Νόρα & Λουκάς-Ένας αιώνιος έρωτας!!! by Nora1a

Νομίζω πως το έχουν διαβάσει το σενάριο οι περισσότεροι μέχρι κάποιο σημείο οπότε θα βάλω τις πρώτες συνέχειες μαζεμένες!



ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ



Πριν γράψω το σενάριο να σας ενημερώσω για το πού βρισκόμαστε.Η Λουκάς έχει παντρευτεί την Νταίζη κι έχουν φύγει για να ζήσουν στην Κρήτη.Η Νόρα αρραβωνιάζεται τον Δημήτρη αλλά δεν τον παντρεύεται καθώς ο αρραβώνας διαλύεται.Μια μέρα ο Λουκάς ανακαλύπτει ότι ο Άρης δεν είναι γιος του και ότι η Νταίζη του είπε ψέματα για να τον παντρευτεί.Σαν να μην έφτανε αυτό, έμαθε κι ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Χρήστο.Μόλις τα έμαθε όλα αυτά, πήρε αμέσως διαζύγιο.Όταν έγινε και νόμιμα πρώην σύζυγος της Νταίζης, επέστρεψε στην Αθήνα.Του είχε λείψει η παρέα του μα, περισσότερο το Νοράκι του.

Μόλις έφτασε στην Αθήνα και έπιασε ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο, σκέφτηκε να ενημερώσει την παρέα για την άφηξή του.Ήθελε να τηλεφωνήσει στη Νόρα πρώτα αλλά δεν το έκανε.Σκέφτηκε να της κάνει έκπληξη κι έτσι τηλεφώνησε πρώτα στη Δάφνη.

Η Δάφνη βρισκόταν στο σπίτι όταν χτύπησε το τηλέφωνο.

Δ:Παρακαλώ?
Λ:Έλα Δάφνη μου, τι κάνεις?
Δ:Λουκά, εσύ είσαι?
Λ:Τόσος καιρός πέρασε και ξέχασες τη φωνή μου?
Δ:πώς και μας θυμήθηκες?Τόσο καιρό ούτε φωνή ούτε ακρόαση!
Λ:Κάτσε ρε Δάφνη, με άρπαξες από τα μούτρα!Αντί να με ρωτήσεις τι κάνω και πού είμαι!
Δ:Πού είσαι και τι κάνεις Λουκά?
Λ:Είμαι στην Αθήνα και είμαι καλά!
Δ:Πού είσαι?
Λ:Στην Αθήνα.
Δ:Τι δουλειά έχεις εδώ?
Λ:Ήρθα για να μείνω!
Δ:Σοβαρά μιλάς?
Λ:Εσύ τι λες?Να σου κάνω πλάκα?
Δ:Δεν το πιστεύω!Στους άλλους το είπες?Η Νόρα το ξέρει?
Λ:Όχι ακόμα!Μην πεις τίποτα.Θέλω να της κάνω έκπληξη!
Δ:Κατάλαβα, κατάλαβα!
Λ:Χαίρομαι!.Λοιπόν, σε κλείνω τώρα.Τα λέμε Δάφνη μου.
Δ:Τα λέμε.Έτσι κι αλλιώς, έχουμε καιρό.
Λ:Μια ολόκληρη ζωή!

Λίγη ώρα αργότερα, ο Λουκάς βρισκόταν έξω από το σπίτι της Νόρας.
''Κι αν είναι μέσα ο Μπέλλος?''σκέφτηκε.''Δεν έχω καμία όρεξη να δω τρον Μήτσουλα αυτή τη στιγμή.Σιγά μην δεν είναι στο σπίτι τους.Σάββατο πρωί και λείπει?Όπως και να έχει, εγώ θέλω να δω τη Νόρα μου, που τώρα θα έγινε Νόρα του.''Σ'αυτή τη σκέψη, του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.Για μια στιγμή σκέφτηκε να φύγει αλλά δεν το έκανε.Του έλλειπε πολύ η Νόρα και τώρα που βρισκόταν τόσο κοντά της, τίποτα δεν μπορούσε να τον εμποδίσει.Έτσι αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι.

Η Νόρα βρισκόταν στον καναπ[έ της κι έπινε καφέ όταν άκουσε το κουδούνι.
Ν:Ποιος να είναι πρωί-πρωί?

Όταν άνοιξε την πόρτα, δεν πίστευε στα μάτια της.Ο Λουκάκος της ήταν μπροστά της μετά από τόσο καιρό!Αυτό που ευχόταν σχεδόν καθημερινά!Για μια στιγμή κοκκάλωσε, δεν ήξερε τι να κάνει.Μόνο για ένα-δύο δευτερόλεπτα βέβαια, καθώς μετά έπεσε στην αγκαλιά του κι εκείνος άρχισε να τη στριφογυρίζει!Λίγο αργότερα, όταν κατάλαβαν πως είχαν γίνει θέαμα σε όλη την πολυκατοικία, αποφάσισαν να μπουν μέσα στο σπίτι.

Ν:Λουκά, δεν το πιστεύω ότι είσαι εδώ!
Λ:Καλά θα κάνεις να το πιστέψεις η λίθια κοκκινομάλλα!
Ν:Μου έλλειψες ρε βλάκα, το ξέρεις?
Λ:Και εμένα μου έλλειψες ρε χαζό!(η Νόρα πέφτει στη αγκαλιά του.Λίγο αργότερα αποτραβιέται)
Ν:Πως και μας έκανες την τιμή?Σου το επέτρεψε το Νταιζουλίνι?
Λ:Χωρίσαμε!
Ν:ΤΙ????????
Λ:Αυτό που άκουσες!
Ν:Πλάκα μου κάνεις, έτσι?
Λ:Δεν με πιστεύεις?
Ν:Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι λίγο.
Λ:Πάρε το χρόνο σου.Έτσι κι αλλιώς, έχουμε χρόνο μπροστά μας.
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Μετακομίζω πάλι στην Αθήνα!
Ν:Δεν μου κάνεις πλάκα, έτσι?
Λ:Όχι βέβαια!
Ν:Και πώς χώρισες με την Νταιζάρα?
Λ:Αμέσως κουτσομπόλα!Εκεί το μυαλό σου!
Ν:Εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι ρε!
Λ:Καλά, καλά.Ας μην μαλώσουμε ακόμα δεν ήρθα!
Ν:Θες να πρωτοτυπήσουμε, ε?
Λ:Για πρώτη μέρα.Μετά βλέπουμε!
Ν:Λέω να σου κάνω τη χάρη μιας και είναι η πρώ τη σου μέρα εδώ.Θα μου πεις τώρα γιατί χωρίσατε?
ΛΟ Λουκάς της λέει όλη την ιστορία)Κατάλαβες τώρα?
ΝΗ Νόρα δείχνει σοκαρισμένη)Τι να καταλάβω ρε Λουκά?Ήξερα ότι είναι ικανή για τα πάντα αλλά δεν πίστευα ότι θα έφτανε σε αυτό το σημείο.
Λ:Δεν λες πάλι καλά που τη γλίτωσα έστω και καθυστερημένα?
Ν:Αυτό να μου πεις!
Λ:Άστα τώρα τα δικά μου και πες μου τα δικά σου.Πώς τον έχεις τον Μήτσο?
Ν:Δεν τον έχω.
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Εννοώ ότι έχω να μάθω νέα του πάνω από ένα χρόνο.
Λ:Γιατί?Δεν παντρευτήκατε?
Ν:Ο αρραβώνας διαλύθηκε.
Λ:Γιατί, τι σου έκανε?
Ν:Τίποτα.
Λ:Τότε γιατί χωρίσατε?
Ν:Γιατί δεν ταιριάζαμε Λουκά!Και μην μου πεις ότι δεν σου πέρασε από το μυαλό!
Λ:Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυταιριάζατε αλλά...
Ν:Δεν έχει αλλά.Δεν σηκώνω κουβέντα!
Λ:Καλά, δεν είπα τίποτα!
Ν:Έτοιμος ήσουνα!
Λ:Αυτό είναι αλήθεια αλλά τελικά δεν μίλησα καθόλου.
Ν:Για να αλλάξουμε θέμα, τι θα κάνεις τώρα που γύρισες?
Λ:Θα βρω να καλό κορίτσι για να παντρευτώ.
Ν:Λουκά,σοβαρέψου!
Λ:Καλά!
Ν:Λοιπόν, τι σκέφτεσαι να κάνεις?
Λ:Αρχικά θα πιάσω μια δουλειά και μετά θα βρω ένα σπιτάκι.
Ν:Τι, δεν γυρίσεις στο γραφείο μας?
Λ:Με θέλεις?
Ν:Εννοείται!Τι ερώτηση είναι αυτή?
Λ:Θα το σκεφτώ!
Ν:Τι να σκεφτείς ρε?Δεν θα κάνουν και ουρά για σένα.
Λ:Ποτέ δεν ξέρεις!
Ν:Ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας Λουκάκο!Δεν έχεις και άλλη επιλογή!
Λ:Μπορώ να γυρίσω στο Ρούσσο.
Ν:Θα αφήσεις εμένα και το γραφειάκι μας για να γυρίσεις στο Ρούσσο?
Λ:Πλάκα σου κάνω βρε!Αντέχω εγώ μακριά σου?
Ν:Μια χαρά άντεξες τόσο καιρό!Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρες!
Λ:Νομίζω ότι καταλαβαίνεις το λόγο.Δεν ήθελα να στενοχωρηθείς περισσότερο!
Ν:Δεν θα πέθαινα από τη στεναχώρια αν μου τηλεφωνούσες πού και πού Λουκά!
Λ:Πάει, πέρασαν τώρα αυτά.Μην τα σκέφτεσαι!
Ν:Δίκιο έχεις!Και τώρα πού θα μείνεις?
Λ:Έχω κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο.
Ν:Σιγά μην μείνεις στο ξενοδοχείο!
Λ:Και πού θα μείνω?
Ν:Στο σπίτι μου!Θα σε φιλοξενήσω εγώ!
Λ:Πάλι στον καναπέ θα τη βγάλω ρε Νόρα?Δεν με λυπάσαι καθόλου?
Ν:Δεν σου έλλειψε ο καναπές μου?
Λ:Η αλήθεια είναι τον νοστάλγησα λίγο.
Ν:Είδες?
Λ:Από την άλλη βέβαια, η πλάτη μου δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις!
Ν:Θες να κοιμηθώ εγώ στον καναπέ?
Λ:Πολύ βολική σε βρίσκω!
Ν:Για πρώτη βραδιά.Μην νομίζεις ότι θα ξαναϋπάρξει τέτοια ευκαιρία!
Λ:Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο!Αλλά έχω άλλη πρόταση να κάνω!
Ν:Για ρίχ'την!
Λ:Τι λες να κοιμηθούμε και οι δύο μέσα?Δεν θα σε ενοχλήσω καθόλου.Σε λυπάμαι για να σε βάλω να κοιμηθείς στον καναπέ.
Ν:Άσε τις χαζομάρες Λουκάκο!Λοιπόν, να στρώσω τον καναπέ?
Λ:Σε λίγο.Κάτσε να μιλήσουμε λίγο πρώτα!
Ν:Τι θέλεις να πούμε?
Λ:Να μου πεις τα νέα σου.Να με ενημερώσεις και για τις εξελίξεις.
Ν:Λοιπόν, για να δούμε τι έχουμε...


Η Νόρα και ο Λουκάς δεν κοιμήθηκαν καθόλου.Όλο το βράδυ συζητούσαν τα νέα τους και όλα όσα είχαν συμβεί από τότε που οι δρόμοι τους χώρισαν.Μόνο τα ξημερώματα τους πήρε ο ύπνος και κοιμήθηκαν αγκαλιά στον καναπέ.Τελικά, κανείς δεν πήγε στο κρεβάτι εκείνο το βράδυ...
Κανείς τότε δεν πίστευε ότι θα ξανασυναντηθούν, πόσο μάλλον κάτω από αυτές τις συνθήκες αλλά η ζωή δεν φέρνει τα πράγματα όπως τα περιμένεις.Η Νόρα και ο Λουκάς άντεξαν τόσο καιρό χώρια αλλά αντί να ξεχνάν σιγά-σιγά, ο ένας αγαπούσε τον άλλο όλο και περισσότερο.Και τώρα η μοίρα τους φέρνει ξανά μαζί.Τι θα γίνει άραγε?Θα έχουν το θάρρος να που όσα δεν είπαν τόσα χρόνια?Ή μήπως όχι?


ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ!!!.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ


Το προηγούμενο βράδυ, η Νόρα και ο Λουκάς είχαν κοιμηθεί στον καναπέ.Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιασμένους.
Η Νόρα αρχίζει να ξυπνάει.Ανοίγει τα μάτια της και δίπλα της βλέπει τον Λουκά.Στην αρχή παραξενέφτηκε αλλά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου πέρασε από το μυαλό της η χθεσινή μέρα και ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της.
Ο Λουκάς άνοιξε τα μάτια του και την αντίκρισε στην αγκαλιά του να τον κοιτάει με το πιο ωραίο χαμόγελο που είχε δει στη ζωή του.Δεν μπορούσε παρά να της το ανταποδώσει.

Ν:Καλημέρα.
Λ:Καλημέρα.Τι έγινε?Μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ?Είχες δεν είχες, πάλι εδώ την έβγαλα!
Ν:Κάτι έπαθες τώρα!
Λ:Ε βέβαια!Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, έτσι δεν είναι?
Ν:Ακριβώς!Τι μου παραπονιέσαι λοιπόν?
Λ:Τουλάχιστον το παραδέχεσαι.
Ν:Ποιο?
Λ:Το τι έχω περάσει πώνω σε αυτόν τον παλιοκαναπέ!
Ν:Μια χαρά έχεις περάσει, μην μιλάς καθόλου.
Λ:Αφού δεν έχω πάθει τίποτα με τη μέση μου ακόμη.Πάλι καλά να λες!
Ν:Σιγά μωρέ το ευαίσθητο το μωρό μην πάθει τίποτα!
Λ:Αυτό είναι το ευχαριστώ για όλες αυτές τις νύχτες που πέρασα εδώ πάνω?
Ν:Θέλεις να σου κάνω έναν καφέ?
Λ:Δωροδοκία είναι αυτό τωρα?
Ν:Όχι, απλώς θα κάνω για μένα και σκέφτηκα ότι θα θέλεις κι εσύ.
Λ:Πάλι καλά που το θυμήθηκες ότι είμαι κι εγώ εδώ!
Ν:Δεν ξεχνιέσαι εύκολα εσύ.Λοιπόν, να σου κάνω?
Λ:Καφέ θα κάνεις ή θα πέσει και τίποτα άλλο μέσα και θα πάθω καμι΄λα δηλητηρίαση πρωινιάτικα?
Ν:δεν το πιασα αυτό!
Λ:Δεν ήσουν και ποτέ καλή στη μαγειρική για να σ'εμπιστευτώ!
Ν:Και πώ ξέρεις ότι δεν έχω βελτιωθεί τώρα?
Λ:Έχεις βελτιωθεί?
Ν:Όχι.
Λ:Τότε γιατί το είπες?
Ν:Για να σε προβληματίσω, θέλει κι ερώτημα?
Λ:Μας υποχρέωσες τώρα.Κοίτα να τον κάνεις κανονικό τον καφέ έτσι?
Ν:Κατά λάθος δεν θα μου πέσει τίποτα, αλλά με βάζεις σε πειρασμό για να μου πέσει κάτι εκ προθέσεως!
Ν:Μήπως να τον έφτιαχνα εγώ τον καφέ?
Λ:Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι!
Ν:Και όταν τελειώσεις με τον καφέ, πάρε και τη σφουγγαρίστρα γιατί έχει πιάσει λίγη σκόνη το παρκέ!
Λ:Δεν μας παρατάς Νόρα!
Ν:Εγώ φταίω ή εσύ, που πήγα να σου φτιάξω έναν καφέ και με πήρες απ' τα μούτρα!
Λ:Έχεις και μια προϊστορία.Μην το ξεχνάς αυτό.
Ν:Ορίστε ο καφές σου Λουκά!
Λ:Να τον πιω?
Ν:Ελεύθερα!Δεν είναι δηλητήριο!
Λ:Αυτό παίζεται!
Ν:Δεν θέλεις να το διαλευκάνεις το μυστήριο λοιπόν?
Λ:Ωχ!!!(πίνει λίγο)Καλό τον έκανες!
Ν:Σου το είπα ότι έχω βελτιωθεί!Μου άσκησε καλή επιρροή ο Δημήτρης!
Λ:Θα σου ΄λεγα τώρα για το Μήτσο αλλά πίνω καφέ και δεν θέλω να ξεράσω!
Ν:Μιλάς έτσι για τη μεγάλη σου συμπάθεια?Εσύ δεν μου έλεγες ότι είναι κελεπούρι?
Λ:Εγώ το έλεγα αυτό?
Ν:Ναι, εσύ.
Λ:Άλλαξα γνώμη, τι να κάνουμε?
Ν:Καλά!

