτό το βίντεο το έχω δει εκατομμύρια φορές! Αχ εκείνο το φιλί! Σ'ευχαριστώ και πάλι!

nora1 έγραψε:Αν θέλετε, θα συνεχίσω σε λιγάκι!

Πού είναι η συνέχεια?????????

maria15 έγραψε:

nora1 έγραψε:Αν θέλετε, θα συνεχίσω σε λιγάκι!

Πού είναι η συνέχεια?????????

Την ανεβάζω τώρα! Σόρρι που άργησα, αλλά έτυχε άλλη δουλειά! Θα σου πω μετά!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη Μαρία, που την έκανα να περιμένει!

Και συνεχίζω!


Είχαμε μείνει εκεί όπου ο Μάνος, ο Νικόλας και ο Δημήτρης ανησυχούν, μιας και η Νόρα με το Λουκά μιλούν επί ώρες πάνω κι έτσι αποφασίζουν να πάνε για να δουν τι γίνεται! Όταν, λοιπόν, μπαίνουν στο σπίτι και το βλέπουν κάπως χάλια, ακολουθούν την πορεία των ρούχων στο πάτωμα και βρίσκονται στην κρεβατοκάμαρα! Εκεί, όμως, αντικρίζουν κάτι που δνε περίμεναν! Βλέπουν τη Νόρα και το Λουκά γυνμούς να φιλιούνται κάτω από τα σκεπάσματα! Και σαστίζουν!

Δ-Μ-Νικ:Νόρα? Λουκά? Τι κάνετε εσείς εδώ?
Ν-Λ:Δημήτρη? Παιδιά?
Λ:Μάλλον εμείς θα έπρεπε να κάνουμε αυτή την ερώτηση! Εσείς τι κάνετε εδώ?
Μ:Ανησυχήσαμε που αργήσατε και ήρθαμε να δούμε τι έγινε! Όμως, τώρα καταλάβαμε απόλυτα!
Δ:Εγώ ακόμα να το πιστέψω! Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό Νόρα?
Ν:Δημήτρη, εγώ...
Δ:Τι εσύ ρε Νόρα, τι εσύ? Με κορόιδεψες κι εγώ σε πίστεψα! Κι εσύ Λουκά? Εσύ που μου το έπαιζες πως νοιάζεσαι και θέλεις την ευτυχία μας? Θα έπρεπε να ντρέπεστε!
Ν:Δημήτρη, έχεις δίκιο! Ό,τι και να πεις...
Δ:Εγώ φεύγω! Δεν μπορώ να μένω άλλο εδώ μέσα! (φεύγει)
Ν:Όχι ρε γαμώτο! Δεν το πιστεύω!
Λ:Δεν το’πιασα αυτό Νοράκι! Σε νοιάζει? Εσύ μέχρι χθες δεν ήθελες ούτε να τον βλέπεις!
Ν:Δεν είναι αυτό ρε Λουκά! Απλώς τον λυπάμαι που έφυγε με τέτοιο τρόπο!
Μ:Και τώρα που μείναμε μόνοι μας, θα μας εξηγήσει κανείς τι συνέβη?

Η Νόρα και ο Λουκάς κοιτάζονται ένοχα, χωρίς να μιλάνε!

Νικ:Λοιπόν? Περιμένουμε!

Μην έχοντας άλλη επιλογή λοιπόν, τα ξερνάνε όλα!

Λ:Αυτά!
Μ:Και τι θα γίνει τώρα?
Ν:Τι εννοείς?
Νικ:Τι θα κάνετε από εδώ και στο εξής?
Ν:Πάρτι! Τι θα κάνουμε ρε Νικόλα? Ο Λουκάς θα παντρευτεί την Νταίζη!
Μ:ΤΙ? Μην μου πεις ότι θα το κάνεις! Δεν είναι δυνατόν!
Ν:Δεν έχουμε άλλη επιλογή! Πρέπει να το κάνει!
Μ:Εσύ Λουκά δε μιλάς?
Λ:Τι να πω ρε Μάνο? Το τελευταίο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι ν’αφήσω τη Νόρα και να παντρευτώ την Νταίζη!
Νικ:Ε, τότε μην το κάνεις!
Μ:Ώπα Νικολάκη! Νόμιζα πως δεν είσαι με το μέρος τους, αλλά ήθελες να γίνει ο γάμος!
Νικ:Τι να σου πως! Δεν είχα τι να κάνω και λέω «δεν υποστηρίζω την Νταίζη αντί για τη Νόρα?» Καλά, πας καλά ρε Μάνο?
Ν:Παιδιά, ό,τι και να λετε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Λ:Νόρα, σ’αγαπάω! (κοιτώντας την στα μάτια)
Ν:Κι εγώ βρε Λουκά μου, κι εγώ! Νομίζεις θέλω να σε χάσω? Ειδικά μετά απ’όσα έγιναν πριν λίγο! (φιλιούνται τρυφερά)


