Mια μοιραία συνάντηση...by nora1

viki nora-loukas έγραψε:Αχ τι τελειο μπραβο αγαπη μου....

Σ'ευχαριστώ πολύ!!! Χαίρομαι που σου άρεσε Βικούλα μου!

Tέλειο!!! Πες τα ρε Μάνο ο Λουκάς να δούμε τι θα κάνει....Περιμένω συνέχεια!!!!
Υ.Γ.Πάω να βάλω δύο συνέχειες κι εγώ

maria15 έγραψε:Tέλειο!!! Πες τα ρε Μάνο ο Λουκάς να δούμε τι θα κάνει....Περιμένω συνέχεια!!!!
Υ.Γ.Πάω να βάλω δύο συνέχειες κι εγώ

Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μοπυ!!! Λες να τον ακούσει το Μάνο ο Λουκάς? Έχουμε καιρό ακόμη!!!

Υ.γ. Πήγαινε!!!!!!!!!!!!

Koρίτσια, λέω να βάλω και το επόμενο σεναριάκι!

ΗΡΩ 1993 έγραψε:

nora1 έγραψε:Koρίτσια, λέω να βάλω και το επόμενο σεναριάκι!

ΝΑΙ , ΝΑΙ !!!

Θα ανεβάσω σε λίγο αφού θέλεις Ηρώ μου!!!

Το βράδυ έχει φτάσει και η Νόρα είναι σχεδόν έτοιμη για την έξοδό της με το Λουκά, όταν χτυπάει το τηλέφωνό της...


Ν:Παρακαλώ?
Ε:Έλα Νοράκι, τι κάνεις?
Ν:Καλά Ευάκι μου. Εσύ? Πώς και με πήρες τηλέφωνο?
Ε:Κι εγώ καλά είμαι. Σε πήρα για να βρεθούμε αν θέλεις.
Ν:Δυστυχώς δεν γίνεται Ευάκι μου. Έχω κανονίσει.
Ε:Ώπα!!! Με ποιον?
Ν:Αμέσως στο πονηρό να πάει το μυαλό σου εσένα! Με τον Λουκά θα πάμε για φαγητό.
Ε:Άρα δεν είχα άδικο!
Ν:Παιδί μου πας καλά? Ο Λουκάς είναι φίλος σας κι ευελπισθώ να γίνει και δικός μου.
Ε:Δικός σου?
Ν:Φίλος πάντα! Για να μην ξεχνιόμαστε!

Εκείνη την ώρα ακούγεται το κουδούνι.

Ν:Εύα σε κλείνω. Ήρθε.
Ε:Καλά!!! Θα τα πούμε άλλη φορά εμείς!!! Αύριο, μόλις τελειώσεις από τη σχολή θα περάσεις από της Δάφνης.Έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δύο!
Ν:Ωχ!!! (καθώς ανοίγει την πόρτα)
Λμένει άφωνος με την εμφάνισή της)Γεια σου Νοράκι. Τι υποδοχή είναι αυτή?
Ν:Καλησπέρα Λουκά. Δεν πήγαινε σε σένα το ωχ. Στην Εύα πήγαινε. Ευάκι καληνύχτα! (κλείνει το τηλέφωνο)
Λ:Είσαι υπέροχη!
Ν:Ευχαριστώ πολύ. Κι εσύ όμως είσαι πάρα πολύ κομψός. Παίρνω την τσάντα και το παλτό και φύγαμε!
Λ:Ωραία!!!

Η Νόρα είχε φορέσει αυτα:

Ο Λουκάς φορούσε αυτά: (αλλά με κόκκινη γραβάτα για να ταιριάζει με το φόρεμα της Νόρας)

Λίγη ώρα αργότερα βρίσκονται σ'ένα υπέροχο ταβερνάκι με ρομαντική μουσική.