Το κινητό του Λουκά χτυπάει.

Λ:Παρακαλώ?
Δ:Έλα Λουκά μου, τι κάνεις?
Λ:Μια χαρά, εσύ?
Δ:Καλά.Πού είσαι?
Λ:Στο σπίτι της Νόρας.
Δ:Ωραία.Θα της το πεις εσύ.
Λ:Το ποιο?
Δ:Αποφασίσαμε με τον Νικόλα να κάνουμε ένα πάρτι για την επιστροφή σου και σε πήρα για να σου το πω.Τι λες?
Λ:πολύ ωραία ιδέα Δάφνη μου.Είσαι σίγουρη ότι συμφώνησε ο ΝΙκόλας?
Δ:Ναι.Ψέμματα σου λέω?
Λ:Εντάξει.Κανόνισέ το για σήμερα το βράδυ.
Δ:Εντάξει Λουκά μου.Πες το και στη Νόρα.
Λ:Θα της το πω, μην ανησυχείς.Γειά σου Δαφνούλα.(κλείνει το τηλέφωνο)
Ν:Τι σου είπε?
Λ:μου έκανε ερωτική εξομολόγηση.Λέει ότι μόλις με ξαναείδε κατάλαβε πόσο ερωτευμένη είναι μαζί μου.
Ν:Άη στο διάολο Λουκά!
Λ:Αργότερα.Τώρα βαριέμαι.
Ν:Θα μου πεις τώρα τι ήθελε να σου πει?
Λ:Ήθελε να με ενημερώσει ότι θα κάνουν σήμερα γιορτή για την επιστροφή μου αλλά εσύ δεν είσαι καλεσμένη.
Ν:Γιατί?
Λ:Επειδή με διαολόστειλες και τώρα σου κρατάω μούτρα!
Ν:Πλάκα μου κάνεις?
Λ:Καθόλου.Μιλάω σοβαρότατα.
Ν:Δεν θα έχεις μαζί σου εμένα?Την κολλητή σου επί τόσα χρόνια?
Λ:Όχι.
Ν:Είσαι ηλίθιος!
Λ:Εσύ είσαι ηλίθια και πολύ μάλιστα.
Ν:Βλάκα!
Λ:Έλα εδώ ρε χαζό!(προσπαθεί να την αγκαλιάσει)
Ν:Άσε με ρε Λουκά!
Λ:Όχι, δεν σε αφήνω.Είναι δυνατόν ρε χαζό να παώ εγώ χωρίς εσένα?
Ν:Όλα τα περιμένω από σένα!
Λ:Όλα εκτός από αυτό.
Ν:Είσαι σίγουρος?
Λ:Απόλυτα.Όμως πρέπει να φύγω.
Ν:πού θα πας?
Λ:Θα περάσω από τό ξενοδοχείο να κάνω ένα μπανάκι, να ετοιμαστώ για το βράδυ και θα περάσω να σε πάρω.
Ν:Περίμενε.έχουμε τόσο χρόνο μπροστά μας μέχρι το βράδυ.
Λ:Αν πάμε βράδυ ο Νικόλας θα αρχίσει τις υστερίες πάλι.
Ν:Καλύτερα.Θα έχουμε κάτι να γελάμε!
Λ:Νοράκι εξελίσσεσαι πολύ γρήγορα βλέπω!
Ν:Οι κακές συναναστροφές βλέπεις!
Λ:Ασχολίαστο!
Ν:Και καλά κάνει!

Το μεσημέρι ο Λουκάς έφυγε από το σπίτι της Νόρας και στις 9, όπως είχαν συμφωνήσει, πέρασε να την πάρει.Η Νόρα όμως δεν ήταν έτοιμη.Έτσι τον υποδέχτηκε με το νυχτικό της.

Λ:Ακόμα έτσι είσαι?
Ν:Δεν πρόλαβα να ντυθώ ακόμα.
Λ:Γιατί, τι έκανες τόση ώρα?
Ν:Εντύπωση!
Λ:Γελάσαμε και σήμερα!Γιατί δεν ετοιμάστηκες πιο πριν?
Ν:Δεν ήξερα τι να βάλω!
Λ:Ρούχα Νόρα, ρούχα!
Ν:Χαίρω πολύ!Δεν έβρισκα κάτι κατάλληλο για την περίσταση.
Λ:Δεν θα βγάλω άκρη σήμερα!Τουλάχιστον τώρα βρήκες?
Ν:Ναι, μην ανησυχείς!
Λ:Πάλι καλά!Τρέξε να ντυθείς και πάμε!Θα έχει πάθει υστερία ο άλλος!
Ν:Τι πρωτότυπο!

Σε λίγο η Νόρα εμφανίστηκε με ένα σατέν κολλητό παντελόνι και μια μπλούζα με αρκετά ανοιχτό ντεκολτέ!Ο Λουκάς μόλις την είδε άσπρισε.

Λ:Πω πω πω, τι θα κυκλοφορήσω εγώ σήμερα!
Ν:Μια θεά!
Λ:Ψωνάρα!
Ν:Ρεαλίστρια θα με έλεγα.
Λ:Το προσπερνώ.Έλα πάμε.
Ν:Πάμε.

Σε μισή ώρα βρισκόντουσαν στο σπίτι της Δάφνης.

Δ:Καλώς τους!(τους φιλαει όπως και η Εύα με το Νικόλα)Γιατί αργαήσατε τόσο?
Ν:Είχε κίνηση.
Λ:Τι είχε?
Ν:Κίνηση Λουκά!
Λ:Έτσι το λέμε τώρα!
Ε:Δεν είχε κίνηση?
Λ:Είχε και πολλή μάλιστα.Αλλά όχι στο δρόμο, στη ντουλάπα.
Ν:Λουκά, δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες.
Λ:Δεν σε συμφέρει ε?
Ε:Θα μας πείτε κι εμάς τι έγινε ρε παιδιά?
Λ:Η Νόρα, δεν ήξερε τι να φορέσει.
Δ:Τα γνωστά!
Λ:Εσύ ταρίφα γιατί δεν μιλάς?
ΝΙΚ:Επειοδή νομίζω ότι το κάνατε επίτηδες για να χάσω τον ύπνο μου πάλι!
Λ:Ορίστε ο καληνυχτάκιας!Όλοι τον ύπνο σου σκεφτόμαστε νομίζεις αγόρι μου?
ΝΙΚ:Λουκά άη στο διάολο!
Λ:Πάλι?Έχει βαρεθεί να με βλέπει σήμερα!
Δ:Ποιος άλλος σε διαολόστειλε Λουκά μου?
Ε:Τι κάνει νιαου νιάου στα κεραμμίδια Δάφνη μου τώρα!
Ν:Το τραβούσε ο οργανισμός σου, δεν φταίω εγώ!
Λ:Εσύ?Προς Θεού!
Δ:Δεν καθόμαστε παιδιά να φάμε?
ΝΙΚ:Τον ταϊζουμε τον κύριο για να μιλάει κι από πάνω!
Δ:Νικόλα συταμάτα τώρα!
ΝΙΚ:Δεν μπορώ.Έχει δίκιο η Νόρα.Το τραβάει ο οργανισμός του!
Ν:Πες τα Νικόλα μου!
Λ:Σιγά που θα συμφωνούσες μαζί του σε κάτι άλλο εσύ!
Ν:Την αλήθεια λέω!
Λ:Καλά!
Δ:Να τρώμε σιγά-σιγά.Θα κρυώσουν τα φαγητά!

Η ώρα κύλησε ευχάριστα.Υπήρχαν μικροδιαφωνίες αλλά όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι για την επιστροφή του Λουκά κι εκείνος πολύ χαρούμενος που ήταν πάλι μαζί με την παρέα του...


ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ελπίζω να σας άρεσε!!!.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΕΡΤΟ


Η επόμενη μέρα είχε ξημερώσει.Ο ήλιος είχε ανέβει στον ουρανό και τρύπωνε στα σπίτια.
Μια ηλιαχτίδα φωτός ξεπρόβαλλε από το παράθυρο.Ήταν νωρίς το πρωί και η Νόρα δεν είχε ξυπνήσει ακόμα.Το κινητό της ακούστηκε την έβγαλε από τα όνειρά της επαναφέροντάς την στην πραγματικότητα.
Η Νόρα απάντησε με μια νυσταγμένη φωνή.

Ν:Παρακαλώ?
Λ:Καλημέρα.Τι φωνή είναι αυτή?Ακόμα κοιμάσαι?
Ν:Όπως κάθε λογικός άνθρωπος στις 7 το πρωί Λουκά μου!Οι μόνοι που είναι ξύπνιοι τέτοια ώρα είναι οι κουκουβάγιες που ετοιμάζονται για ύπνο και οι κόκορες που ξυπνάνε τους ανθρώπους στα χωριά!
Λ:Τώρα ξύπνησες αλλά η γλώσσα σου πάει ροδάνι.Όταν πρόκειται να γκρινιάξεις ξυπνάς κατευθείαν.
Ν:Για να μου την πεις με πήρες Λουκά?
Λ:Όχι μόνο.
Ν:Τότε?
Λ:Σε πήρα για να μάθω αν θέλεις να περάσω να σε πάρω και να πάμε μαζί στο γραφείο.
Ν:Δεν γίνεται, αλλά και να γινόταν, από τώρα θα πηγαίναμε?
Λ:Όχι αλλά έπρεπε να το ξέρεις δύο ώρες πιο πριν τουλάχιστον για να προλάβεις να ετοιμαστείς.Γιατί δεν γίνεται όμως?
Ν:Έχω κανονίσει να πάω για καφέ με τη Δάφνη και την Εύα.
Λ:Καλά τότε.Τα λέμε στο γραφείο.
Ν:Γεια σου Λουκάκο.
Λ:Γεια και καλά ξυπνητούρια!
Ν:Τώρα είναι αργά!

Ο Λουκάς γελάει κλείνει το τηλέφωνο. Η Νόρα αρχίζει να ετοιμάζεται σιγά-σιγά και κατά τις 10 βρίσκεται στο σπίτι της Δάφνης όπου την περιμένουν τα κορίτσια.

Δ:Άντε ρε Νόρα.Πού είσαι τόση ώρα?
Ν:Έμπλεξα στην κίνηση.Δεν είσαι και δίπλα η αλήθεια είναι Δαφνούλα μου.
Ε:Δεν πειράζει.Έλα, κάθισε τώρα.
Δ:Λοιπόν, για πες τι έγινε με το Λουκά.
Ν:Κορίτσια έχω πολύ άγχος.
Ε:Γιατί?
Ν:Σήμερα ο Λουκάς μετακομίζει σπίτι μου.
Δ:Πότε προλάβατε να προχωρήσετε τόσο?
Ν:Ρε Δάφνη μη λες βλακείες.Δεν έγινε τίποτα με μένα και το Λουκά.Απλώς του πρότεινα να έρθει στο σπίτι μου για να μην μένει στο ξενοδοχείο κι εκείνος συμφώνησε.
Ε:Δηλαδή οι προθέσεις σου είναι άκρως φιλικές?
Ν:Εσύ τι λες?Να θέλω να τον αποπλανήσω?
Ε:Δεν εννοώ αυτό!Απλά ρωτάω αν το κάνεις από απλό ενδιαφέρον.
Ν:Και αυτό αλλά θέλω να τον έχω δίπλα μου.Τόσο καιρό είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλον.Μου έχει λείψει πολύ.Θέλω να μένουμε στο ίδιο σπίτι, να δουλεύουμε στο ίδιο γραφείο και να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.Το έχω ανάγκη.
Δ:Απ'ότι φαίνεται, και αυτός το ίδιο θέλει.
Ν:Δεν είμαι σίγουρη γι'αυτό.
Δ:Τι λες ρε χαζό?Αυτός λιώνει για σένα.Γιατί λες να δέχτηκε?Από υποχρέωση?Θα μπορούσε να είχε αρνηθεί με έναν κομψό τρόπο αν δεν ήθελε.
Ν:Δεν δέχτηκε και αμέσως.Είχε τις αμφιβολίες του στην αρχή.
Λ:Δεν τον ξέρεις το Λουκά?Για να σε πειράξει το κάνει.Από την αρχή έχει έτοιμη την απάντησή του αλλά δεν τη λέει μέχρι να σου σπάσει τα νεύρα.
Ν:Μπορεί να το βλέπει φιλικά.
Δ:Αυτός λιώνει για σένα ρε Νόρα, τι λες τώρα?Ξέρεις πόσες βραδιές έχουμε ξενυχτήσει με το Νικόλα για να μας πει τον πόνο του?Απλά τότε δεν ήθελε να σου μιλήσει για να μην σε πληγώσει περισσότερο και για να συνεχίσεις τη ζωή σου λίγο πιο ανώδυνα.
Ν:Αφού είναι ηλίθιος ο άνθρωπος!Μπορεί όμως τώρα να το έχει δει αλλιώς.Ποτέ δε ξέρεις.
Ε:Τότε πιασ'τον και μίλα του στα ίσια.Βάλ'τον κάτω και εξήγησέ του το όνειρο!
Ν:Τι μου λες τώρα ρε Εύα?Να το διακινδυνεύσω?Και αν αποτύχω θα τον χάσω?Όχι, δεν μπορώ να πάρω τέτοιο ρίσκο.
Ε:Τότε ακολούθησε την άλλη μέθοδο.
Ν:Η οποία είναι?
Ε:Θα κυκλοφορείς στο σπίτι με ένα από τα προκλητικά νυχτικά σου.Λιώνει αυτός για σένα, καίγεσαι εσύ γι'αυτόν, ολοκαύτωμα θα γίνει εκεί μέσα!Θα πιάσει θερμοκρασίες ερήμου το σπίτι.
Ν:Άσε μας ρε Εύα που θα γίνω εγώ ρεζίλι!
Ε:Γιατί?Μέσα στο σπίτι σου θα κυκλοφορείς όπως θέλεις!
Ν:Και αν δεν πιάσει!
Ε:Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει!Θα αντισταθεί μια, δυο, δέκα, την ενδέκατη θα λυγίσει.
Ν:Αν, λέμε τώρα υποθετικά, κάτι πάει στραβά?
Ε:Τότε θα έχουμε να γελάμε με τις αντιδράσεις του Λουκά για χρόνια!Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει Δάφνη μου?
Δ:Όση φαντασία και να έχω Εύα μου, η πραγματικότητα θα ξεπεράσει κάθε όριο!
Ε:Αυτό λέω κι εγώ!Εσύ πάντως δεν χάνεις κάτι να προσπθήσεις.Αν δεν γίνει τίποτα με αυτό τον τρόπο, τι είχαμε τι χάσαμε?
Ν:Λέτε???

Την ίδια ώρα ο Λουκάς μπουκάρει στο γραφείο του Νικόλα.

Λ:Χαιρετώ τον φίλο μου τον ταρίφα!
Ν:Χαιρετώ και αποχαιρετώ τον φίλο μου τον ηλίθιο.
Λ:Αποχαιρετάς?Γιατί, πού πας?Φεύγεις?
Ν:Εσύ φεύγεις γιατί έχω δουλειά!
Λ:Τι δουλειά ρε?Κανείς δεν είναι έξω!
Ν:Ακόμα.Σε λίγο περιμένω κόσμο.
Λ:Όταν έρθουν θα φύγω!
Ν:Τώρα θα φύγεις!
Λ:Ήρθε ο φίλος σου να σου πει τον πόνο του κι εσύ τον διώχνεις?
Ν:Ακόμα δεν ήρθες και άρχισες τα ίδια?
Λ:Ε, οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούναται!
Ν:Δυστυχώς!Λοιπόν, γιατί ήρθες?Άσε, θα μαντέψω.Για να μου πεις πάλι για τη Νόρα, σωστά?
Λ:Πώς το κατάλαβες?
Ν:Δεν ήταν και δύσκολο, πίστεψέ με!Έχω πείρα σ'αυτό το θέμα!Για πες, τι έγινε πάλι?
Λ:Δεν έγινε, το βράδυ θα γίνει!
Ν:Όπα!Τι θα γίνει τι βράδυ Λουκάκο?Έχεις σχέδια?
Λ:Πού πάει το πονηρό σου μυαλό ρε ταρίφα?Δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Ν:Τότε τι είναι?
Λ:Μετακομίζω στο σπίτι της Νόρας!
Ν:Πότε προχωρήσατε τόσο?Εγώ γιατί δεν το έμαθα?
Λ:Δεν προχωρήσαμε σε τίποτα ρε!Απλώς μου πρότεινε να μείνω στό σπίτι της για μα μην μένω στα ξενοδοχεία λέει.
Ν:Λέει!Κι εσύ την πιστεύεις?
Λ:Γιατί να μην την πιστέψω ρε?
Ν:Κάνει κρα αγόρι μου ότι σου το πρότεινε επειδή θέλει να μένει μαζί σου!Μην το σκέφτεσαι καθόλου!Βουρ στον πατσά!
Λ:Πατσάς η Νόρα μου?Το Νόράκι μου το γλυκό?
Ν:Αυτά μην τα λες σε μένα.Σ'αυτήν τα πεις για να τη ρίξεις!
Λ:Τι να κάνω ρε Νικόλα?Δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ.Από τη μία θέλω να τη βουτήξω και να της τα πω όλα και από την άλλη φοβάμαι ότι θα τη χάσω και αυτό δεν μπορώ ούτε να το σκέφτομαι!
Ν:Είσαι χαζός!
Λ:Δεν βοηθάς με το να με βρίζεις!
Ν:Τι να κάνω ρε?Η κοπέλα πεθαίνει για χάρη σου κι εσύ έχεις και ενδοιασμούς!
Λ:Τι μου προτείνεις?
Ν:Κρύα μπάνια για να συνέρχεσαι κάθε φορά που θα τη βλέπεις με το καυτό της νυχτικό!
Λ:Το ποιο?
Ν:Πώς νόμιζες ότι θα κυκλοφορεί στο σπίτι της?Με ολόσωμη φόρμα?
Λ:Ωχ Θεέ μου δωσ'μου δύναμη να αντισταθώ αν και χλωμό το κόβω!
Ν:Καλύτερα!Θα ησυχάσουμε κι αμείς από εσάς!
Λ:Ε τώρα τι να σου πω?
Ν:Τίποτα.Να φύγεις γιατί ήρθε το ραντεβού που έχω.
Λ:Καλά!Δεν τελειώσαμε εμείς όμως!
Ν:Καλό κουράγιο!
Λ:Άη στο διάολο Νικόλα!
Ν:Ευχαριστώ και αντποδίδω!(γελώντας)

Τι θα γίνει άργε?Πώς θα περάσει η πρώτη τους νύχτα ως συγκατοικοι?Υπομονή ως το επόμενο κεφάλαιο και θα μάθετε...

ΤΕΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Μετά τη συνάντησή του με τον Νικόλα, ο Λουκάς γύρισε στο γραφείο. Λίγα λεπτά αργότερα, γύρισε και η Νόρα.

Λ:Πώς τα πέρασες με τα κορίτσια?
Ν:Καλά.Τα συνηθισμένα, ξέρεις τώρα.
Λ:Δεν πιστεύω να με θάψατε!
Ν:Άλλη δουλειά δεν είχαμε!
Λ:Είχατε?
Ν:Όλο και κάτι καλύτερο είχαμε να κάνουμε!
Λ:Όπως?
Ν:Αυτό δεν σε αφορά.Εσύ εδώ έμεινες?Δεν πήγες πουθενά?
Λ:Πού να πάω?Κάποιος πρέπει να δουλέψει σ'αυτό το γραφείο!
Ν:Ακόμα δεν ήρθες και άρχισες τα ίδια?
Λ:Αφού δεν αποφάσισες να συμμορφωθείς, δεν έχω άλλη επιλογή!
Ν:Έτσι λες?Και πώς δούλευε το γραφείο τόσο καιρό ρε ηλίθιε?Να σε πληροφορήσω ότι πήγαινε καλύτερα απ'ότι όταν ήσουν εσύ εδώ ή το έχεις ήδη καταλάβει?
Λ:Σιγά μην πήγαινε καλύτερα!Τα ίδια χάλια έχει ακόμη!
Ν:Αυτό αποδεικνύει ότι δεν ήσουν και πολύ προσεκτικός με αποτέλεσμα να μην καταλάβεις τη διαφορά ανάμεσα στις υποθέσεις που είχαμε μαζί και τις υποθέσεις που είχα μόνη μου!
Λ:Μπα?Μήπως θέλεις να με διώξεις κιόλας για να συνεχίσεις να έχεις τόοοση δουλειά και εγώ σου φέρνω κακοτυχία?
Ν:Δεν είπα αυτό!
Λ:Το υπονόησες όμως!
Ν:Ούτε στο ελάχιστο.
Λ:Είσαι σίγουρη?
Ν:Εννοείται!Στο κάτω-κάτω εγώ σου πρότεινα να γυρίσεις, δεν μου το είπες εσύ!
Λ:Μπορεί να ήθελες να φανείς ευγενική!
Ν:Λουκά, έχω που έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο από το πρωί, έχω κι εσένα να λες χαζομάρες!Σοβαρέψου επιτέλους και στρώσου να κάνουμε καμιά δουλειά!
Λ:Ώπα!Αγριέψαμε κυρία Φωκά?
Ν:Ό,τι θέλαμε κάναμε κύριε Βενέτη!
Λ:Γιατί έχεις τόσα νεύρα σήμερα, μου λες?Μήπως σου είπαν τίποτα τα κορότσια?
Ν:Όχι, μια χαρά είμαι, μην ασχολείσαι.
Λ:Τώρα γιατί γίνεσαι επιθετική?Εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι όμως!
Ν:Έχεις δίκιο ρε Λουκά, συγγνώμη.Απλώς έχω αυτόν τον πονοκέφαλο από το πρωί και μου έχουν σπάσει τα νεύρα.Δεν φταις εσύ.
Λ:Ναι, τώρα...(της γυρίζει την πλάτη)Πρώτα με βρίζεις καλά καλά και μετά νομίζεις ότι με ένα ''δεν μου φταις εσύ'' νομίζεις πως ξεμπερδεύεις!
Ν:Μην μου κρατάς μούτρα τώρα! (του χαϊδεύει τα μαλλιά τρυφερά)Τι θες να κάνω για να επνορθώσω?Θέλεις να σου μαγειρέψω κάτι?Ε, Λουκάκο μου?
Λγυρίζει ξανά προς το μέρος της)Κάτι σου έκανα έτσι?Δεν μπορεί να θέλεις να με δηλητηριάσεις για το τίποτα!
Ν:Άη στο διάολο Λουκά!Εγώ φταίω που προσφέρομαι να κλειστώ στην κουζίνα δυο ώρες για χάρη σου αντί να σε παρατήσω και να φύγω!
Λ:Θα το έκανες αυτό σε μένα?Στον φίλο σου που σ'αγαπάει τόσο πολύ και που θα μετακομίσει σπίτι σου?
Ν:Θα το έκανα αυτό στο φίλο μου που με κοροϊδεύει και δε βρίζει!
Λ:Ποιος είναι αυτός?Δεν βλέπω κάποιον που να του μοιάζει εδώ μέσα!
Ν:Ναι, ε?Και τι βλέπεις?
Λ:Βλέπω μια πολύ ωραία αλλά λίγο θυμωνένη γυναίκα, που έχω την τύχη να τη γνωρίζω εδώ και χρόνια.
Ν:Ναι ε?Να που έπεσες έξω!Πολύ ωραία και πολύ θυμωμένη μαζί σου έπρεπε να πεις!
Λ:Θα της περάσει σε λίγο αφού θα της κάνω μια πρόταση που θα της αρέσει πολύ!
Ν:Τι πρόταση?
Λ:Μάζεψε τα πράγματά σου και πάμε σπίτι να ξαπλώσεις λίγο μιας κι έχεις νευράκια και όταν σηκωθείς ένα υπέροχο δείπνο θα σε περιμένει.Τι λες?
Ν:Ενδιαφέρον μου ακούγεται!

Λίγη ώρα αργότερα, ήταν ήδη στο σπίτι της Νόρας και ο Λουκάς προσπαθούσε να την πείσει να πάει να ξαπλώσει.

Λ:Έλα ρε Νοράκι, πήγαινε μέσα τώρα!
Ν:Τι να κάνω μέσα ρε Λουκά?Αφού σου είπα ότι δεν νυστάζω!
Λ:Δεν σου είπα εγώ να πας να κοιμηθείς!Σου είπα να ξαπλώσεις για να σου περάσει λίγο ο πονοκέφαλος.
Ν:Μου πέρασε!
Λ:Νομίζεις ότι δεν είδα την έκφρασή σου μέσα στο αυτοκίνητο?
Ν:Εμένα κοιτούσες ή το δρόμο?
Λ:Και τους δυο!Έχει σημασία τώρα?Πήγαινε κορίτσι μου, σε παρακαλώ.Και εγώ θα σου φτιάξω μια μακαρομάδα να γλύφεις τα δάχτυλά σου!
Ν:Μακαρονάδα θα φτιάξεις?
Λ:Ναι, γιατί?
Ν:θα κατακουραστείς, πρόσεχε!
Λ:Δεν σπούδασα σεφ Νόρα, δικηγόρος σπούδασα.
Ν:Πιο πολύ πείθεις για το πρώτο παρά για το δεύτερο!
Λ:Την καλή κουβέντα εδώ την έχεις, ε?
Ν:Όταν έχω δίπλα μου ανθρώπους που με εμπνέουν!
Λ:Χάνουμε χρόνο τώρα.Πήγαινε.
Ν:Μα...
Λ:Δεν σηκώνω κουβέντα.Τώρα!
Ν:Δεν μας τα 'πες αυτά Βενέτη!Έχουμε και άγριες διαθέσεις?
Λ:Δεν θέλεις να τις ανακαλύψεις,πίστεψέ με!
Ν:Ενδιαφέρον!
Λ:Θα πας τώρα?
Ν:Αμάν πια!Φαγώθηκες, πάω.
Λ:Επιτέλους!

Έπειτα από δυο ώρες, η Νόρα σηκώθηκε και πήγε στο σαλόνι.Αμέσως αντίκρισε ένα τραπέζι στρωμένο και διακοσμημένο υπέροχα με κεράκια επάνω του.Μια περίεργη μυρωδιά έφτανε στη μύτη της και την ενημέρωνε ότι το δείπνο θα είναι υπέροχο.

Λ:Μπα?Αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε επιτέλους?
Ν:Ναι, γιατί σε χαλάει?
Λ:Εμένα?Καθόλου!Μια χαρά ησυχία είχα δυο ολόκληρες ώρες!
Ν:Δεν κατάλαβα?Θέλεις να πεις ότι είμαι ενοχλητική?
Λ:Εσύ?Προς Θεού!
Ν:Λουκά, μήπως να σε φιλοξενήσει ο Νικόλας?
Λ:Μια χαρά είμαι κι εδώ.Μπορεί να είσαι λίγο γκρινιάρα αλλά προτιμώ να βλέπω εσένα κάθε μέρα παρά τον Νικόλα!
Ν:Όχι να συγκριθώ και με το Νικόλα!Αυτό ξεπερνά τα όρια.
Λ:Μην μου νευριάζεσαι τώρα που ηρέμησες.
Ν:Με προκαλείς, εγώ φταίω?
Λ:Τώρα όμως θα σε αποζημιώσω!Κοίτα τι σου μαγείρεψα.
Ν:Μακαρονάδα?
Λ:Όχι μια συνηθισμένη μακαρονάδα!Είναι με σάλτσα από τέσσερα τυριά και για επιδόρπιο έχει σουφλέ σοκολάτας!
Ν:Τώρα ομολογώ ότι με έριξες!Μήπως να κάναμε μια παραλλαγή και να τρώγαμε πρώτα το επιδόρπιο?
Λ:Νόρα, συγκρατήσου!Μόλις τελειώσεις με την καταπληκτική μου μακαρονάδα θα σου επιτρέψω να δοκιμάσεις και το γλυκό.
Ν:Δεν συντομεύεις όμως γιατί άρχισα να πεινάω?
Λ:Ό,τι πεις!Σε 2' θα είναι ήδη στον τραπέζι!
Ν:Επιτέλους!Ανυπομονώ!

Το φαγητό ήταν υπέροχο.Μόλις τελείωσαν είδαν μια ταινία και μετά αποφάσισαν να πάνε για ύπνο.

Λ:Δεν την πέφτουμε τώρα ρε Νοράκι?Είναι αργά.
Ν:Έχεις δίκιο.Έλα, πάμε μεσα.
Λ:Πού μέσα?
Ν:Στο κρεβάτι.Εδώ θα τη βγάλουμε?
Λ:Θα κοιμηθούμε μαζί στο κρεβάτι?
Ν:Ναι γιατί?Φοβάσαι μη σε αποπλανήσω?Δεν είναι και η πρώτη φορά.Εκτός βέβαια αν προτιμάς τον καναπέ.
Λ:Όχι βέβαια!Δεν είμαι ηλίθιος.
Ν:Τότε?Θα έρθεις ή θα το συζητάμε για πολύ?
Λ:Έρχομαι.(παει να σηκωθεί αλλά η Νόρα τον σταματάει)
Ν:Για πού το έβαλες?
Λ:Εσύ δεν μου είπες να έρθω στο κρεβάτι?
Ν:Όχι ακόμη.(η Νόρα θυμάται τη συμβουλή της Εύας)Περίμενε πρώτα να βάλω πιζάμες, δεν μπορώ να αλλάξω μπροστά σου!
Λαπό μέσα του)Δυστυχώς αν και πολύ θα το ήθελα!
Ν:Πάω.Θα σε φωνάξω όταν είμαι έτοιμη.

Μετά από δέκα λεπτά ο Λουκάς αρχίζει να εκνευρίζεται καθώς περιμένει τόση ώρα για να βάλει μια απλή πιζάμα.

Λ:Νόρα!Ακόμα δεν ντύθηκες?Τι κάνεις τόση ώρα?
Ν:Τώρα ρε Λουκά!Αμάν, έτοιμη!(εμφανίζεται με ένα μωβ κοντό νυχτικό το οποίο είναι διάφανο σε μερικά σημεία του σώματος.Ο Λουκάς τα χάνει)Θα έρθεις ή θα κάθεσαι να με κοιτάς?
Λ:Ε?Έρχομαι.(από μέσα του)ωχ Θεέ μου, δωσ'μου δύναμη να αντισταθώ γιατί δεν το κόβω και τόσο εύκολο!Τι μου κάνεις σήμερα ρε Νόρα!Ά ρε Νικόλα παλιογρουσούζη θα σε πνίξω!
Ν:Άντε ρε Λουκα επιτέλους!Σήκω από τον καναπέ.
Λ:Ναι, βέβαια.

Φτάνουν στην κρεβατοκάμαρα και ξαπλώνουν στο κρεβάτι.Και οι δυο είναι σε τρελή αμηχανία.Η Νόρα δεν είναι σκεπασμένη από τη μέση και πάνω με το σεντόνι καθώς κάνει ζέστη λόγω του ότι το καλοκαίρι πλησιάζει και ο Λουκάς, όσο την κοιτάει τόσο περισσότερο θέλει να την αρπάξει στην αγκαλιά του, να τη φιλήσει,να της πει πόσα αισθάνεται για κείνη και να μην την ξαναφήσει ποτέ.Παρ'όλα αυτά όμως, έπρεπε να σκεφτεί λογικά και να συμπεριφερθεί όπως ένας καλός φίλος.Προσπαθούσε να μην σκέφτεται πώς ήταν δίπλα του και να προσπαθήσει να κοιμηθεί όπως κάθε βράδυ.Αυτό όμως δεν εξαρτώταν μόνο από εκείνον και η Νόρα δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι.Φυσικά δεν είχε μεγάλα σχέδια για το αποψινό βράδυ αλλά δεν θα το άφηνε να περάσει σαν να μην τρέχει τίποτα.Έτσι αποφάσισε να κάνει την κίνησή της.Μια απλή κίνηση που ήξερε ότι θα σήμαινε πολλά.Γύρισε προς το μέρος του Λουκά και άπλωσε το χέρι της προς εκείνον μέχρι που η πορεία του διακόπηκε καθώς ακούμπησε στο στήθος του.Αρχικά, έφερε και τους δύο σε αμηχανία αλλά ταυτόχρονα ένιωσαν ένα περίεργο φτερούγισμα στο στήθος λες και ήταν παιδιά.Πολύ γρήγορα όμως, όλα αυτά μετατράπηκαν σε μια αίσθηση ασφάλειας και ευτυχίας.Όταν σχεδόν τους είχε πάρει ο ύπνος, ο Λουκάς την έσφιξε ακόμη πιο πολύ στην αγκαλιά του κι ένα χαμόγελο ευτυχίας μαζί με μια έκφραση νηνεμίας εφμανίστηκαν στα πρόσωπα και των δύο...


ΤΕΛΟΣ ΠΕΜΠΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

KΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ


Το επόμενο πρωί τους βρήκε αγκαλιασμένους(μην βάζετε τίποτα πονηρό στο μυαλό σας, θυμηθήτε πώς τελείωσε το πέμπτο σενάριο).Ο Λουκάς άρχισε να ξυπνάει.Όταν άνοιξε τα μάτια του αντίκρισε τη Νόρα να κοιμάται ήρεμη στην αγκαλιά του.Ήταν τόσο όμορφη!Αυθόρμητα το χέρι του άγγιξε τα μαλλιά της και τη χάιδεψε τρυφερά.Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της και σε λίγο άνοιξε κι εκείνη τα μάτια της.