Από την άλλη, στην εκκλησία η Νταίζη περιμένει το Λουκά να εμφανιστεί κι έχει πολλά νεύρα!
Ντ:Ρε κορίτσια, πού είναι τόσες ώρες?
Ε:Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ! Ελπίζω να μην έπαθαν τίποτα!
Δ:Μη μου τα λες αυτά τώρα Εύα μου!
Ντ:Μήπως να παίρναμε ένα τηλέφωνο?
Ε:Πήραμε, αλλά το έχουν κλειστό όλοι!
Ντ:Μήπως να παίρνατε τη Νόρα?
Δ:Γιατί τη Νόρα?
Ντ:Ε, ποτέ δεν ξέρεις! Μπορεί κάτι να έγινε και να είχε κι αυτή συμμετοχή!
Ε:Υποννοείς κάτι?
Ντ:Απλώς υποθέσεις κάνω! Πάρτε την όμως για καλό και για κακό!
Δ:Τέλος πάντων! [η Δάφνη τηλεφωνεί στη Νόρα, όμως ούτε κι εκείνη απαντάει (σχ.σεν.εκεί που βρίσκεται η τσάντα της...)] Ούτε και η Νόρα απαντάει!
Ε:Ε, λογικά είναι στο δρόμο τώρα!
Ντ:Είναι?
Δ:Τι εννοείς?
Ντ:Τίποτα!

Τότε η Νταίζη απομακρύνεται κι αντικρίζει το Χρήστο κρυμμένο πίσω από ένα δέντρο! Τότε πηγαίνει προς το μέρος του!

Ντ:Χρήστο, τι κάνεις εσύ εδώ?
Χ:Ήρθα να δω τη γυναίκα της ζωής μου να παντρεύεται κάποιον άλλο!
Ντ:Χρήστο, ξέρεις την κατάσταση! Δεν φταίω εγώ!
Χ:Νταίζη, πες το καθαρά! Δεν με αγαπάς!
Ντ:Τι είναι αυτά που λες τώρε βρε μωρό μου? Είσαι ο μοναδικός άντρας που αγάπησα ποτέ! Και αυτό δε θα τ’αλλάξει ποτέ κανείς!
Χ:Ναι, είμαι σίγουρος! Το καταλαβαίνω άλλωστε και από την κίνηση που αποφάσισες να κάνεις! Να παρατήσεις εμένα και τη σχέση μας για να έχεις μια πιο άνετη ζωή με το Λουκά! Αυτό δεν λέγεται αγάπη Νταίζη! «Κοιτάω αυτό που με συμφέρει» λέγεται!
Ντ:Ό,τι και να λες, να ξέρεις πως σ’αγαπάω!
Χ:Δε σε πιστεύω Νταίζη!
Ντ:Γιατί ρε Χρήστο?
Χ:Ρωτάς κιόλας? Όποιος αγαπάει Νταίζη, το μόνο που θέλει είναι να είναι με τον άνθρωπό του! Τίποτα άλλο! Εσύ αυτό που θέλεις είναι να παντρευετείς το Λουκά για να τον εκδικηθείς κατά κάποιο τρόπο και για να έχεις μια πιο άνετη ζωή! Εσύ να κάθεσαι και αυτός να σε ταΐζει!
Ντ:Τώρα παραφέρεσαι! Το ξέρεις πως αυτά που λες δεν είναι αλήθεια!
Χ:Δεν είναι? Απόδειξέ το τότε! Άφησέ τα όλα κι έλα να ζήσουμε μαζί! Ο Λουκάς ήδη έχει αργήσει! Μπορεί αυτός να το μετάνιωσε και να έβαλε τον έρωτά του πάνω απ’όλα, άσχετα με το αν αυτός θα ήταν ο χαμένος της δικής σας υπόθεσης! Προφανώς, το μόνο που ήθελε ήταν να είναι με τον άνθρωπό του! Αντίθετα μ’εσένα! Αυτό θα πει αγάπη Νταίζη! Όχι αυτό που λες εσύ!
Ντ:Τώρα το τραβάς κι εσύ πολύ το σχοινί και με προκαλείς!
Χ:Όχι Νταίζη! Εγώ απλώς λέω την αλήθεια!
Ντ:Δηλαδή δεν πιστεύεις πως σ’αγαπάω?
Χ:Έχεις κάνει κάτι για να το αποδείξεις? Όχι! Το αντίθετο θα έλεγα! Οπότε, δεν έχω λόγο να σε πιστέψω! Εγώ σ’αγαπάω, αλλά εσύ όχι!
Ντ:Αυτό να μην το ξαναπείς! Ακούς? Είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει τύχει ποτέ!
Χ:Γι’αυτό με πετάς στα σκουπίδια με την πρώτη ευκαιρία! Αν είσαι ερωτευμένη, όπως λες, γιατί προτιμάς να ζήσεις με κάποιον που δεν αγαπάς και δεν σ’αγαπάει? Μπορείς να μου εξηγήσεις?
Ντ:Όχι!
Χ:Γιατί?
Ντ:Γιατί έχεις δίκιο ρε γαμώτο! Έχεις δίκιο! Και αυτό δεν μπορώ να μου το συγχωρήσω!
Χ:Αυτό δεν το κατάλαβα, η αλήθεια είναι!
Ντ:Σ’αγαπάω ρε Χρήστο! Πιο πολύ κι από τη ζωή μου! Και είναι απαίσιο αυτό που πάω να κάνω! Και για σένα και για μένα! Πάω να παντρευτώ έναν άντρα που με απεχθάνεται και δεν το αγαπάω, μόνο και μόνο από εγωισμό! Για να μην με «κερδίσει»! Αλλά έτσι καταστρέφω και τον εαυτό μου!
Χ:Παρ’όλα αυτά, συνεχίζεις! Δεν το σταματάς!
Ντ:Νομίζεις θέλω? Όμως είναι αργά!
Χ:Δεν είναι! Παράτα τα όλα και πάμε να φύγουμε! Τώρα που μπορούμε! Έλα μαζί μου, σε παρακαλώ!


Λίγη ώρα αργότερα, στην κρεβατοκάμαρα, ο Μάνος, ο Νικόλας, ο Λουκάς και η Νόρα ακόμα συζητούν!

Ν:Δε βγαίνει τίποτα έτσι! Μόνο το χρόνο μας χάνουμε! Ο Λουκάς θα την παντρευτεί! Δεν έχει επιλογή!
Μ:Δεν θέλει ρε Νόρα!
Ν:Γιατί, εγώ θέλω? Θέλω να παντρευτεί ο Λουκάς τη Νταίζη ή εγώ ν’αρραβωνιαστώ τον Μήτσουλα?
Λ:Μη μου το θυμίζεις τώρα κι αυτό! Το τελευταίο που μου έλειπε!
Ν:Ε, όχι Λουκάκο! Να τα λέμε όλα!
Νικ:Καλά, μην τσακωθείτε και γι’αυτό τώρα!
Μ:Καλά σας λέει ρε το βλαμμένο! Εδώ ψήσαμε αυτόν να είναι υπέρ μας! Εσείς θα μας ξεφύγετε τώρα?
Ν:Ρε παιδιά, ακούτε κάτι?
Λ:Τι έγινε? Αλλάζουμε θέμα?
Ν:Όχι, σοβαρά μιλάω! Κάντε λίγο ησυχία!

Όλοι ησυχάζουν και ακούγεται ήχος κινητού!

Ν:Το κινητό μου!
Μ:Δεν πειράζει, θα το πάρεις μετά! Έτσι κι αλλιώς, και τα δικά μας κλειστά είναι!
Ν:Τι λέτε ρε? Και αν μας ψάχνουν? Που σίγουρα θα μας ψάχνουν! Θα έχουν τρελαθεί! Πάω να το πάρω! (και κάνει να σηκωθεί, όμως ο Λουκάς την τραβάει και πάλι κάτω)
Λ:Πού πας παιδί μου έτσι? Δεν φοράς τίποτα!
Ν:Σωστό κι αυτό!
Μ:Εμάς πάντως δεν μας ενοχλεί! Δεν θα σε παρεξηγήσουμε!
Λ:Ρε, άη στο διάολο! Νικόλα, πήγαινε να φέρεις την τσάντα της Νόρας!
Νικ:Εγώ τι είμαι? Το παιδί για όλες τις δουλειές?
Λ:Ακριβώς! Τρέξε τώρα!

Ο Νικόλας φέρνει, λοιπόν, την τσάντα και της τη δίνει!