Λ:Καλημέρα.Αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε?
Ν:Απ'ότι βλέπω, κι εσύ δεν έχεις ώρα που ξύπνησες.
Λ:Καλημέρα λέει ο κόσμος!
Ν:Καλημέρα Λουκά.Ευχαριστημένος?
Λ:Απόλυτα.Λοιπόν, τι λες?Θα σηκωθούμε ή θα πιάσουμε συζήτηση?
Ν:Έλεος γκρινιάρη.Θα σηκωθούμε, δεν έχω σκοπό να σε φυλακίσω στο κρεβάτι!
Λ:Κακώς!
Ν:Λουκά σήκω!
Λ:ΟΚ, μην με δείρεις κιόλας.
Ν:Μην μου βάζεις ιδέες!
Λ:Ωχ!Κάνε ότι δεν το άκουσες αυτό!
Ν:Θα προσπαθήσω!Σήκω τώρα να πιούμε κανέναν καφέ.
Λ:Τι μόνο καφέ?
Ν:Τι άλλο θες?
Λ:Κανονικό πρωινό, αλλά τι λέω κι εγώ εδώ μέσα που είμαι!
Ν:Θα δούμε, μην ανησυχείς!Το έχω προβλέψει κι αυτό.
Λ:Πάλι καλά!

Λίγη ώρα αργότερα, στην κουζίνα πίνοντας καφέ.

Λ:Πού λες να πάμε σήμερα?Σάββατο είναι, δε λέει να καθίσουμε μέσα.
Ν:Ούτε εγώ θέλω να καθίσουμε μέσα αλλά να πάμε κάπου που να μην έχει πολλή ζέστη γιατί έχω ήδη ιδρώσει.
Λ:Συμφωνώ.Είσαι να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα?
Ν:Δεν έχω κάνει κανένα μπάνιο φέτος.
Λ:Καιρός είναι λοιπόν.Πάρε τη Δάφνη κι εγώ παίρνω Εύα.
Ν:Στην Εδέμ, έτσι?
Λ:Εννοείται!
Ν:Έλα Δάφνη μου, τι κάνεις?...Κι εγώ καλά είμαι...Και ο Λουκάς μια χαρά...Λέγαμε να πάμε στη θάλασσα σήμερα και σε πήρα για να έρθεις κι εσύ με το Νικόλα και το Μάριο...Σε μισή ώρα ξεκινάμε...Εντάξει Δάφνη μου, τα λέμε εκεί...Γεια σου.
Λ:Έλα Ευάκι, πώς είσαι?...Μια χαρά κι εμείς...Να μωρέ,λέγαμε να πάμε για μπάνιο στην Εδέμ και θέλαμε να έρθεις κι εσύ με τον Άγγελο και τη Μαρίλλια...Πολύ ωραία...Σε μισή ώρα ελπίζω αν και δεν είναι στο χέρι μου δυστυχώς...Γειά σου Ευάκι.
Ν:Τι είπε?
Λ:Θα έρθει αλλά χωρίς τον Άγγελο.Η Δάφνη?
Ν:Συμφωνεί.
Λ:Πήγαινε ντύσου τότε και γρήγορα, μην κάνεις 2 ώρες.
Ν:Δεν υπόσχομαι τίποτα!
Λ:Τελευταίοι θα πάμε πάλι.
Ν:Εσύ δεν θα αλλάξεις?
Λ:Εσύ τι λες?Να πάω με τις φόρμες?
Ν:Έχεις μαγιό?
Λ:Γιατί, αν δεν έχω θα μου δανείσεις το δικό σου?Ευτυχώς έχω, μην ανησυχείς.Τελείωνε όμως γιατί χάνουμε χρόνο.
Ν:Πάω.

Μισή ώρα μετά η Νόρα εμφανίζεται με ένα λευκό μπικίνι με χρυσά γράμματα το οποίο ήταν πολύ προκλητικό και πολύ μικροσκοπικό!Μόλις ο Λουκάς τη βλέπει τα χάνει.

Ν:Έτοιμη.Πήγαινε κι εσύ να ντυθείς τώρα να τελειώνουμε.
Λ:Εσένα νομίζεις περίμενα τόση ώρα?Είμαι ήδη έτοιμος.
Ν:Πότε πρόλαβες?
Λ:Όσο εσύ καθρεφτιζόσουνα και έβαζες κραγιόν, εγώ έβαζα το μαγιό μου.Πάμε τώρα γιατί θα αργήσουμε.
Ν:Πάμε.
Λ:Πριν φύγουμε, πήρες αντιηλιακό ή θα έχουμε τα γνωστά εγκαύματα το βράδυ?
Ν:Φυσικά και πήρα όπως πάντα άλλωστε!
Λ:Δεν σε συμφέρει να θυμηθώ όλα αυτά τα καλοκαίρια που κάναμε μαζί διακοπές και κάθε βράδυ την έβγαζα στο δωμάτιό σου για να σου βάζω ειδικές κρέμες!
Ν:Γιατί?Είχες τίποτα καλύτερο να κάνεις?
Λ:Πολλά.
Ν:Όπως?
Λ:Άσ΄το τώρα.Πάμε γιατί θα φωνάζει πάλι ο ταρίφας και ποιος τον ακούει μεσημεριάτικα!
Ν:Συμφωνώ.Πάμε.

Όταν έφτασαν στην Εδέμ, όλοι τους περίμεναν στην παραλία.

ΝΙΚ:Αποφασίσατε να μας κάνετε την τιμή να εμφανιστείτε?
Λ:Τι να κάνουμε ρε παιδιά?Είχε κίνηση ο δρόμος.Να σας θυμήσω ότι είναι Σάββατο μεσημέρι?Ποιος μένει μέσα?
Δ:Ας μας λέγατε να έρθουμε αργότερα.Από τη μια μας προσκαλείτε εσείς και από την άλλη έρχεστε τελευταίοι.
Λ:Δεν μένουμε δίπλα όπως άλλοι.
Ε:Παιδιά, δεν αφήνετε τις λογομαχίες καλύτερα?Ήρθαμε για να ξεσκάσουμε λίγο, όχι για να μαλώσουμε.
Ν:Η Μαρίλια δεν ήρθε?
Ε:Είχε διάβασμα για τη σχολή το χρυσό μου και τον Άγγελο δεν τον πήρα γιατί είναι μικρός ακόμη και θέλει πολλή προσοχή.Τον άφησα στη μάνα μου.
Δ:Καλά έκανες.Κι εγώ τον Μάριο τον άφησα στον πατέρα μου.Μεγάλωσε κι έγινε θηρίο.Δεν ξέρουμε πώς να τον μαζέψουμε.
ΝΙΚ:Δεν βουτάμε λέω εγώ?Με έχει κάψει ο ήλιος τόση ώρα.
Ν:Περιμένετε.Χρειάζομει κάποιον να μου βάλει αντιηλιακό.
Λ:Τόση ώρα τι έκανες μες στο αυτοκίνητο ρε Νόρα?Προσπαθούσες να μου λερώσεις τα καθίσματα?
Ν:Αμάν με αυτά τα καθίσματα όλη την ώρα, με ζάλισες στη διαδρομή.Έβαλα στο αυτοκίνητο αλλά στην πλάτη δεν φτάνω να σου θυμήσω.
Ε:Βαλ'της λίγο αντιηλιακό ρε Λουκά να τελειώνουμε.
Λ:Γιατί εγώ?Εγώ θέλω να μπω στη θάλασσα.
Ν:Θα το συζητάμε για πολλή ώρα ακόμη?Ο ήλιος καίει τέτοια ώρα.
Ε:Εγώ πάντως βουτάω.(φεύγει και μπαίνει μέσα στη θάλασσα.Την ακολουθούν η Δάφνη και ο Νικόλας)
Ν:Έλα ρε Λουκάκο μου.Όλοι έφυγαν.Δεν θα μου βάλεις λίγο στην πλάτη?Θέλεις να καώ και να μου βάζεις κρέμα για το έγκαυμα όλη τη νύχτα?
Λ:Με εκβιάζεις?
Ν:Σου υπενθυμίζω ποιες θα είναι οι συνέπειες.
Λ:Καλά!!!!Φέρε την κρέμα.
Ν:Μπράβο Λουκάκο.
ΛΚαθώς της βάζει αντιηλιακό)Να δω τι θα κανες αν δεν είχες κι εμένα.Όλοι έφυγαν, μόνο εγώ έμεινα αντί να σε παρατήσω.
Ν:Δεν σε συνέφερε.Θα ήσουν αναγκασμένος να υποστείς τις συνέπειες.
Λ:Πιστεύεις ότι θα έφευγα δηλαδή αν δεν υπήρχε αυτό?
Ν:Α,δεν ξέρω.Πάντως δεν σ΄έχω και για πολύ τζεντλεμαν!
Λ:Έτσι ε?Αυτή είναι η γνώμη σου για μένα.
Ν:Ένα μέρος σίγουρα!
Λ:Τώρα θα δεις!(την αρπάζει και παρά τις φωνές της, την πετάει μέσα στη θάλασσα)

Πέρασαν σχεδόν δυο ώρες, απολαβάνοντας το υδάτινο στοιχείο, με κολύμπι, βουτιές και άτυπους αγώνες κολύμβησης που κατέληξαν σε διαμαρτυρίες, οι οποίες έληξαν με κατάβρεγμα των διαπλεκομένων.
Έπαιζαν σαν παιδιά, ίσως γιατί ήξεραν ότι δεν ήταν πια σ'αυτήν την ηλικία, αλλά λαχταρούσαν να γυρίσουν έστω και για λίγο εκεί όπου η αθωότητα είναι δεδομένη και η ανεμελιά δικαίωμα.Ξάπλωσαν λαχανιασμένοι στη ζεστή άμμο.Ο Λουκάς με τη Νόρα, που είχαν σκεφτεί να πάρουν μαζί τους κάτι για να τσιμπήσουν, πρόσφεραν σε όλους αναψυκτικά και μικρά σνακ.

Ν:Καιρό είχα να διασκεδάσω τόσο στη θάλασσα.
Δ:Κι εγώ.
Ε:Από τότε που ήμασταν στην κατασκήνωση.
Λ:Ωραίες εποχές!
ΝΙΚ:Τότε δεν ήσουν τόσο ηλίθιος.
Λ:Ούτε εσύ ήσουν τόσο σπαστικός και υπναράς!
ΝΙΚ:Άη στο διάολο Λουκά.
Λ:Σταμάτησε να το λέει η Νόρα και άρχισες εσύ?Τελικά είναι κολλητικό!
Δ:Ας μην μαλώσουμε τώρα.Περάσαμε πολύ ωραία σήμερα.
Ν:Τελικά ήταν καλή η ιδέα σου Λουκά.
Λ:Τουλάχιστον το παραδέχεσαι.
Ν:Δεν κατάλαβα?Εγώ πάντα λέω αυτό που πιστεύω.
Λ:Βέβαια!
Ν:Γίνεσαι κακός τώρα.
Λ:Εγώ?
Ν:Μήπως θέλεις να ξαναγυρίσεις στον καναπέ απόψε Λουκά?
Ε:Γιατί?Πού κοιμήθηκε χθες?
Λ:Στο κρεβάτι.
Δ:Αγκαλίτσα κοιμηθήκατε?
Ε:Ώπα!Τι έγινε Λουκάκο?
Λ-Ν:Τίποτα!
Ν:Απλώς κοιμήθηκε στο κρεβάτι.Αφού γκρίνιαζε συνεχώς για τον καναπέ, τι να έκανα?
Δ:Είπες να τον κοιμήσεις στην αγκαλιά σου?
Λ:Μόνο κοιμηθήκαμε Δάφνη!
Δ:Αυτό λέω κι εγώ!Πριν κοιμηθείτε ρωτάω τι κάνατε!
Λ:Τίποτα το ασυνήθιστο.Δεν είναι και η πρώτη φορά άλλωστε.
Ν:Τόσες φορές στο παρελθόν έχουμε κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι.
Λ:Μόνο που χθες δεν έφαγα καμιά κλωτσιά!
Ε:Γιατί?Στο παρελθόν σε κλωτσούσε?
Λ:Μόνο?Έχω πέσει και από το κρεβάτι εξαιτίας της!
Ν:Μια φορά έγινε και αυτό γιατί έβλεπα εφιάλτη!
Λ:Βρήκαμε δικαιολογία τώρα.
Δ:Σταματήστε ρε παιδιά!Ήρθαμε για να χαλαρώσουμε, όχι για να σας ακούμε να τσακώνεστε!
Ν:Λουκά, αγρίεψε η Δαφνούλα.
Λ:Μήπως να φεύγαμε καλύτερα?Εσύ είσαι πιο ακίνδυνη!


Έτσι πέρασε η ώρα και το απογευμα έφυγαν, αφού πρώτα είδαν όλοι μαζί το ηλιοβασίλεμα.Είχαν πολύ καιρό να περάσουν τόσο ωραία και το είχαν ανάγκη όλο αυτό.Όλοι πέρασαν υπέροχα εκείνη τη μέρα και κάποιες στιγμές ένιωθαν σαν να ήταν ξανά στην κατασκήνωση...




ΤΕΛΟΣ ΕΚΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ


Μόλις γύρισαν στο σπίτι η Νόρα και ο Λουκάς, ήταν και οι δυο εξουθενωμένοι από την κουραστική αλλά υπέροχη μέρα που πέρασαν.Με το που μπήκαν μέσα, η Νόρα πέταξε τις τσάντες για τη θάλασσα στην πολυθρόνα και έπεσε στον καναπέ.

Λ:Γιατί ταυλιάστηκες?Εδώ θα τη βγάλεις απόψε?
Ν:Όχι βέβαια!Σιγά μην σου κάνω τη χάρη.Πήγαινε να κάνεις μπάνιο και μόλις τελειώσεις φώναξε.
Λ:Επειδή είσαι τόσο κουρασμένη που μέχρι να βγω από το μπάνιο θα έχεις κοιμηθεί, πήγαινε εσύ πρώτη γιατί δεν κάνει να μείνεις με το αλάτι τόσες ώρες.
Ν:Καλά.Μόνο μην κοιμηθείς εσύ.
Λ:Αντέχω ακόμη μην ανησυχείς.

Όταν τελείωσε και ο Λουκάς το μπάνιο του, είδε τη Νόρα να κοιμάται ήδη στο κρεβάτι.Ήταν σίγουρος ότι θα την έβρισκε έτσι.Την πήρε αγκαλιά για να την ακουμπήσει πιο αναπαυτικά, την σκέπασε ελαφρά με το σεντόνι και τη φίλησε στο μέτωπο.

Λ:Σιγά που θα άντεχες τόσο πολύ!(της χαϊδεύει τα μαλλιά)

Όταν έβαλε κι εκείνος τις πυζάμες του, ξάπλωσε προσεκτικά δίπλα της για να μην την ξυπνήσει αλλά εκεινή τον κατάλαβε παρόλο που είχε κοιμηθεί και το χέρι της, υποσυνήδειτα τον έψαξε στο κρεβάτι.Εκείνος το κατάλαβε και το χάιδεψε γλυκά για να σιγουρευτεί ότι είναι δίπλα της.

Την Δευτέρα πήγαν στο γραφείο τους κανονικά.Το Σαββατοκύριακο είχαν περάσε πολύ ωραία αλλά όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν μονο και μόνο για να δώσουν τη θέση τους σε άλλα νέα όμορφα ή άσχημα.
Εκεί που είχαν αφοσιωθεί και οι δυο στη δουλειά τους καθώς είχαν μια δύσκολη υπόθεση, ένας γοητευτικός άντρας γύρω στα τριαντα πέντε χτύπησε την πόρτα.

Ν:Καλημέρα σας.
Άντρας:Καλημέρα.Σταμάτης Φωτίου.Η κυρία Φωκά?
Ν:Η ίδια.Από εδώ ο συνεργάτης μου, Λουκάς Βενέτης.Πώς θα μπορούσαμε να σας βοηθήσουμε?
ΣΤΑΜΑΤΗΣ:Θα ήθελα τη νομική σας βοήθεια.
Ν:Παρακαλώ, καθίστε.Θα πάρετε κάτι?
ΣΤ:Όχι ευχαριστώ.
Ν:Σε τι θα μπορούσα να σας φανώ χρήσιμη?
ΣΤ:Έχω ένα μαγαζί με επώνυμες μάρκες ρούχων.Πηγαίνει πολύ καλά.Αλλα πριν από λίγο καιρό ο ιδιοκτήτης του χώρου μου ζήτησε να φύγω.Αν όμως γίνει αυτό, δεν θα μου είναι εύκολο να βρω κάποιον άλλο χώρο γρήγορα και θα χάσω σχεδόν όλη μου την πελατεία....(συνέχισε να της μιλάει και να της λέει σχετικά με την υπόθεσή του για πολλή ώρα ακόμα)

Όταν τελείωσε με την περιγραφή της υπόθεσης...