Ν:87 αναπάντητες! Ο Χριστός και η Παναγία! (Το κινητό της χτυπάει και πάλι.Το σηκώνει.) Παρακαλώ?... Έλα Δάφνη μου!... Γιατί να μην είμαι καλά παιδί μου?... Α, ναι! Δεν το άκουγα!... Να σου πω, ανάκριση θα μου κάνεις?... Έχεις ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο?...
Λ:Αυτή είναι δική μου ατάκα!
Μ:Σκάσε ρε!
Ν:Όχι, κανείς! Το ραδιόφωνο ακούγεται! Τι έλεγες όμως?... ΤΙ?
Νικ:Τι έγινε καλέ?
Ν:Καλά, καλά! Σ’αφήνω τώρα! Θα... Θα τα πούμε σε λίγο!
Μ:Τι έγινε ρε Νόρα?
Ν:Η Νταίζη... (σοκαρισμένη)
Λ:Ε, η Νταίζη τι?
Ν:Έφυγε με το Χρήστο! Τα παράτησε όλα κι έφυγε!
Ν-Μ-Νικ:ΤΙ?
Ν:Αυτό ακριβώς! Τι έχετε να πείτε λοιπόν?
Μ:Ε, αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε!
Νικ:Δίκιο έχει ο αδερφούλης μου! Τέτοια κωλοφαρδία δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει!
Λ:Τώρα, δεν κάνεις πλάκα, έτσι?
Ν:Σου φαίνομαι να κάνω πλάκα? Είναι δυνατόν ν’αστειεύομαι με κάτι τέτοιο?
Λ:Ε, αυτό δεν θα το περίμενα με τίποτα! Δηλαδή, από εδώ και πέρα, θα είμαι ελεύθερος από την Νταίζη?
Μ:Προφνώς ναι!
Ν:Όχι παιδιά! Μπορεί να το σκέφτηκε καλύτερα και ν’αποφάσισε να πάει τελικά με το Χρήστο, αλλά δεν θα μας αφήσει ήσυχους τόσο απλά! Ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για την Νταίζη!
Λ:Δίκιο έχεις! Όμως κάτι είναι κι αυτό!
Μ:Σωστά!
Ν:Πάντως μας ψάχνουν! Έχουν τρελαθεί οι άλλες! Φοβούνται μήπως πάθατε τίποτα! Τόση ώρα προσπαθούν να σας βρουν στο τηλέφωνο!
Λ:Μήπως να την κάνατε σιγά-σιγά?
Μ:Βιάζεσαι να μας διώξεις Λουκάκο?
Λ:Κάποιος πρέπει να τους ενημερώσει όλους για το τι ακριβώς συνέβη!
Ν:Και δεν χρειάζεται να μπείτε σε λεπτομέρειες! Μη γίνουμε και ρεζίλι!
Λ:Τι εννοείς Νοράκι?
Ν:Αυτό που κατάλβες! Δεν χρειάζεται να πούνε και το τι είδαν εδώ! Το γεγονός πως ο γάμος ακυρώθηκε είναι αρκετό!
Λ:Γιατί? Ντρέπεσαι για κάτι? Ή μήπως μετάνιωσες για ό,τι έγινε?
Ν:Λουκά, δεν είναι η ώρα...
Λ:Γιατί?
Μ:Εμείς πρέπει να φύγουμε! Δε μας σηκώνει το κλίμα! Πάμε Νικόλα!
Νικ:Γεια σας!
Ν-Λ:Γεια! (με νεύρα)
Λ:Και τώρα οι δυο μας... Νοράκι! Το μετάνιωσες, έτσι?

Τι θ’απαντήσει η Νόρα και τι θ’ακολουθήσει μεταξύ τους? Πώς θ’αντιδράσουν τα κορίτσια στη θέα των νέων που θα τους πουν ο Μάνος και ο Νικόλας? Θα το μάθετε στο επόμενο!

Τέλειο!!! Κεραμίδα του ΄ρθε του "Δημήτριου"
Καλά της τα 'πε ο Χρίστος της Νταίζης και καλά έκανε και έφυγε μαζί
Ωπα! Το Νοράκι δεν μας τα λέει καλά...μετάνιωσε????????? Περιμένω συνέχεια!!!

maria15 έγραψε:Τέλειο!!! Κεραμίδα του ΄ρθε του "Δημήτριου"
Καλά της τα 'πε ο Χρίστος της Νταίζης και καλά έκανε και έφυγε μαζί
Ωπα! Το Νοράκι δεν μας τα λέει καλά...μετάνιωσε????????? Περιμένω συνέχεια!!!

Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε Μαρία μου! Ε, ναι! Μεγάλη κεραμίδα του ήρθε! Να δούμε τι θα κάνει όμως γι'αυτό!
Η Νταίζη μπορεί να έφυγε με το Χρήστο, αλλά δεν ξερω αν θα τους αφήσει ήσυχους! Έχω σχέδια για αυτήν!
Λες να μετάνιωσε η Νόρα? Θα δεις αύριο που θα βάλω τη συνέχεια!

nora1 έγραψε:

maria15 έγραψε:Τέλειο!!! Κεραμίδα του ΄ρθε του "Δημήτριου"
Καλά της τα 'πε ο Χρίστος της Νταίζης και καλά έκανε και έφυγε μαζί
Ωπα! Το Νοράκι δεν μας τα λέει καλά...μετάνιωσε????????? Περιμένω συνέχεια!!!

Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε Μαρία μου! Ε, ναι! Μεγάλη κεραμίδα του ήρθε! Να δούμε τι θα κάνει όμως γι'αυτό!
Η Νταίζη μπορεί να έφυγε με το Χρήστο, αλλά δεν ξερω αν θα τους αφήσει ήσυχους! Έχω σχέδια για αυτήν!
Λες να μετάνιωσε η Νόρα? Θα δεις αύριο που θα βάλω τη συνέχεια!

Xμμμμμμμμμ για να δούμε.
Υ.Γ.Ξέχασα! Ευχαριστώ για την αφιέρωση!!!

maria15 έγραψε:

nora1 έγραψε:

maria15 έγραψε:Τέλειο!!! Κεραμίδα του ΄ρθε του "Δημήτριου"
Καλά της τα 'πε ο Χρίστος της Νταίζης και καλά έκανε και έφυγε μαζί
Ωπα! Το Νοράκι δεν μας τα λέει καλά...μετάνιωσε????????? Περιμένω συνέχεια!!!

Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε Μαρία μου! Ε, ναι! Μεγάλη κεραμίδα του ήρθε! Να δούμε τι θα κάνει όμως γι'αυτό!
Η Νταίζη μπορεί να έφυγε με το Χρήστο, αλλά δεν ξερω αν θα τους αφήσει ήσυχους! Έχω σχέδια για αυτήν!
Λες να μετάνιωσε η Νόρα? Θα δεις αύριο που θα βάλω τη συνέχεια!

Xμμμμμμμμμ για να δούμε.
Υ.Γ.Ξέχασα! Ευχαριστώ για την αφιέρωση!!!

Θα δείτε και δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας! Δεν την αφήνω έτσι την Νταίζη! Έχουμε πολλά να δούμε από αυτήν, αλλά και γενικά έχουμε πολλά να δούμε! Απλώς ο δικός της ρόλος θα έχει ανατροπές!
Υ.Γ.Τπτ!

Aν θέλετε, μπορώ να ποστάρω και τη συνεχειούλα που είναι έτοιμη!

nora1 έγραψε:Aν θέλετε, μπορώ να ποστάρω και τη συνεχειούλα που είναι έτοιμη!

Δεν την βλέπω όμως??

maria15 έγραψε:

nora1 έγραψε:Aν θέλετε, μπορώ να ποστάρω και τη συνεχειούλα που είναι έτοιμη!

Δεν την βλέπω όμως??

Πάω να τη βάλω!

Πριν αρχίσουμε, να ενημερώσω για κάτι που ξέχασα! Δεν θα υπάρξουν στην ιστορία μας φόνοι και αδερφές από το πουθενά! Αν και αυτό θα το δείτε και στη συνέχεια!

Και συνεχίζουμε! Ο Μάνος και ο Νικόλας φεύγουν και μένουν μόνοι τους στο δωμάτιο η Νόρα και ο Λουκάς!

Λ:Και τώρα οι δυο μας... Νοράκι! Το μετάνιωσες, έτσι?
Ν:Ποιο? (σχ.σεν. Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις! Πες το μας κι αυτό να μας αποτελειώσεις!)
Λ:Το ξέχασες ήδη? Δεν σήμαινε τίποτα για σένα αυτό που έγινε μεταξύ μας?
Ν:Πιστεύεις πως το έχω μετανιώσει?
Λ:Αυτό δείχνει η συμπεριφορά σου!
Ν:Ε, είσαι ηλίθιος! Εντελώς όμως!
Λ:Τώρα γιατί με βρίζεις?
Ν:Γιατί σου αξίζει! Βλάκα, ε βλάκα! Τόσα χρόνια έλιωνια για σένα και τώρα, μετά απ’όσα έγιναν, έχεις το θράσος να μου λες πως το μετάνιωσα? Εγώ? Μήπως το μετάνιωσες εσύ και δεν μου το λες?
Λ:Μην ακούω ανοησίες! Σ’αγαπάω πιο πολύ κι από τη ζωή μου! Κι αυτό το ξέρεις!
Ν:Φιλικά όμως! Άλλο το ένα και άλλο το άλλο! Μπορεί μετά από αυτό που έγινε μεταξύ μας να κατάλαβες πως αυτό που νιώθεις δεν είναι αυτό που πίστευες και πως με βλέπεις μόνο φιλικά! Για τίποτα παραπάνω!
Λ:Θέλεις να μάθεις λοιπόν, ε? Άκου τότε! Μετά απ’ό,τι έγινε νιώθω ακόμα πιο ερωτευμένος μαζί σου! Μπορεί ν’άργησα να το παραδεχτώ, αλλά είσαι η μόνη γυναίκα που μ’έκανε να νιώσω αληθινή αγάπη! Που μ’έκανε να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένος! Και αυτό δεν θ’αλλάξει ποτέ! Να το ξέρεις!
Ν:Το καλό που σου θέλω Βενέτη! Μην μου κάνεις καμιά λαδιά τώρα που γλιτώσαμε από τους γάμους και τους αρραβώνες!
Λ:Θα προσπαθήσω! Δεν υπόσχομαι τίποτα!
Ν:Ναι, ε? Ε, όταν σιγουρευτείς έλα να μου το πεις! Εγώ φεύγω!
Λ:Κάτσε εδώ βρε κρυφή ξανθιά! Τώρα που σε ρβήκα, δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ ξανά! (την φιλάει παθιασμένα)
Ν:Το καλό που σου θέλω! (ανάμεσα σε φιλιά)