Ν:Πολύ ωραία κύριε Φωτίου.Θα το δουλέψω λίγο να δω τις εναλλακτικές και τα περιθώρια που έχουμε.Θέλω να μου φέρετε τα συμβόλαια όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.Πρέπει να κοιτάξω τους όρους του συμβολαίου.
ΣΤ:Ό,τι πείτε.Χαίρομαι που θα αναλάβετε εσείς την υπόθεσή μου.
Ν:Λοιπόν, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο προς το παρόν.Μόνο αυτά που είπαμε.Μπορείτε να πηγαίνετε τώρα.(Η Νόρα σηκώνεται για την τυπική χειραψία αλλά εκείνος της κάνει χειροφίλημα)
ΣΤ:Καταγοητευμένος.(Ο Λουκάς, παρακολουθώντας αυτή τη σκηνή, είναι έτοιμος να βγάλει καπνούς από τη ζηλια του.Η Νόρα χαμογελάει φανερά αμήχανη και ο Σταμάτης φεύγει.)
Λ:Σου την πέφτει ή είναι ιδέα μου?
Ν:Πότε πρόλαβε να μου την πέσει ο άνθρωπος ρε Λουκά?Ούτε δυο ώρες δεν έχει από τότε που με γνώρισε.
Λ:Δεν μπορεί να μην το κατάλαβες!Δεν είδες τη συμπεριφορά του απέναντί σου?
Ν:Τυπικότατη και ταυτόχρoνα ευγενική.Πού είναι το κακό?
Λ:Πού είναι το κακό λέει!Πας καλά κορίτσι μου?Αυτός μόνο που δεν σε κάλεσε για ποτό στο σπίτι του!
Ν:Λουκά, τώρα γίνεσαι υπερβολικός!
Λ:Αν σε καλούσε πάντως θα πήγαινες ευχαρίστως, έτσι?
Ν:Λουκά, σταμάτα τις βλακείες και στρώσου να δουλέψουμε.Δεν θα χάνουμε πολύτιμο χρόνο για να ασχοληθούμε με κάποιον που μου την έπεσε.
Λ:Το παραδέχεσαι λοιπόν ότι σου την έπεσε!
Ν:Δεν είπα κάτι τέτοιο.
Λ:Αυτό είπες μόλις τώρα, μην με δουλεύεις!
Ν:Κατά τα λεγόμενά σου εννοούσα.
Λ:Ναι καλά τώρα!
Ν:Και να μου την έπεσε, πού είναι το κακό.Έχει γούστο ο άνθρωπος.
Λ:Ασχολίαστο.
Ν:Δεν κατάλαβα?Ωραία γυναίκα είμαι, ελκυστική, νέα, μορφωμένη και ελεύθερη.Μου λείπει κάτι?
Λ:Μυαλό!
Ν:Δεν νομίζω ότι μου λείπει μυαλό, αλλά και να μου έλειπε, δεν νομίζω να τον πολυενδιαφέρει.
Λ:Άρα παραδέχεσαι ότι σου την έπεσε.
Ν:Δεν θα είχα δώσει σημασία αλλά μου το είπες εσύ και νομίζω ότι έχεις δίκιο.Δεν σκοπεύω όμως να δώσω συνέχεια.Αλλά και διαφορετική άποψη να είχα περί του θέματος, γούστο μου και καπέλο μου.Είμαι ελεύθερη να κάνω ότι θέλω.
Λ:Να μην σου θυμήσω τις επιπτώσεις που είχαμε την τελευταία φορά που το είπες αυτό.(έχουν φτάσει να είναι πρόσωπο με πρόσωπο)
Ν:Σ'ευχαριστώ που μου θύμησες ένα τόσο ωραίο κεφάλαιο της ζωής μου(ένα δάκρυ κυλά από τα μάτια της) αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση.
Λτης σκουπίζει το δάκρυ)Συγγνώμη, το παρατράβηξα.
Ν:Δεν πειράζει, σε συγχωρώ.Άλλωστε δεν είναι και η πρώτη φορά.
Λ:Δεν σου τα λέω όλα αυτά για κακό ρε Νοράκι.Απλώς ανησυχώ για σένα και μερικές φορές υπερβάλλω λίγο.
Ν:Λίγο?
Λ:Εντάξει αρκετά αλλά ξέρεις ότι μετά απ'όλα αυτά που πέρασες -και δεν μιλάω μόνο για εκείνον- θέλω να είμαι σίγουρος ότι είσαι και θα συνεχίσεις να είσαι καλά.
Ν:Το ξέρω ρε Λουκάκο, μην ανησυχείς.Δεν χρειάζεται όμως να μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι παιδί.Ακριβώς επειδή πέρασα ό,τι πέρασα, προσέχω πολύ περισσότερο για να είμαι προφυλαγμένη σε όλα τα θέματα -από τα επαγγελματικά μέχρι τα προσωπικά.
Λ:Μια γνώμη παραπάνω από το φίλο σου δεν βλάπτει πού και πού όμως.
Ν:Πού και πού όχι κάθε μέρα όλη μέρα.
Λ:Θα το σκεφτώ.
Ν:Λουκά!
Λ:Έλα δω ρε χαζό!
Την τραβάει στην αγκαλιά του κι εκείνη κλείνει τα μάτια της ήρεμη πλέον διότι μετά από την καταιγίδα, βγαίνει πάντα ουράνιο τόξο.Αυτό ήταν για κείνη η αγκαλιά του πάντα, το ουράνιο τόξο μετά από μια καταιγίδα...


ΤΕΛΟΣ ΕΒΔΟΜΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ


Την επόμενη μέρα, ο Λουκάς και η Νόρα ήταν στο γραφείο και δούλευαν όταν μέσα μπαίνει ο Σταμάτης Φωτίου.

ΣΤ:Καλημέρα.Γεια σας κυρία Φωκά.(της φιλάει το χέρι)
Ν:Γεια σας κύριε Φωτίου.Είχαμε ραντεβού και δεν το θυμάμαι?
ΣΤ:Είστε πολύ μικρή ακόμα για να ξεχάσετε έστω κι ένα ραντεβού.
Ν:Τότε γιατί ήρθατε?Συνέβη κάτι?
ΣΤ:Όχι.Απλώς σας έφερα τα συμβόλαια που μου ζητήσατε.
Ν:Τόσο γρήγορα?
ΣΤ:Ανυπομονούσα να σας δω, τι να κάνουμε.
Νχαμογελάει αλλά σκέφτεται τη χθεσινή συμπεριφορά του Λουκά και ανησυχεί για τη σημερινή καθώς δεν πιστεύει ότι θα το αφήσει ασχολίαστο)Ευχαριστώ πολύ.Θα τα μελετήσω και θα σας τηλεφωνήσω όταν έχω νεότερα.
ΣΤ:Τι θα λέγατε να ερχόσασταν σπίτι μου απόψε?
Ν:Ορίστε?
ΣΤ:Μην πάει το μυαλό σας αλλού, προς Θεού!Για να μελετήσουμε μαζί τα συμβόλαια καθώς υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία πιστεύω ότι καλό θα ήταν να σας τα εξηγήσω λίγο καλύτερα.
Ν:Δηλαδή?
ΣΤ:Υπάρχουν κάποιοι όροι οι οποίοι είναι λίγο διαφορετικοί απ'ότι φαίνονται.
Ν:Κατάλαβα.
ΣΤ:Τι λέτε?Σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά και αργότερα να περάσετε από το σπίτι μου για να σας τα εξηγήσω.Είμαι σίγουρος πως αν διαβάσετε το συμβόλαιο θα καταλάβαιτε τι εννοώ.
Ν:Εντάξει τότε.Πού βρίσκεται τι σπίτι σας?
ΣΤ:Μπορώ να έχω ένα χαρτάκι για να σας γράψω τη διεύθυνση?
Ν:Βεβαίως.
ΣΤγράφει τη διεύθυνση στο χαρτί)Εδώ.Ξέρετε πού είναι?
Ν:Ναι, ξέρω.Τι ώρα να έρθω?
ΣΤ:Κατά τις εννιά για να έχω κλείσει τι μαγαζί.
Ν:Θα είμαι εκεί.Γεια σας.
ΣΤ:Γεια σας.Χάρηκα που σας είδα.

Μόλις φεύγει...

Λ:Τελικά είσαι πολύ χαζή!
Ν:Παρακαλώ?
Λ:Χθες σου είπα ότι με την πρώτη ευκαιρία θα σου ζητήσει να πας σπίτι του κι εσύ με διαβεβαίωσες ότι αυτό δεν πρόκειται να το δεχτείς με τίποτα.Μόλις πριν από λίγα λεπτά λοιπόν έκανες ακριβώς το αντίθετο.
Ν:Για δουλειά θα πάω Λουκά, όχι για να πιω ποτό ή ό,τι άλλο έχεις στο μυαλό σου!
Λ:Αυτό έχεις σκοπό να κάνεις εσύ.Αυτός είμαι σίγουρος ότι έχει άλλα σχέδια.
Ν:Όπως?Να με αποπλανήσει?
Λ:Δεν είπα ακριβώς αυτό εγώ.
Ν:Το είπες στο περίπου όμως.Και ας πούμε ότι αυτός εχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του.Εγώ τι θα κάνω?Θα του δώσω το πράσινο φως για να συνεχίσει Λουκά?
Λ:Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να κάνει αυτό που θέλει.
Ν:Όπως το να με μεθύσει?Έτσι θα με κάνει ό,τι θέλει.
Λ:Είναι πολύ πιθανό.
Ν:Κι εγώ θα δεχτώ να πιω τόσο πολύ και εν ώρα εργασίας μέχρι να φτάσω σε σημείο να μην καταλαβαίνω τι μου γίνεται.Αυτό μου λες τώρα?
Λ:Μπορεί να σου ρίξει κάτι στο ποτό.
Ν:Λουκά να σε ρωτήσω κάτι?
Λ:Ό,τι θες.
Ν:Εσύ, όταν σου αρέσει κάποια, την μεθάς για να τη ρίξεις στο κρεβάτι?
Λ:Όχι βέβαια αλλά...
Ν:Μην με διακόπτεις, δεν τελείωσα.Δεν της λες ή της δείχνεις ξεκάθαρα τα συναισθήματα σου?
Λ:Ε?
Ν:Σε ρωτάω και περιμένω απάντηση.Ναι ή όχι?
Λ:Ναι.
Ν:Τότε γιατί ο Σταμάτης να κάνει κάτι διαφορετικό?
Λ:Μπα?Έγινε και Σταμάτης τώρα?
Ν:Απάντησε στην ερώτησή μου και μην στέκεσαι σε λεπτομέρειες.
Λ:Δεν είναι το ίδιο.Γι'αυτόν δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα.
Ν:Και όποιος μας είναι άγνωστος αυτόματα είναι ικανός για τα πάντα?
Λ:Δεν εννοούσα αυτό.
Ν:Και τι εννοούσες Λουκά?
Λ:Ότι...
Ν:Ναι...
Λ:Ε...
Ν:Όταν αποφασίσεις τι εννοούσες, πες το μου κι εμένα να ξέρω.Μέχρι τότε, άσε με στην ησυχία μου να κάνω ό,τι θέλω.
Λ:Εγώ φταίω που ασχολούμαι.
Ν:Σταμάτα να ασχολείσαι λοιπόν και κοίτα να δουλέψεις λίγο.
Λ:Να σταματήσω να ασχολούμαι?Αφού αυτό είναι που θέλεις.Καλά!

Το βράδυ, η Νόρα πήγε όντως στο σπίτι του Σταμάτη για να συζητήσουν για το συμβόλαιο.Από τη μία είχε νεύρα με τη συμπεριφορά του Λουκά και από την άλλη ένιωθε κάτι σαν κρυφή ικανοποίηση που τον έκανε να ζηλέψει.
Ο Λουκάς, από την άλλη, καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.Δεν μπορούσε να σκέφτεται πως η Νόρα ήταν μόνη της στο σπίτι του Σταμάτη.Δεν άντεχε άλλο να κάθεταο μόνος του κι έτσι αποφάσισε να πάει στον Νικόλα.
Μόλις μπαίνει μέσα...

Ν:Τι θες εδώ πάλι ρε?
Λ:Έχω πρόβλημα.
Ν:Τι πρωτότυπο!Κι έπρεπε να έρθεις εδώ για να το λύσεις?
Λ:Ναι ρε.Τι να κάνουμε?Εσένα βρήκα για φίλο, ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή.
Ν:Σου πέφτω και λίγος, τι άλλο θ'ακούσω?Άλλος στη θέση μου θα σε είχε σουτάρει εδώ και καιρό, δεν υπάρχει περίπτωση να σε άντεχε.
Λ:Καλά, καλά.Άσε τώρα τις χαζομάρες γιατί πραγματικά έχουμε πρόβλημα.
Ν:Με τη Νόρα να υποθέσω.
Λ:Μέσα έπεσες.
Ν:Ήμουν σίγουρος.Για λέγε, τι έγινε πάλι?
Λ:Της την πέφτει ο Φωτίου κι εκείνη δεν καταλαβαίνει το κίνδυνο.
Ν:Τον ποιον?
Λ:Τον κίνδυνο Νικόλα.
Ν:Γιατί?Τι είναι αυτός?΄Εμπορος ναρκωτικών, δολοφόνος, εγκληματίας...
Λ:Μπα που να φας τη γλώσσα σου.Ελπίζω τίποτα απ'όλα αυτά.
Ν:Τότε?
Λ:Αυτός είναι πελάτης μας.
Ν:Ε, και?
Λ:Θα με αφήσεις να σου εξηγήσω χωρίς να με διακόπτεις?Αυτός έχει ένα θέμα με το συμβόλαιο από το μαγαζί του και γουστάρει τη Νόρα.
Ν:Ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος?
Λ:Το προσπερνώ.Την κάλεσε σήμερα το βράδυ στο σπίτι του για να μελετήσουν τα συμβόλαια υποτίθεται κι εκείνη δέχτηκε.Ακούς?
Ν:Ακούω.Πού είναι το περίεργο δεν καταλαβαίνω.
Λ:Ε, είσαι ηλίθιος.Τι ερώτηση είναι αυτή αγόρι μου?
Ν:Λογική.
Λ:Δεν καταλαβαίνεις?Πώς ξέρεις ότι αυτός θέλει να μιλήσει μόνο για δουλειά?Μπορεί να έχει άλλες διαθέσεις.
Ν:Μην λες βλακείες τώρα.Επειδή συνέβη μια φορά με το Στέλιο δεν σημαίνει ότι όποιος την πλησιάζει θα είναι η ίδια περίπτωση.
Λ:Δεν είπα ότι θα είναι ακριβώς το ίδιο αλλά υπάρχουν πολλά που μπορεί να είναι βλαβερά για εκείνη και να την πληγώσουν.
Ν:Αυτό είναι Λουκά ή ζηλεύεις?
Λ:Α, δεν πας καλά εσύ. Εγώ ανησυχώ κι εσύ το παίρνεις στην πλάκα.
Ν:Είσαι σίγουρος ότι δεν ζηλεύεις?
Λ:Απολύτως.
Ν:Αν δηλαδή γίνει κάτι με αυτόν τον Φωτίου και τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζεις και αποδειχτεί ότι είναι πολύ καλό παιδί και αγαπάει πραγματικά τη Νόρα, εσένα δεν σε πειράζει καθόλου?
Λ:Μην μου τα λες αυτά τώρα και με φουντώνεις!
Ν:Άρα σε καίει.
Λ:Δεν είπα ότι δεν με ενδιαφέρει.Είμαι ερωτευμένος μαζί της και το ξέρεις.
Ν:Επίσης ξέρω ότι περισσότερο σε νοιάζει το ότι απειλείσαι από αυτόν και ότι μπορεί να σου κλέψει τη Νόρα και λιγότερο το ότι μπορεί να είναι επικίνδυνος.
Λ:Τώρα υπερβάλλεις.
Ν:Μεταξύ μας μιλάμε τώρα.Ζηλεύεις Λουκάκο.Παραδέξου το.
Λ:Εντάξει, το παραδέχομαι.Ζηλεύω.Αλλά και ανησυχώ πολύ.
Ν:Ανησυχείς ή αυτό είναι μια δικαιολογία?
Λ:Το παρατραβάς.
Ν:Αλλά έχω δίκιο.
Λ:Δεν αντέχω άλλο.Φεύγω.
Ν:Στο καλό και εις ανώτερα!
Λ:Άη στο διάολο!
Ν:Βραδιάτικα?Δε λέει.Αύριο βλέπουμε όμως.

Ο Λουκάς φεύγει ακόμα πιο τούρμπο από πριν.Πάει αμέσως στο σπίτι και βάζει ένα ποτό για να ηρεμήσει.
Η Νόρα, αφού μίλησε για το συμβόλαιο με τον Σταμάτη -χωρίς απρόοπτα του τύπου που ανέφερε ο Λουκάς- γύρισε στο σπίτι της.
Μόλις μπήκε μέσα η Νόρα, βρήκε το Λουκά καθισμένο στον καναπέ να πίνει ένα ουίσκι.

Λ:Μπα?Γρήγορα ήρθες, δεν σε περίμενα τόσο νωρίς.
Ν:Τι ώρα με περίμενες δηλαδή?Να φύγω και να έρθω τότε αν θες.
Λ:Γρήγορος ο Σταμάτης.
Ν:Σοβαρέψου Λουκά.Μόνο για το συμβόλαιο μιλήσαμε και μετά έφυγα.Δεν έδωσε και σε καμία περίπτωση την εντύπωση ότι είχε πρόθεση να γίνει κάτι παραπάνω.
Λ:Χαίρομαι.Έκανε πρόοδο βλέπω.
Ν:Δεν έχω χρόνο για βλακείες Λουκά.Πάω μέσα για ύπνο.
Λ:Όνειρα γλυκά.
Ν:Ευχαριστώ πολύ κι ανταποδίδω.

H Nόρα πήγε να ξαπλώσει αλλά είχε πολλά νεύρα με τον Λουκά.Την πείραζε πάρα πολύ το ότι δεν της είχε εμπιστοσύνη.Δεν μπορούσε να κλείσει μάτι όσο περνούσαν συνεχώς από το μυαλό της όλα αυτά.
Αρκετή ώρα αργότερα, ο Λουκάς πήγε να ξαπλώσει.Η Νόρα έκανε πως κοιμάται.Δενε είχε όρεξη για δεύτερο γύρο τσακωμού με τον Λουκά.Εκείνη να μην έχει μάτια για άλλον εκτός από εκείνον και αυτός, αντί να το καταλάβει, της έλεγε να προσέχει με κάποιον που της την πέφτει.Αλλά που να το καταλάβει ο ηλίθιος αυτό?
Ώρα αργότερα, κανείς από τους δύο δεν είχε κοιμηθεί.Η Νόρα είχε αρχίσει να νευριάζεται καθώς από τη μία της την είχε δώσει η συμπεριφορά του Λουκά και από την άλλη είχει να τη νευριάζει περισσότερο που ο Λουκάς δεν μπορούσε να σταματήσει να κουνιέται, να στριφογυρίζει ή να αναστενάζει πού και πού.Η Νόρα κάποια στιγμή έχασε την ψυχραιμία της και ξέσπασε.

Ν:Θα σταματήσεις επιτέλους να κουνιέσαι συνεχώς?
Λ:Μπα, δεν κοιμάσαι?
Ν:Δεν μπορεί κανείς να κοιμηθεί όταν έχει δίπλα του εσένα να στριφογυρίζεις συνεχώς!
Λ:Σε ενοχλώ κιόλας?
Ν:Πολύ.
Λ:Τότε να φύγω.
Νέχουν πλησιάσει αρκετά, σε σημείο ανησυχητικό)Θέλεις να φύγεις?(σχεδόν ψιθυριστά)
Λ:Εσύ?(στον ίδιο τόνο)
Ν:Εγώ ρώτησα πρώτη.(με φωνή ίσα που ακούγεται)

Η ταχυπαλμία ήταν γεγονός και για τους δύο.Είχαν φτάσει τόσο κοντά που κρατιόντουσαν με το ζόρι από το να κάνουν αυτό που ήθελαν τόσο καιρό.Τελικά δεν άντεξαν.Ένα φιλί που περίμεναν τόσο καιρό είχε κάνει την εμφάνισή του.Όλο το πάθος τόσων χρόνων εκδηλώθηκε σε αυτό το φιλί.Τα συναισθήματα που προσπαθούσαν να κρύψουν τόσο καιρό βγήκαν επιτέλους στην επιφάνεια και έκαναν στην άκρη κάθε δισταγμό και κάθε θυμό που υπήρχε μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα.

Ένα φιλί για κάποιους δεν σημαίνει τίποτα.Είναι κάτι απλό και καθημερινό.Μερικές φορές όμως, κάτι τόσο απλό και καθημερινό μπορεί να αλλάξει τα πάντα...


Τι θα γίνει λοιπόν?Θα που ό,τι κρύβουν τόσο καιρό ή θα προσπαθήσουν να το καλύψουν αυτό που έγινε με κάθε πιθανό τρόπο?


ΤΕΛΟΣ ΟΓΔΟΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

(σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα)


Ένα φιλί που περίμεναν τόσο καιρό είχε κάνει την εμφάνισή του.Όλο το πάθος τόσων χρόνων εκδηλώθηκε σε αυτό το φιλί.Τα συναισθήματα που προσπαθούσαν να κρύψουν τόσο καιρό βγήκαν επιτέλους στην επιφάνεια και έκαναν στην άκρη κάθε δισταγμό και κάθε θυμό που υπήρχε μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα.
Και οι δύο το ήθελαν τόσο πολύ και κανείς τους δεν μπορούσε πλέον να το σταματήσει. Η καρδιά είχε επιτέλους νικήσει τη λογική και τώρα δεν τη σταματούσε τίποτα. Εκείνη θα έκανε ό,τι ήθελε από 'δω και πέρα.Εκείνο το βράδυ έκαναν έρωτα για πρώτη φορά. Ήταν σίγουρα το πιο μαγευτικό βράδυ της ζωής τους.
Τελικά αυτό που λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, δεν ισχύει στη δική τους περίπτωση.Ξεκίνησαν με καβγά και βρέθηκαν να γυρίζουν στα σεντόνια αγκαλιασμένοι. Όμως ο έρωτας δεν έχει λογική και αυτό έχει αποδειχτεί εδώ και πολλά χρόνια.Ούτε ακολουθεί ποτέ στερεότυπα.
Πολύ συχνά σταματούσε να τη φιλάει όπου μπορούσε να φανταστεί, για να της ψιθυρίσει μια και μόνο φράση: ''Σ'αγαπώ''. Κάθε φορά που το άκουγε, η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή. Δεν μπορούσε να είναι άλλη η απάντησή της από ένα ''κι εγώ σ'άγαπώ, πάρα πολύ''.Περίμενε τόσα χρόνια για να ακούσει αυτά τα λόγια και τώρα που το όνειρό της γινόταν πραγματικότητα, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Σε κάθε του άγγιγμα και χάδι, ένιωθε πως πετούσε στον ουρανό.
Κάθε φορά που την άκουγε να του ανταποδίδει το ''σ'αγαπώ'', κάθε στιγμή που την είχε στην αγκαλιά του και την ένιωθε δική του, νόμιζε πως ζούσε ένα όνειρο και το παράλογο ήταν πως δεν ήθελε να ξυπνήσει ποτέ. Την κρατούσε στα χέρια του και ήταν σαν να είχε αγγίξει την ψυχή του ο Θεός. Κι όντως έτσι ήταν. Αυτή ήταν για εκείνον η Νόρα: ο Θεός του, το πιο πολύτιμο πράγμα που υπάρχει πάνω στη Γη. Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να σκέφτεται τίποτ' άλλο παρά μόνο το πόσο τυχερός ήταν που έπεσε στη ζωή του ένας άγγελος σαν εκείνη και, το πιο απίστευτο απ'όλα: τον είχε ερωτευτεί. Και μόνο στη σκέψη αυτή σε συνδυασμό με τα γλυκά της χάδια, ένιωθε πως ζούσε στον Παράδεισο.Δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.Το μόνο που ήθελε ήταν να την έχει συνεχώς στην αγκαλιά του και να τη φιλάει ασταμάτητα. Να νιώθει την ανάσα της πάνω του, το κορμί της κολλημένο πάνω στο δικό του, τα χέρια της γύρω του να τον κρατούν σφιχτά λες και φοβάται ότι θα φύγει και προσπαθεί να το αποτρέψει.
Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να φύγει.Ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Έκανε μια φορά το λάθος αυτό και το πλήρωνε ακριβά επί δύο ολόκληρα χρόνια. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε όμως.Και αν κάτι έμαθε ο Λουκάς από αυτό το λάθος, είναι πως δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τη Νόρα ούτε ώρα παραπάνω πλέον. Ήταν σίγουρος τώρα γι'αυτό καθώς το παραδεχόταν στον εαυτό του κάθε λεπτό που ήταν μακριά της. Ήλπιζε να μπορούσε να τη δει έστω και για μία τελευταία φορά. Τώρα που του δώθηκε η ευκαιρία που περίμενε, δεν σκόπευε να χάσει ούτε λεπτό παραπάνω. Κατά ένα περίεργο τρόπο, πέρα από το θυμό και την αντιπάθεια, ένα κομμάτι του ένιωθε ευγνωμοσύνη στον Σταμάτη. Αν δεν είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τη Νόρα, αν δεν την είχε καλέσει στο σπίτι του με αποτέλεσμα να μαλώσει μαζί της διότι ζήλεψε, τώρα δεν θα είχε γίνει τίποτα απ'όσα ζούσε αυτή τη στιγμή. Όμως, μέσα από αυτή τους τη διαφωνία, έφτασε εκεί όπου πραγματικά ήθελε να είναι με όλη του την καρδιά:μέσα στην αγκαλιά της!

Μετά από ώρες γεμάτες αναστεναγμούς, φιλιά και όρκους αγάπης, βρίσκονταν αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι. Τα δάχτυλα του ενός χεριού του Λουκά ήταν μπλεγμένα με της Νόρας. Το άλλο του χέρι ταξίδευε στην πλάτη της, χαϊδεύοντας κάθε εκατοστό της περιοχής εκείνης. Δεν αναζητούσε να εξερευνήσει το κορμί της. Είχε καιρό στο μέλλον για κάτι τέτοιο.Το μόνο που ήθελε εκείνη τη στιγμή ήταν το ίδιο με αυτό που ήθελε και η Νόρα:ένα ακόμα χάδι. Κανείς από τους δύο δεν είχε μιλήσει. Από τη μία δεν ήθελαν να χαλάσουν αυτήν την τόσο ξεχωριστή και μαγευτική στιγμή. Από την άλλη, δεν ήξεραν τι να πουν. Ένιωθαν αμηχανία. Ό,τι έγινε ήταν κάτι που το ήθελαν κι οι δυο όσο τίποτα άλλο αλλά αυτό δεν άλλαζε κατά πολύ τα πράγματα. Υπήρχαν τόσα συναισθήματα μεταξύ τους που έμεναν κρυμμένα για 20 χρόνια και βγήκαν στο φως πριν μόλις λίγα λεπτά. Πώς να μιλήσεις για είκοσι ολόκληρα χρόνια λοιπόν, πώς μπορείς να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσεις σωστά ό,τι συνέβη μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα?
Την σιωπή αποφάσισε να σπάσει η Νόρα. Μπορεί να μην ήταν σίγουρη για το τι ακριβώς θα πει αλλά στον έρωτα δεν έχει τόση σημασία το να πεις αυτό που θέλεις με τα απολύτως σωστά λόγια, πολύ απλά επειδή στον έρωτα δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο άλλος μπορεί να καταλάβει περισσότερα από ένα σου και μόνο βλεμμα απ'όσα μπορεί να καταλάβει ακόμα και αν του επεξηγείς κάτι για ολόκληρα χρόνια. Αυτές οι σκέψεις της έδιναν θάρρος για να συνεχίσει.Ανασήκωσε λοιπόν το κεφάλι της αποφασιστικά έτοιμη να του πει όσα έκρυβε μέχρι τώρα.

Ν:Λουκά?
Λ:Μμμμ (την κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα)
Ν:Θα μιμηθείς κι άλλα ζώα?
Λ:Παρακαλώ?
Ν:Μετά το μούγκρισμα της αγελάδας εννοώ.
Λ:Με δουλεύεις τώρα?
Ν:Τι να κάνω? Εγώ πάω να σου μιλήσω κι εσύ μου απαντάς μουγκρίζοντας. Φταίω?
Λ:ΟΚ.Έχεις δίκιο.Λοιπόν, τι ήθελες?
Ν:Σχετικά με ό,τι έγινε πριν...
Λ:Ναι?
Ν:Δεν ξέρω τι ένιωσες εσύ για ό,τι συνέβη αλλά για μένα ήταν...
Λ:Σαν να περιπλανιόμουν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στη θάλασσα...
Ν-Λ:Κι επιτέλους πάτησα το πόδι μου στην ξηρά.(ένα τρυφερό χαμόγελο σχηματίζεται στα πρόσωπά τους το οποίο διαδέχεται ένα ακόμα πιο τρυφερό φιλί)
Ν:Λουκά?
Λ:Τι είναι πάλι?
Ν:Τι απάντηση είναι αυτή τώρα?Τι έγινε?Με βαρέθηκες κιόλας?
Λ:Ποτέ μωρό μου, ποτέ.
Ν:Μωρό μου?
Λ:Ναι, γιατί?Δεν σου αρέσει?
Ν:Το μετάνιωσα. Δεν θέλω να μιλήσω τελικά. Προτιμώ ν'ακούω εσένα να μου λες τέτοια και να μου φτιάχνεις τη διάθεση.
Λ:Εγώ πάλι προτιμώ να σε φιλάω. Τόσα χρόνια που μιλούσαμε τι καταλάβαμε? Λοιπόν , ξέρεις κάτι?
Ν:Τι?
Λ:Οι πράξεις είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από τα λόγια.
Ν:Το διαπίστωσα πριν κάτι λεπτά.
Λ:Εγώ να δεις!
Ν:Λουκά!(προσπαθώντας να δείξει σοβαρή και να μη βάλει τα γέλια)
Λ:Γιατί?Αμφιβάλλεις?
Ν:Τώρα που το σκέφτομαι...Δεν είμαι και απολύτως σίγουρη τελικά.
Λ:Έτσι ε?
Ν:Έτσι, τι να κάνουμε!
Λ:Ξέρεις τι πιστεύω εγώ?
Ν:Τι πιστεύεις?
Λ:Πως αν έχεις αμφιβολίες, θα πρέπει να τις λύσουμε όσο είναι καιρός.
Ν:Έχεις καμία αποτελεσματική λύση στο μυαλό σου?
Λ:Αποτελέσματικότατη.
Ν:Θα μου την πεις κι εμένα?
Λ:Εσένα λέω να σου τη δείξω εμπράκτως!
Ν:Πρακαλώ?
Λ:Σε λίγο θα γίνει κι αυτό.
Ν:Μπα? Το ήξερα ότι είμαι θερμή γυναίκα αλλά που να φανταστώ ότι μπορώ να σου προκαλέσω και παραισθήσεις!
Λ:Πάρ'το πίσω αυτό τώρα!
Ν:Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά πρώτα για να κάνω κάτι τέτοιο.
Λ:Είσαι σίγουρη γι'αυτό?
Ν:Μπορείς να κάνεις κάτι για να μου αλλάξεις γνώμη?(με προκλητικό βλέμμα)
Λ:Θα βάλω τα δυνατά μου.Να είσαι σίγουρη.
Ν:Θα καταφέρεις όμως κάτι?
Λ:Πολλά.
Ν:Πώς είσαι σίγουρος?
Λ:Δεν είμαι.Αλλά μπορώ να φανταστώ.
Ν:Να μου το αποδείξεις μπορείς γιατί στα λόγια καλός είσαι αλλά...(πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, την άρπαξε και τη φίλησε με πάθος)
Ν:Λουκά.Σ'αγαπάω.
Λ:Το ξέρω.
Ν:Εσύ?Μ'αγαπάς καθόλου?
Λ:Καθόλου.
Ν:Τι?
Λ:Σε λατρεύω.(Η Νόρα χαμογέλασε και ο Λουκάς τη φίλησε πιο γλυκά από ποτέ)






Η νύχτα τους συνεχίστηκε ποικιλοτρόπως. Οι αγκαλιές και τα φιλιά δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό. Δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλον. Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιασμένους να κοιτούν την ανατολή του ηλίου. Την πρώτη ανατολή που πέρασαν από τότε που πήραν την απόφαση -άσχετα με το πώς- να είναι μαζί. Και δεν θα είναι αυτή η τελευταία. Θα υπάρξουν πολλές ακόμα.