Και με τα πολλά, βρέθηκαν και πάλι κάτω από τα σκεπάσματα! Η συνέχεια γνωστή σε όλους!

Ας πάμε λίγο και στο Νικόλα, το Μάνο, τη Δάφνη και την Εύα! Όταν τ’αγόρια φτάνουν στην εκκλησία κι εξηγούν σε όλους πως γάμος δεν θα γίνει, μένουν με την Εύα και τη Δάφνη!Τότε τους λένε τι ακριβώς έγινε με το Λουκά!

Ε:Τι είδατε?
Μ:Αυτό που ακούσατε!
Δ:Ώστε έτσι τα πουλάκια μου!
Νικ:Ναι! Τα χάσαμε όλοι και ειδικά ο Μήτσος!
Ε:Αυτός πώς αντέδρασε?
Νικ:Τα έπαιξε! Μετά σηκώθηκε κι έφυγε! Κι εμείς μείναμε για να καταλάβουμε τι είχε συμβεί!
Δ:Εμάς θα μας πείτε?

Ο Μάνος και ο Νικόλας τους εξηγούν την ιστορία!

Ε:Τώρα περίμεναν για να ομολογήσουν το έρωτά τους! Τελικά αυτοί οι δυο είναι τελείως απρόβλεπτοι!
Δ:Τώρα το κατάλαβες εσύ?
Μ:Να σας πω, ο αντρούλης σου πού είναι? Δεν το είδα και μου έκανε εντύπωση!
Ε:Του έτυχε μια δουλειά κι έπρεπε να φύγει! Αν και δεν είναι δικό σου θέμα!
Μ:Δουλειές με τη Μελίτα! (μέσα από τα δόντια του) Ναι, δίκιο έχεις! Από περιέργεια ρώτησα! Όμως πρέπει να φεύγω κι εγώ τώρα! Έχω κάτι θέματα να διευθετήσω!
Ε:Ωχ! Ελπίζω να μην έχουμε δράματα πάλι!
Μ:Δεν θα έχουμε, μην ανησυχείς! Τα λέμε παιδιά! Γεια σας!

Και οι υπόλοιποι μένουν μόνοι τους και συζητούν τα όσα έγιναν μέσα σε μόνο λίγες ώρες!

Ας μεταφερθούμε λοιπόν λίγες ώρες αργότερα, όταν πλέον έχει βραδιάσει!

Βρισκόμαστε και πάλι πίσω στην κρεβατοκάμαρα του παλιού σπιτιού του Νικόλα...