Ν:Ξημέρωσε.
Λ:Ναι ε? Πότε κιόλας?
Ν:Είδες? Η ώρα περνάει γρήγορα όταν δεν θέλεις.
Λ:Εσύ δεν ήθελες δηλαδή να περάσει γρήγορα?
Ν:Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να μείνω στην αγκαλιά σου για λίγο ακόμα.
Λ:Κι εγώ, όσο σκέφτομαι ότι σε λίγο θα πρέπει να πάμε στο γραφείο...
Ν:Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή όμως.
Λ:Μην το λες. Μπορεί και να έχουμε.
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Τι θα ΄λεγες αν σήμερα κάναμε μια μικρή κοπάνα από το γραφείο και περνούσαμε το πρωί μας στο κρεβάτι?
Ν:Ωραίο μου ακούγεται. Και μετά? Για συνέχισε τη σκέψη σου.
Λ:Μετά, θα σηκωθούμε, θα ντυθούμε και θα πάρουμε τηλέφωνο τα παιδιά για να συναντηθούμε.
Ν:Γιατί να συναντηθούμε? Θέλεις να τους πούμε για την εξέλιξη στη σχέση μας?
Λ:Όχι ακόμη. Άσ'τους λίγο καιρό στο σκοτάδι.
Ν:Σαν παράνομο ζευγάρι?
Λ:Μ'αρέσει. Ωραίο ακούγεται!
Ν:Λουκά σοβαρέψου!
Λ:Αργότερα, τώρα δεν έχω όρεξη.
Ν:Λες να το καταλάβουν?
Λ:Σιγά μην το καταλάβουν τα χάπατα που έχουμε για φίλους. Αυτοί θα συνεχίζουν να μας λένε να είμαστε μαζί χωρίς να ξέρουν πως εμείς το έχουμε δρομολογήσει ήδη. Γι'αυτό σου λέω, άσε να γελάσουμε λίγο και μετά να τους έρθει η κεραμμύδα να το ευχαριστήθούμε!
Ν:Τώρα γίνεσαι κακός!
Λ:Εγώ? Εγώ απλώς θέλω να σπάσω τα νεύρα του Νικόλα.
Ν:Γιατί?
Λ:Για να έχω κάτι να γελάω.
Ν:Αν σ'άκουγε τώρα...
Λ:Ευτυχώς μένει μακριά.
Ν:Για το Νικόλα θα μιλάμε τώρα? Σε λίγες ώρες θα τον συναντήσουμε.
Λ:Και τι λες να κάνουμε μέχρι τότε?
Ν:Λέω να με πάρεις μια αγκαλιά...
Λ:Ναι.
Ν:Να μου δώσεις ένα φιλάκι...
Λ:Ναι.
Ν:Τι ναι ρε Λουκά? Θα τα κάνεις ή θα το παίζεις απλός ακροατής?
Λ:Έχεις δίκιο.(τη φιλάει κι εξαφανίζονται κάτω απ'τα σκεπάσματα)


Και οι δυο είχαν περάσει σίγουρα την πιο όμορφη νύχτα της ζωής τους. Και θα υπάρξουν πολλές ακόμα.Τα όνειρά τους πραγματοποιήθηκαν εκείνο το βράδυ και οι ζωές του ενώθηκαν για πάντα, αυτό δεν θ'αλλαξει ποτέ πια...


ΤΕΛΟΣ ΕΝΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ


Μερικές ώρες αργότερα όλη η παρέα ήταν μαζεμένη στην Εδέμ. Ματιές ερωτικές που πετούσαν σπίθες μεταφέρονταν από τη Νόρα στο Λουκά και το αντίστροφο αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να το καταλάβει. Ποιος έδινε σημασία άλλωστε σ'αυτούς τους δύο?

ΝΙΚ:Πώς και μαζευτήκαμε μεσημέρι?Συνήθως κάνετε επιδρομές το βράδυ.
Λ:Αλλάζουν οι συνήθειες. Έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε κάθε βράδυ από το να ερχόμαστε εδώ.
Δ:Ναι ε? Όπως το να κοιμάστε αγκαλιά?
Λ-Ν:Παρακαλώ?
Δ:Έτσι δεν είπατε το Σάββατο? Πώς κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι?
Λ:Α, αυτό εννοείς.
Ε:Γιατί? Συνέβη και κάτι άλλο?
Ν: Όχι βέβαια. Τι άλλο να συνέβη?
Ε:Τίποτα, έτσι ρωτάω γιατί αντιδράσατε κάπως περίεργα.
Ν:Περίεργα? Μπα, σου φάνηκε.
Ε:Μπορεί. Τέλος πάντων, δεν υπάρχει λόγος ν'ασχοληθούμε περισσότερο αυτή τη στιγμή.
Λ:Συμφωνώ απόλυτα.
Ν:Εγώ να δεις!
Δ:Καλά, μην σκοτώνεστε. Να και μια φορά που συμφωνείται σε κάτι.
Λ:Είδες? Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά.
Ν:Απ'το στόμα μου το πήρες.
Ε:Έχει γίνει κάτι?
Ν:Τι εννοείς?
Ε:Πρώτον, γιατί μας φωνάξατε εδώ χωρίς αν υπάρχει ουσιαστικός λόγος.Δεύτερον, έχει γίνει κάτι που δεν ξέρουμε. Τόσες ώρες και ακόμα να πλακωθείτε ως συνήθως. Και τρίτον, είστε λίγο στην τσίτα ή μου φαίνεται?
Δ:Συμφωνώ απόλυτα με τα ερωτήματα της Εύας.
Ν:Ένα ένα ρε παιδιά να συννεννοηθούμε. Από πού να ξεκινήσω ν΄απαντάω δηλαδή?
Ε:Γιατί μαζευτηκαμε εδώ?
Ν:Επειδή...Επειδή του λείψατε του Λουκά όλα αυτά τα χρόνια και τώρα θέλει να περνάει χρόνο μαζί σας για ν'αναπληρώσει το χαμένο καιρό.
Λ:Πάλι εγώ θα το βγάλω το φίδι από την τρύπα?(χαμηλόφωνα προς τη Νόρα για να μην ακουσουν οι άλλοι)
Ν:Έχεις κάτι καλύτερο ν'αντιπροτείνεις?(προς το Λουκά εξίσου χαμηλόφωνα)
Ε:Τι ψιθυρίζετε πάλι εκεί?
Ν:Για τη δουλειά λέγαμε. Για έναν πελάτη.
Ε:Έρχομαι λοιπόν στο δεύτερο ερώτημα.Έχει γίνει κάτι που δεν ξέρουμε? Τόσες ώρες και ακόμα να πλακωθείτε ως συνήθως.
Λ:Τσακωθήκαμε πολύ χτες. Τόσο που φτάνει και για σήμερα.Ε Νόρα?(την κοιτά με δολοφονικό βλέμμα καθώς θυμάται τον λόγο για τον οποιο μάλωσαν)
Δ:Γιατί ρωτάς τη Νόρα μ'αυτόν τον τρόπο?
Λ:Ξέρει αυτή.
Ν:Τελείωσε αυτό το θέμα Λουκά!
Λ:Ας το ελπίσουμε.
Ε:Τι έγινε παιδιά? Γιατί μαλώσατε τόσο άσχημα χθες? Γι'αυτό που συζητάτε?
ΝΙΚ:Θα σου πω εγώ το λόγο Εύα μου. Έχουν ένα πελάτη ο οποίος την πέφτει στη Νόρα και ο Λουκάς βγάζει καπνούς κάθε φορά που τον βλέπει. Ατμόπλοιο γίνεται και λίγα λέω. Μιλάω εκ πείρας εγώ!

Η Εύα με τη Δάφνη και το Νικόλα γελάνε. Ένα γελάκι ξεφεύγει και από τη Νόρα το οποίο δεν περνάει απαρατήρητο από το Λουκά.

Λ:Γελάς κι εσύ?
Ν:Τι να κάνω?Θέλεις να κλάψω?
Λ:Δεν είπα αυτό.
Ν:Μέχρι και ο Νικόλας σε κοροϊδεύει. Κοίτα που φτάσαμε!
Λ:Ο Νικόλας καλά θα κάνει να κοιτάξει τη δουλειά του και να μην ασχολείται με τους άλλους.(κοιτώντας το Νικόλα. Μόλις εκείνος τον βλέπει γελάει ακόμα πιο δυνατά)Τον βλέπεις? Γελάει το γαϊδούρι, γελάει.
Ν:Έχει χιούμορ. Όχι σαν μερικούς μερικούς.
Λ:Υποννοείς κάτι?
Ν:Το λέω καθαρά: μου σπάει τα νεύρα το κρύο χιούμορ σου.
Λ:Δηλαδή δεν σου αρέσουν τα αστεία μου?
Ν:Τα περισσότερα όχι.
Λ:Έτσι ε?Ε,λοιπόν, εγώ φεύγω τώρα και πάω στο γραφείο. Εσύ κάτσε εδώ να γελάσεις με τα αστεία του Νικόλα.
Ν:Ρε Λουκά, μην παρεξηγείσαι. Μια πλάκα σου έκανα.
Λ:Ναι, καλά. Παιδιά, εγώ φεύγω.
Δ:Κάτσε παιδί μου, πού πας?
Λ:Στο γραφείο, δε με σηκώνει το κλίμα εδώ.
Ν:Ρε Λουκά...
Λ:Τα λέμε κυρία Φωκά.(φεύγει)
Ε:Τι έπαθε τώρα αυτός?Παρεξηγήθηκε επειδή γελάσαμε?
Νσηκώνεται γρήγορα)Όχι, δεν φταίτε εσείς. Εγώ κάτι του είπα στην πλάκα και αυτός το παρεξήγησε.
ΝΙΚ:Τα γνωστά δηλαδή!
Ν:Φευγώ. Πάω να τον προλάβω. Τα λέμε.

Μόλις φεύγει...

Ε:Πρέπει να τους τα φτιάξουμε όπωσδήποτε. Μόνο έτσι θα ησυχάσουμε ομαδικώς.
Δ:Δικιο έχεις.
ΝΙΚ:Αυτοί δεν θα ησυχάσουν ό,τι και να γίνει.
Ε:Δεν έχεις κι άδικο.

Την ίδια ώρα, έξω από το αυτοκίνητο του Λουκά, μόλις που τον προλαβαίνει η Νόρα.

Ν:Ρε Λουκά, πού πας τώρα?
Λ:Στο γραφείο, δεν σου είπα?
Ν:Ε, είσαι πολύ ηλίθιος τελικά. Εμένα λες ξανθιά αλλά εσύ εισαι ακόμα περισσότερο ξαθός.
Λ:Παρακαλώ?Ξαναπέσ'το γιατί δεν το'πιασα.
Ν:Ήμουν σίγουρη!
Λ:Νόρα!
Ν:Ρε Λουκά, ακόμα δεν τα φτιάξαμε και θα μαλώσουμε για μια βλακεία που πέταξα?
Λ:Βλακεία?
Ν:Εντάξει, λες χαζομάρες ώρες ώρες αλλά μέχρι κι αυτό αγαπάω σ'εσένα. Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου, δεν το καταλαβαίνεις? Γιατί νομίζεις πως δεν παντρεύτηκα τον Δημήτρη? Λες να είχα κανένα παράπονο? Το μόνο που είχα ήταν εσένα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Δεν άντεχα να σκέφτομαι άλλον άντρα δίπλα μου εκτός από εσένα.
Λ:Αλήθεια μωρό μου?
Ν:Εννοείται ρε ηλίθιε!
Λ:Χαζούλα μου.
Ν:Βλάκα.
Λ:Αγάπη μου.
Ν:Ψυχή μου.(φιλιούνται)Μου κρατάς ακόμη μούτρα?(ναζιάρικα)
Λ:Όχι πλέον.
Ν:Ωραία γιατί έχω μια ιδέα.
Λ:Τι ιδέα?
Ν:Τι θα 'λεγες να πηγαίναμε μια βόλτα? Γιατί όλο αυτό στου Νικόλα δεν θεωρείται έξοδος.
Λ:Εννοείται. Έξοδος για σένα είναι ένα κυριλέ εστιατόριο.
Ν:Βασικά, σκεφτόμουν κανένα ταβερνάκι δίπλα απ'το κύμα. Τι λες?
Λ:Δεν είναι κακή ιδέα. Δεν μπορούμε άλλωστε να ξαναγυρισουμε στο Νικόλα.
Ν:Δεν θα κλάψω κιόλας! Παραλίγο να καρφωθούμε.
Λ:Άσ'τους λίγο ακόμα να ψήνονται.(το κινητό της Νόρας χτυπάει)Ποιος είναι τώρα?
(ακούστε το όπως δήποτε!!!)
Ν:Ο Φωτίου.
Λ:Τι θέλει πάλι? Ούτε στο ρεπό μας δεν θα ησυχάσουμε από αυτόν?
Ν:Να σου θυμήσω πως όλη η Ελλάδα δουλεύει εκτός από εμάς?(σηκώνει το τηλέφωνο)Παρακαλώ?...Έλα Σταμάτη μου...Μια χαρά, εσυ?...Έγινε κάτι και με πήρες?...Δεν είμαστε στο γραφείο σήμερα...Για προσωπικούς λόγους Σταμάτη...Αύριο μπορώ...Εντάξει, τα λέμε τότε...Γεια σου.(το κλείνει)
Λ:Σταμάτη μου??? Τι ήταν αυτό το ΜΟΥ? Και μην μου πεις αγελάδα γιατί δεν θα σε πιστέψω!
Ν:Άρχισες πάλι τη γκρίνια?
Λ:Πειράζει που δεν θέλω ο άνθρωπος με τον οποίο είμαι μαζί να φωνάζει έναν άσχετο Σταμάτη ΜΟΥ?
Ν:Τώρα υπερβάλλεις.
Λ:Δεν νομίζω.
Ν:Ρε ζηλιάρη μου, αφού το ξέρεις ότι δεν έχω μάτια γι'άλλον εκτός από σένα.
Λ:Όχι και ζηλιάρης!
Ν:Λίγο.
Λ:Πολύ λίγο.
Ν:Έστω. Μαζί σου είμαι εγώ, ο Σταμάτης είναι πελάτης και μόνο. Τίποτα παραπάνω. Δεν άκουσες πώς τον απέτρψα από το να συναντηθούμε σήμερα κι ας ήταν ανάγκη? Η μέρα είναι αφιερωμένη σ'εμάς και δεν θέλω να υπάρχει κανένας Σταμάτης. Εντάξει?
Λ:Μπορώ να σου αρνηθώ?
Ν:Ελπίζω πως όχι. Πάμε τώρα?
Λ:Φιλί πρώτα.(φιλιούνται)
Ναποτραβιέται φανερά χωρίς να θέλει)Πάμε μέσα πριν μας δει κανείς.

Όμως κάποιος τους είχε δει και δεν ήταν κανείς από την παρέα...

Η Νόρα και ο Λουκάς πήγαν τελικά σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα, καθώς οι δύο λάτρευαν το αλμυρό υδάτινο στοιχείο. Ήταν πολύ ερωτευμένοι και δεν το έκρυβαν. Το έδειχναν ελεύθερα. Ο ένας τάιζε τον άλλο στο στόμα ανάμεσα σε αμέτρητα φιλιά. Η μέρα εκείνη πέρασε πολύ όμορφα. Πόσα μπορούν τελικά ν'αλλάξουν μόνο μέσα σε λίγες ώρες!


ΤΕΛΟΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ


Η επόμενη μέρα ξημέρωσε και βρήκε τη Νόρα να κοιμάται στη αγκαλιά του Λουκά. Το ξυπνητήρι όμως δεν άργησε να χτυπήσει.