Ν:Λουκά, πρέπει να σηκωθούμε!
Λ:Να πάμε πού?
Ν:Εσύ δεν ξέρω, εγώ όμως πρέπει να πάω στο σπίτι μου!
Λ:Γιατί? Δεν περνάς καλά μαζί μου?
Ν:Υπέροχα, αλλά έχω κι εκεί δουλειές να κάνω!
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Πρέπει να ενημερώσω τους γονείς μου για το λόγο για τον οποίο δεν πήγα τελικά με τον Μήτσουλα!
Λ:Αφού τους πήρες τηλέφωνο!
Ν:Ναι, αλλά η μαμά μου θέλει αναλυτική ενημέρωση και δεν πρόκειται να με αφήσει ήσυχη αν δεν τα μάθει όλα! Δεν είναι από αυτές που αρκούνται μόνο και μόνο στο γεγονός πως κάτι μου έτυχε!
Λ:Κάτι σου έτυχε, ε? Και τι ακριβώς εξήγηση θα της δώσεις?
Ν:Ε, κάτι θα βρω να πω! Μέρχι τότε, όλο και κάποια δικιολογία θα σκεφτώ!
Λ:Το γεγονός να της πεις την αλήθεια δεν το σκέφτεσαι καθόλου?
Ν:Δεν θα το’λεγα!
Λ:Γιατί? Ντρέπεσαι για ό,τι έγινε?
Ν:Όχι βρε αγάπη μου, αλλά την ξέρεις τη μάνα μου! Είναι υπερβολική! Αν της τα πω όλα αυτά, είναι ικανή να μας κάνει καμιά επίσκεψη αύριο το πρωί!
Λ:Ωχ! Άσ’το καλύτερα τότε! Εν καιρώ βλέπουμε! Αλλά αυτός είναι ο μοναδικός λόγος?
Ν:Επίσης, σε λίγο θα έρθει ο Μάνος! Εσύ μπορείς να μείνεις μαζί του, αλλά εγώ δεν έχω όρεξη να σας έχω πάνω από το κεφάλι μου!
Λ:Α, έτσι ε? Και πριν λίγο μου έλεγες πως μ’αγαπάς!
Ν:Άλλο το ένα και άλλο το άλλο! Αυτό που εννοώ είναι πως εσείς θα μαλώνετε συνέχεια, ως συνήθως, ο Μάνος θα πετάει σπόντες για μας και δεν καταλαβαίνω και ποιο είναι το νόημα του να μείνω εδώ! Ενώ, αν πάω στο σπιτάκι, θα κάνω ένα μπανάκι, θα ξεκουραστώ και θα κοιμηθώ, μιας και η σημερινή μέρα ήταν πολύ ανατρεπτική!
Λ:Και όλα αυτά θα τα κάνεις μόνη σου?
Ν:Όχι, θα πάρω τηλέφωνο και τον Δημήτρη και θα του προτείνω να μου κάνει παρέα!
Λ:Τι?
Ν:Τι ερωτήσεις είναι αυτές ρε Λουκά? Θέλω και παρέα για να κάνω μπάνιο ή να κοιμηθώ?
Λ:Θέλεις? Γιατί, αν θέλεις, εγώ θυσιάζομαι!
Ν:Αυτό τώρα τι ήταν? Ερώτηση ή... θυσία?
Λ:Παράκληση να με δεχτείς! Δεν έχω όρεξη να μείνω με τον ηλίθιο ή να πάω στο σπίτι μου μόνος μου! Να έρθω μαζί σου? Θα περάσουμε πολύ ωραία!
Ν:Είμαι σίγουρη! Σ’αυτό δεν χωράει αμφιβολία!
Λ:Τι λες τότε? Με θέλεις ή με βαρέθηκες κιόλας?
Ν:Δεν είσαι τόσο τυχερός! Θ’αργήσω πάρα πολύ να σε βαρεθώ! Άντε, ντύσου και φύγαμε!
Λ:Φιλί?

Η Νόρα τον φιλάει κι έπειτα αρχίζουν να ετοιμάζονται! Είναι έτοιμοι να φύγουν. Πριν ανοίξουν την πόρτα, μπαίνει μέσα ο Μάνος.

Μ:Ακόμα εδώ είστε εσείς?
Ν:Ετοιμαζόμασταν να φύγουμε!
Μ:Τώρα το θυμηθήκατε? Τι κάνατε τόσες ώρες?
Λ:Παίζαμε μπόουλινγκ!
Μ:Μάλλον το γιατρό παίζατε, αλλά δεν θα το σχολιάσω τώρα!
Λ:Και πολύ καλά θα κάνεις!
Ν:Ε, Μάνο εμείς φεύγουμε! Τα λέμε! Και σ’ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθειά σου! Κι εσένα, αλλά και το Νικόλα!
Μ:Τίποτα! Για τους φίλους μας νοιαστήκαμε! Μπορεί εγώ να τα έκανα σκατά, αλλά ήθελα εσείς τουλάχιστον να έχετε μια ευκαιρία! Την αξίζετε περισσότερο από τον καθένα!
Ν:Χάρη σ’εσένα μας δόθηκε αυτή η ευκαιρία!
Μ:Μην την αφήσετε να πάει χαμένη!
Λ:Κοίτα που θα μας δώσει συμβουλές και ο Μάνος!
Μ:Ό,τι μπορεί ο καθένας! Άντε, ξεκουβαλάτε τώρα! Έχω δουλειές!
Λ:Τι δουλειές?
Μ:Να αλλάξω σεντόνια! Μου τα μαγαρίσατε!
Ν:Έλεος! Γεια σου Μάνο!

Και φεύγουν! Λίγο πιο μετά, φτάνουν στο σπίτι της Νόρας!