Λκλείνει το ξυπνητηρι) Τι ώρα είναι?(κοιτάει το ρολόι) Νόρα. Νοράκι μου, αγάπη μου, ξύπνα!(τη χαϊδεύει στα μαλλιά)
Ντον φιλάει απαλά στο λαιμό κι έπειτα ανοίγει τα μάτια της) Καλημέρα μωράκι μου.
Λ:Καλημέρα! (φιλιούνται στο στόμα) Πρέπει να σηκωνόμαστε σιγά-σιγά. Είναι καιρός να πάμε στη δουλειά. Αρκετά πια με τις κοπάνες.
Ν:Δίκιο έχεις. Τι ώρα είναι?
Λ:7.30.
Ν:Έχουμε καιρό δηλαδή.
Λ:Για ποιο πράγμα?
Ν:Να... Έλεγα να με πάρεις αγκαλίτσα και να κοιμηθούμε λίγο ακόμη.
Λ:Είσαι υπναρού τελικά!
Ν:Έλα Λουκάκο μου! Αφού κοιμηθήκαμε αργά χθες το βράδυ.
Λ:Να σου θυμησω ποια είχε ορέξεις στις 4 τα ξημερώματα?
Ν:Άλλο που δεν ήθελες!
Λ:Άλλο αυτό! Εγώ δεν άρχισα να χουζουρεύω ξέρεις!
Ν:Πωπω! Τελικά είσαι πολύ γκρινιάρης αγόρι μου!
Λ:Γιατί το λες αυτό κορίτσι μου?
Ν:Τι σου ζήτησα μπορείς να μου πεις? Να με πάρεις μια αγκαλιά και να μείνουμε στο κρεβάτι δέκα λεπτά παραπάνω! Δε σου ζήτησα τίποτα παράλογο!
Λ:Έλα 'δω ρε χαζό! Που έχεις και παράπονο! Δε σε πήγα χθες όπου ήθελες?
Ν:Ε, μια φορά έκανες κάτι κι εσύ...
Λ:Μια φορά? Τόσα χρόνια που με ξέρεις σου χάλασα ποτέ χατίρι?
Ν:Για να σκεφτώ... Μια φορά σου ζήτησα να μου αγοράσεις ένα φόρεμα επειδή δεν είχα λεφτά πάνω μου κι εσύ μου αρνήθηκες...
Λ:Σιγά μην έδινα τα λεφτά μου για να πάρεις εσύ φόρεμα - ο Θεός να το κάνει τόσα λίγα που κάλυπτε- για να σε θαυμάζει ο ηλίθιος ο Γιωργάκης και να του τρέχουν τα σάλια!
Ν:Μπα? Ζήλευες?
Λ:Μπορείς να το πεις κι έτσι!
Ν:Αυτός είχε το θάρρος να μου πει καθαρά πως του αρέσω. Όχι σαν μερικούς μερικούς, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε!
Λ:Να σου θυμήσω πώς έκανες με την Αγάπη? Που της έριξες κατά λάθος -λέμε τώρα- πιπέρι στον καφέ?
Ν:Της άξιζε! Σου είπα πως θα σε παρατούσε για τον άλλο!
Λ:Δεν με παράτησε γι'αυτόν, ψέμματα σου είπα για να μην στενοχωρηθείς.
Ν:Τότε γιατί σε παράτησε?
Λ:Επειδή βαρέθηκε να ανέχεται την τρελλή μου φίλη και τις προσπάθειές της να την ξεπαστρέψει, όπως είπε!
Ν:Δεν το πιστεύω! Είδες που είχα δίκιο? Σου είχα πει πως δεν είναι κατάλληλη για σένα. Ούτε την κολλητή σου δεν μπορούσε ν'ανεχτεί, θα άντεχε εσένα?
Λ:Νόρα, το παρατραβάς!
Ν:Και τι θα κάνεις για να με σταματήσεις?
Λ:Έχω κάτι στο μυαλό μου!
Ν:Τι?

Ο Λουκάς σηκώνεται από το κρεβάτι και παίρνει το σακάκι του που είναι πεταγμένο στο πάτωμα. Από την τσέπη βγάζει ένα πακέτο και το ανοίγει. Στο χέρι του κρατάει μια πιπίλα μωρού.

Λ:Μωρό μου, κοίτα τι σου έχω!(της δείχνει αυτό που κρατάει)
Ν:Τι είναι αυτό? Πιπίλα?
Λ:Ακριβώς!
Ν:Πώς βρέθηκε στην τσέπη σου?
Λ:Μου ζήτησε η Εύα να της πάρω για τον Άγγελο αλλά εσύ τη χρειάζεσαι περισσότερο!
Ν:Βενέτη, αυτό ήταν! Ήρθε το τέλος σου!

Τρέχει πάνω του, παίρνει την πιπίλα από τα χέρια του και τη βάζει στο στόμα του πριν προλάβει ν'αντιδράσει.

Λφτύνει την πιπίλα) Πας καλά παιδί μου?
Ν:Βεβαίως! Γιατί την έβγαλες? Γλυκούλης ήσουν!
Λ:Ναι?
Ν:Ναι. Σε έκανε να δείχνεις και μικρότερος. Δε σε συμφαίρει άλλωστε να φανεί η πραγματική σου ηλικία!
Λ:Μήπως να πήγαινες μόνη σου στο γραφείο σήμερα Νοράκι?
Ν:Ακόμα δεν ήρθες και θέλεις να φύγεις Λουκάκο?
Λ:Δεν θέλω να φύγω ποτέ ξανά αλλά θα με κάνεις ν'αλλάξω γνώμη μου φαίνεται.
Ν:Είσαι ηλίθιος Βενέτη.
Λ:Κι εσύ είσαι χαζή!
Ν:Είμαι?
Λ:1000%!
Ν:Άη στο διάολο Λουκά!
Λ:Έλα εδώ ρε χαζούλα μου!(την τραβάει στην αγκαλιά του και τη φιλάει γλυκά) Ντύσου όμως σιγά-σιγά.
Ν:Δεν σου αρέσω με τις πιζάμες?
Λ:Και χωρίς αυτές ακόμα περισσότερο αλλά δεν μπορείς αν κυκλοφορείς έτσι!
Ν:Καλά!

Λίγο αργότερα, στο ατελιέ, ο Νικόλας ατοιμάζεται να φύγει όταν μπάινει ο Ηλίας.

Ν:Δαφνούλα μου εγώ φεύγω.
Δ:Γεια σου αγάπη μου. Καλή δουλειά.
Ημπαίνει μέσα) Νικόλα μου φεύγεις?
Ν:Ναι. Πρέπει να πάω στο ιατρείο. Εσύ πώς κι από δω πρωί-πρωί?
Η:Είδα χθες τη Νόρα να φιλιέται με το Λουκά και ξέχασα να σας ρωτήσω τι έγινε γιατί μάλλον έχω μείνει πολύ πίσω.
Ν-Δ:Τι έκαναν?
Η:Τι? Δεν το ξέρατε? Μάλλον κι εσείς μείνατε πίσω.
Δ:Σίγουρα ήταν αυτοί?
Η:Ναι. Η Νόρα είχε ένα κόκκινο φόρεμα και ο Λουκάς μια μπλε μπλούζα κι ένα τζιν.
Ν:Όντως αυτοί ήταν.
Δ:Κι εμάς δεν μας είπαν τίποτα!
Ν:Κοίτα τα λαμόγια!
Δ:Τι να έγινε?
Ν:Θα πάρω το Λουκά να έρθει από το ιατρείο και θα προσπαθήσω να τον ψαρέψω.
Δ:Αυτό θα κάνω κι εγώ με τη Νόρα.

Λίγο αργότερα, η Νόρα κλείνει το κινητό της.

Λ:Τι έγινε? Τι σε ήθελε η Δάφνη?
Ν:Θα συναντηθούμε με την Εύα αργότερα.
Λ:Θέλεις να σε πάω εγώ?
Ν:Θα πάω μόνη μου. Φύγε εσύ, να μην σε καθυστερώ.
Λ:Εσύ αγάπη μου? Ποτέ.
Ν:Καλά. Πήγαινε όμως στο γραφείο τώρα και σε δυο ώρες το πολύ θα είμαι κι εγώ εκεί. (ακούγεται ένα μήνυμα από το κινητό του Λουκά)Τι έγινε? Ποιος σου έστειλε μήνυμα?
Λ:Περίμενε να δω! (το διαβάζει) Ο Νικόλας. Θέλει να συναντηθούμε σε λίγο.
Ν:Ο Νικόλας? Ποιος φούρνος γκρεμίστηκε?
Λ:Αυτό λέω κι εγώ. Οικογενειακώς έχουν συννεννοηθεί?
Ν:Πάμε να δούμε τι έγινε γιατί σίγουρα δεν είναι τυχαίο όλο αυτό.
Λ:Συμφωνώ. Πάμε μωρό μου.
Ν:Πάμε.

Λίγη ώρα αργότερα, η Εύα και η Δάφνη συζητούν στο ατελιέ και η Δάφνη της λέει ό,τι τους είπε ο Ηλίας το πρωί.

Ε:Τι είδε?
Δ:Αυτό που άκουσες!
Ε:Σίγουρα? Μεγάλος άνθρωπος είναι, μπορει να παρεξήγησε κάποια σκηνή. Για τη Νόρα και το Λουκά μιλάμε, ξέρεις πόσο τρυφεροί είναι ο ένας με τον άλλο.
Δ:Αυτό είπα κι εγώ στον μπαμπά μου, αλλά εκείνος ήταν κάθετος.
Ε:Λες να έγινε κάτι και να μην μας το είπαν?
Δ:Αυτό είναι σίγουρο. Το γιατί δεν ξέρω.
Ε:Θα το μάθουμε, να είσαι σίγουρη!

Η Νόρα μπαίνει μέσα εκείνη τη στιγμή.

Ν:Γεια σας κορίτσια.
Δ:Γεια σου Νόρα.
Ε:Καλημέρα Νοράκι μου, τι κάνεις?
Ν:Καλά, μια χαρά. Έγινε κάτι και με φωνάξατε πρωινιάτικα εδώ?
Ε:Έπρεπε να γίνει κάτι για να συναντηθούμε?
Ν:Όχι, αλλά δεν είχαμε συμφωνήσει κάτι τέτοιο και νόμιζα πως συνέβη κάτι.
Ε:Εσύ θα μας πεις.
Ν:Τι να σας πω εγώ?
Δ:Θέλαμε να σε ρωτήσουμε πώς πάει με το Λουκά.
Ν:Με το Λουκά? Πώς σας ήρθε αυτό?
Δ:Πώς πάει η συγκατοίκηση? Το έβαλες τελικά το σέξυ νυχτικό?
Ν:Μια χαρά πάει η συγκατοίκηση. Όσο για το νυχτικό, το έβαλα.
Ε:Και? Τι έγινε?
Ν:Στην αρχή κόμπλαρε λίγο, αλλά όταν ξαπλώσαμε στο κρεβάτι μ'αγκάλισε και κοιμηθήκαμε όπως παλιά.
Δ:Αυτό μόνο?
Ν:Τι άλλο?
Δ:Δεν έγινε τίποτα άλλο, ε?
Ν:Τίποτα το αξιοσημείωτο.
Ε:Τότε πώς θα μας εξηγήσεις ένα παθιασμένο φιλί που αντάλλαξες με το Λουκά χθες, πριν φύγετε?
Ν:Και του είπα ότι θα μας δουν!
Δ:Δεν θέλατε να σας δούμε?
Ν:Ε...
Ε:Τι έγινε Νόρα? Θα μας πεις επιτέλους?
Ν:Ναι. (τους διηγείται όλη την ιστορία)Καταλάβατε τώρα?
Δ:Καταλάβαμε, δεν είμαστε χαζές.
Ν:Γι'αυτό ήθελε ο Νικόλας να μιλήσει με το Λουκά?
Δ:Υπήρχε περίπτωση να ζητήσει ο Νικόλας από το Λουκά τέτοιο πράγμα χωρίς σοβαρό λόγο?
Ν:Αυτό σκεφτήκαμε κι εμείς και παραξενευτήκαμε. Πώς να πάει το μυαλό μας ότι τα καταλάβατε όλα?
Ε:Δεν έχετε και τόσο μεγάλη φαντασία εδώ που τα λέμε.
Ν:Ποτέ δεν ξέρεις αλλά τέλος πάντων.
Δ:Άσε τώρα τις ανοησίες και πες τα μας όλα με λεπτομέρειες!

Την ίδια ώρα, στο ιατρείο του Νικόλα. Ο Λουκάς μπαίνει μέσα.

Λ:Καλημέρα ταρίφα. Τι έγινε? Πώς και με φώναξες εδώ?
Ν:Επιτέλους ρε ηλίθιε! Τόση ώρα σε περίμενα!
Λ:Να' μαι. Γιατί? Τι ήθελες να μάθεις τόσο πολύ? Μην μου πεις πως σου' λειψα, δε θα σε πιστέψω!
Ν:Και πολύ καλά θα κάνεις.
Λ:Τότε? Συνέβη κάτι?
Ν:Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ. Συνέβη κάτι με τη Νόρα?
Λ:Τι εννοείς? Τι θες να συνέβη?
Ν:Ήρθε το πρωί ο Ηλίας στο σπίτι μας και μας είπε πως σε είδε να φιλιέσαι με τη Νόρα. Έγινε όντως κάτι τέτοιο?
Λ:Ε...
Ν:Θέλω μια απλή απάντηση, όχι ένα φωνήεν!
Λ:Κάτι έγινε...
Ν:Και γιατί δε μας είπατε τίποτα ρε?
Λ:Θέλαμε να το κρατήσουμε κρυφό στην αρχή, αλλά μπλέξαμε με τον Πουαρό και την παρέα του σε νέες περιπέτειες!
Ν:Γελάσαμε πάλι.
Λ:Γι'αυτό το είπα κι εγώ!
Ν:Σοβαρά τώρα.
Λ:Ένα θα σου πω: είναι θεϊκή, είναι θάνατος! Η καλύτερη που έχω γνωρίσει ποτέ, σε όλους τους τομείς...
Ν:Αν τα ήξερα αυτά νωρίτερα δεν θα την άφηνα σε σένα!
Λ:Σκάρε ρε βλάκα και άκου!
Ν:Καλά! Εγώ φταίω που σε κάλεσα, λες και δεν ήξερα τι θα τραβήξω πάλι!

Κι έτσι, το μυστικό της Νόρας και του Λουκά αποκαλύφθηκε! Πολλές λεπτομέρειες βγήκαν στο φως και οι φίλοι τους είδαν πόσο καλύτερα είναι μαζί και πόσο ευτυχισμένοι...


ΤΕΛΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΥ ΚΑΦΑΛΑΙΟΥ

αγαπη περιμενω συνεχεια μεχρι εδω εχω διαβασει απο δω και κατω θελω να μαθω τι γινεται....

viki nora-loukas έγραψε:αγαπη περιμενω συνεχεια μεχρι εδω εχω διαβασει απο δω και κατω θελω να μαθω τι γινεται....

Το ξέρω πως από δω και κάτω θέλεις να μάθεις τι γίνεται Βικούλα μου. Η συνέχεια δεν θ'αργήσει να έρθει. Είναι σχεδόν έτοιμη και μάλλον θα τη βάλω αύριο βράδυ ή Κυριακή. Όποτε βρω χρόνο!!!

Με την υσιχια σου... Αλλωστε δεν ειναι αναγκη να βιαζεσαι... Μπορεις να βαλεις σεναριακια οπου θες... Παντως αν εχει hot συνεχεια βαλτην εδω γιατι στα hot σεναρια ειναι τα αυτοτελη κυριως....Φιλακια πολλα πολλα και ευχαριστω για την στιρηξη... Αντε παω και για ενα hot για Νορα-Λουκα....Χρηστουγεννιατικο...

viki nora-loukas έγραψε:Με την υσιχια σου... Αλλωστε δεν ειναι αναγκη να βιαζεσαι... Μπορεις να βαλεις σεναριακια οπου θες... Παντως αν εχει hot συνεχεια βαλτην εδω γιατι στα hot σεναρια ειναι τα αυτοτελη κυριως....Φιλακια πολλα πολλα και ευχαριστω για την στιρηξη... Αντε παω και για ενα hot για Νορα-Λουκα....Χρηστουγεννιατικο...

Δεν θ'αργήσει η συνέχεια πάντως! Μην μ'ακούς που λέω ότι είνια σχεδόν έτοιμη! μΙ αχαρά είναι. 'Έναν έλεγχο για ορθογραφικά θα κάνω! Πάντως δεν νομίζω να βάλω hot συνέχεια!!!

Σε λίγο θα βάλω το καινούριο για το οποίο φαγώθηκε η Βικούλα μου!!!!!!!

Ενταξει αγαπη με την ησυχια σου δεν βιαζομαι εχω υπομονη....

viki nora-loukas έγραψε:Ενταξει αγαπη με την ησυχια σου δεν βιαζομαι εχω υπομονη....

Το ξέρω Βικούλα μου πως περιμένεις. Πάντως είναι έτοιμο. Πάω να το βάλω. Όμως μην αργείς να βάλεις κι εσύ κανένα δικό σου!!!!! Πάρε παράδειγμα από μένα!

ΠΑΡΑΤΗΡΙΣΗ
Σας παρακαλώ μην πιάνετε συζήτηση για θέματα που δεν αφορούν το σενάριο!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Κορίτσια λέω να βάλω συνέχεια. Συμφωνείτε???

Εννοειται, περιμενουμε με ανυπομονησια!!!

ΗΡΩ 1993 έγραψε:

nora1 έγραψε:Κορίτσια λέω να βάλω συνέχεια. Συμφωνείτε???

ΝΑΙ ΚΑΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΩΤΑΣ ???

Ηρώ μου, ρωτάω για να είμαι σίγουρη. Δεν θέλω να σας κουράζω!!!

kokkini έγραψε:Εννοειται, περιμενουμε με ανυπομονησια!!!

ΟΚ. Αφού θέλετε, σε λίγο βάζω!!!

ΗΡΩ 1993 έγραψε:

nora1 έγραψε:

ΗΡΩ 1993 έγραψε:

nora1 έγραψε:Κορίτσια λέω να βάλω συνέχεια. Συμφωνείτε???

ΝΑΙ ΚΑΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΩΤΑΣ ???

Ηρώ μου, ρωτάω για να είμαι σίγουρη. Δεν θέλω να σας κουράζω!!!

Ε ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΦΕΡΕΣΑΙ !!! ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΖΕΙΣ .... ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ , ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕ 1000 .

Σ'ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την υποστήριξη Ηρώ μου! Χαίρομαι που σας αρέσει το σενάριό μου και δεν το θεωρείτε βαρετό!!!