Ν:Φτάσαμε!
Λ:Ωραία! Πάμε να κάνουμε εκείνο το μπανάκι που έλεγες?
Ν:Αχόρταγος είσαι! Σε λίγο!
Λ:Καλά! Και τώρα τι θα κάνουμε?
Ν:Λέω να μαγειρέψουμε κάτι, μιας κι έχω πεθάνει της πείνας!
Λ:Τώρα που το λες, κι εγώ πεινάω! Έχω να φάω από χθες!
Ν:Κι εγώ! Θα έτρωγα την τούρτα μου, αλλά έγινε κομματάκια!
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Τα κορίτσια μου έφεραν το πρωί τούρτα, όμως την έριξαν!
Λ:Τις αδέξιες! Τέλος πάντων! Τι θα φάμε?
Ν:Θέλεις να κάνω μια μακαρονάδα?
Λ:Εσύ? Προτιμώ να μείνω νηστικός!
Ν:Έλα ρε Λουκά! Με πληγώνεις τώρα!
Λ:Σιγά βρε μωρό μου! Μην μου στεναχωριέσαι κιόλας! Μπορεί να μην το έχεις στη μαγειρική, αλλά αυτό δεν είναι και το χειρότερο πράγμα στον κόσμο!
Ν:Είναι απαίσιο όμως, γιατί δεν μπορώ να κάνω ένα ωραίο τραπέζι στον άντρα που αγαπάω!
Λ:Εγώ είμαι αυτός?
Ν:Εδώ και πολλά χρόνια, ναι!
Λ:Ε, λοιπόν, εγώ σε συγχωρώ! Είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει! Αυτό που θέλω είναι να είμαι μαζί σου! Τι μ’ενδιαφέρει εμένα το να μου μαγειρέψεις? Θα μαγειρέψω εγώ που τα καταφέρνω κιόλας!
Ν:Θα μου κάνεις εσύ το τραπέζι δηλαδή?
Λ:Ναι! Πήγαινε να βάλεις κάτι πιο άνετο κι έλα!
Ν:Καλά! Πάω να κάνω εκείνο το μπάνιο που λέγαμε!
Λ:Να με περιμένεις! Σε λίγο θα έρθω!
Ν:Θα σε περιμένω με ανυπομονυσία! (τον φιλάει και φεύγει)

Η Νόρα φεύγει για να κάνει το μπάνιο της, όσο ο Λουκάς ετοιμάζει το φαγητό! Όταν τελειώνει, πηγαίνει και αυτός να... της κάνει παρέα!

Αργότερα, στο τραπέζι...

Λ:Πώς σου φάνηκε το φαγητό?
Ν:Υπέροχο μωρό μου! Από εδώ και πέρα, εσύ θα μαγειρεύεις! Αφού εγώ δεν το έχω, γιατί να κουράζομαι και να στεναχωριέμαι?
Λ: (Πηγαίνει πίσω από την καρέκλα της και την αγκαλιάζει τρυφερά) Για σένα θα έκανα τα πάντα! Σ’ένα φαγητάκι θα κολλήσουμε?
Ν:Τα πάντα, ε?
Λ:Τα πάντα! Σ’αγαπάω ρε χαζό!
Ν:Κι εγώ σ’αγαπάω Λουκάκο μου! Κι εγώ! Μάζεψε όμως τα πιάτα, γιατί είμαι κουρασμένη!
Λ:Μάλιστα κυρία Φωκά! Ό,τι πείτε! Όμως εγώ έχω μια καλύτερη ιδέα!
Ν:Τι ιδέα?
Λ: (την τραβάει πάνω κι εκείνη βρίσκεται στην αγκαλιά του) Λέω να πάμε μέσα και να ξαπλώσουμε και τα μαζεύουμε τα πιάτα αύριο!
Ν:Να ξαπλώσουμε? Μόνο?
Λ:Και να κοιμηθούμε!
Ν:Κατευθείαν?
Λ:Δεν είσαι κουρασμένη?
Ν:Για σένα ποτέ! (τον φιλάει τρυφερά)
Λ:Αυτό είναι καλό! Ελπίζω να συνεχίσεις να το λες!
Ν:Πάντα! (τον φιλάει)
Λ:Τέλεια!

Ξαναφιλιούνται! Ο Λουκάς τη σηκώνει στην αγκαλιά του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, όπου και συνεχίζουν τη βραδιά τους!

Αχχχχχχχχχ τι υπέροχο!!!!!!!!
Μακάρι να βλέπαμε κάτι παρόμοιο στη σειρά Αλλά που τέτοια τύχη
( )
Περιμένω συνέχεια!!!

maria15 έγραψε:Αχχχχχχχχχ τι υπέροχο!!!!!!!!
Μακάρι να βλέπαμε κάτι παρόμοιο στη σειρά Αλλά που τέτοια τύχη
( )
Περιμένω συνέχεια!!!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Μαρία μου! Χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε! Ε, στη σειρά δεν νομίζω να δούμε τίποτα παρόμοιο σύντομα, μιας και υπάρχει και η κ. Στέλλα (όχι από το Στυλιανή, από το Λατινικό αστέρι!)!
Η συνέχεια δεν ξέρω πότε, μιας κι έπεσαν πολλά στο σχολείο!