Λ:Πώς σου φαίνεται το μέρος?
Ν:Είναι πάρα πολύ ωραίο!
Λ:Χαίρομαι που σου αρέσει!
Ν:Είναι πάρα πολύ ωραίο το περιβάλλον.
Λ:Συνήθιζα να έρχομαι εδώ στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ν:Ναι ε?
Λ:Ναι. Ήταν το αγαπημένο μου μέρος!
Ν:Κάτι σαν το στέκι της εποχής εκείνης ας πούμε ε?
Λ:Περίπου. Εσύ πού συνηθίζεις να πηγαίνεις?
Ν:Δεν έχω κάτι σταθερό. Πιο πολύ βγαίνω με τα παιδιά οπότε συναντιόμαστε στην Εδέμ ή πηγαίνουμε σε διαφορετικά μέρη σχεδόν κάθε φορά.
Λ:Το 'χουν αυτό η αλήθεια είναι. Όταν είμασταν πιο μικροί και τους πήγαινα εδώ συνέχεια, μου φώναζαν. Έλεγαν πως είχαν βαρεθεί να το βλέπουν αυτό το μέρος, αν και κατά βάθος τους άρεσε πολύ.
Ν:Ήθελαν να σε πειράξουν ε?
Λ:Δεν τους ξέρεις? Μια ζωή έτσι κάνουν!
Ν:Όντως, αλλά εδύ τους ξέρεις πολύ καλύτερα απ'ότι εγώ. Γνωρίζεστε εδώ και πολλά χρόνια.
Λ:Ναι, από την κατασκήνωση.
Ν:Μέχρι και σήμερα! Πάρα πολλά χρόνια! Είναι ωραίο μια φιλία να είναι δυνατή στο χρόνο. Εσύ μπορεί να έλειψες για ένα χρονικό διάστημα, αλλά μόλις επέστρεψες και όλα είναι όπως πριν! Σ'αγαπάνε πολύ!
Λ:Κι εγώ τους αγαπάω. Είναι η οικογένειά μου! Οι δικοί μου πάντα έμεναν μακριά κι εγώ είχα αυτούς τους ανθρώπους για οικογένεια.
Ν:Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο. Έτσι νιώθω κι εγώ γι'αυτούς. Μου στάθηκαν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου και με βοήθησαν όσο κανείς. Τους χρωστάω ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα!
Λ:Καταλαβαίνω τι εννοείς. Όμως κι αυτοί το ίδιο νιώθουν για σένα. Ξέρεις τι μου είπε ο Μάνος για σένα?
Ν:Τι?
Λ:Πως και γι'αυτόν και για το Νικόλα είσαι σαν τη μικρή τους αδερφή!
Ν:Αλήθεια? Είναι πάρα πολύ γλυκός! Αυτό σημαίνει η φράση"ο φίλος είναι θησαυρός"!
Λ:Εγώ δεν το πίστευα όταν το άκουσα πάντως!
Ν:Γιατί? Τόσο αντιπαθητική με είχες φανταστεί?
Λ:Κάθε άλλο, αλλά ο Μάνος ποτέ δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός ή τόσο συναισθηματικός. Αυτό μου κίνησε την προσοχή και μου προξένησε έντονο ενδιαφέρον!
Ν:Έτσι θέλει να δείχνει ο Μάνος. Κατά βάθος είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Απλώς προτιμάει να φαίνεται σκληρός. Αυτό πολλές φορές όμως δεν είναι μειονέκτημα. Αντιθέτως θα έλεγα! Στη δουλειά του, αυτό είναι που του χρειάζεται!
Λ:Δεν έχεις κι άδικο! Μπορεί να τους γνωρίζεις για μικρότερο χρονικό διάστημα αλλά τους ξέρεις πολύ καλά!
Ν:Έχω το πλεονέκτημα να καταλαβαίνω το χαρακτήρα του άλλου από τα πρώτα λεπτά της γνωρημίας μας.
Λ:Ναι, ε? Και τι γνώμη έχεις για μένα?
Ν:Για σένα?
Λ:Ναι!
Ν:Ειλικρινά?
Λ:Θα το αντέξω?
Ν:Θα δείξει!
Λ:Ας το πάρει το ποτάμι!
Ν:Πιστεύω πως έχεις καλή καρδιά και δεν έχεις κακία μέσα σου. Αντιθέτως, έχεις πολλή αγάπη για όλους όσους πιστεύεις πως την αξίζουν. Είσαι καλός στη δουλειά σου και εξίσου καλός και άξιος άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα!
Λ:Τελικά δεν έχεις και τόσο χάλια εικόνα για μένα!
Ν:Όχι βέβαια! Το αντίθετο θα έλεγα!
Λ:Δεν φαντάζεσαι πόσο ανακουφισμένος νιώθω!
Ν:Τόσο πολύ σ'ενδιαφέρει η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα?
Λ:Μόνο όταν μ'ενδιαφέρουν οι ίδιοι!
Ν:Κι εγώ είμαι μία από αυτούς?
Λ:Στις πρώτες θέσεις θα έλεγα!
Ν:Χαίρομαι που το ακούω.
Λ:Ελπίζω όμως να ισχύει κάτι τέτοιο και για σένα!
Ν:Εννοείται! Είσαι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχω γνωρήσει!
Λ:Θα μπορούσα να πω το ίδιο για σένα με απόλυτη σιγουριά!
Ν:Δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο! Δεν είμαι και τόσο ενδιαφέρουσα! Μια συνηθισμένη γυναίκα είμαι.
Λ:Εγώ πάλι νομίζω πως είσαι πολύ ξεχωριστή! Δεν ξέρω πολλές που έχουν καταφέρει ό,τι εσύ!
Ν:Και τι έχω καταφέρει δηλαδή?
Λ:Πάρα πολλά! Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν στα 18, από αυτούς οι περισσότεροι δεν σπούδασαν ποτέ! Δεν τους πέρασε καν από το μυαλό να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους! Εσύ όχι μόνο προσπάθησες αλλά βρίσκεσαι και στο τελευταίο έτος της Νομικής Αθηνών. Δεν είναι και λίγο!
Ν:Δεν είναι λίγο. Είναι ένα από τα πιο σωστά πράγματα που έχω κάνει ποτέ! Όμως δεν είναι και τόσο αξιοθαύμαστο!
Λ:Κι όμως είναι! Και μιας και το 'φερε η κουβέντα, πώς σου φαίνεται η σχολή τώρα που σε λίγο θα έχεις στα χέρια σου το πτυχίο σου?
Ν:Σαν ψέμα μοιάζει! Από παιδί αυτό ήταν το όνειρό μου! Είναι λίγο δύσκολα βέβαια τα πράγματα, αλλά ελπίζω να τα κατφέρω!
Λ:Σε τι δυσκολεύεσαι?
Ν:Λίγο στο ναυτικό δίκαιο.
Λ:Θέλεις να σε βοηθήσω εγώ?
Ν:Δεν θέλω να σου τρώω τον ελεύθερό σου χρόνο! Δεν θα νιώθω καλά!
Λ:Μην ακούω ανοησίες! Από το να κάθομαι μπροστά στην τηλεόραστη, χίλιες φορές να περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο μαζί σου! Αν δεν ήμουν πραγματικά πρόθυμος δεν θα σου το πρότεινα!
Ν:Αλήθεια δηλαδή μπορείς να με βοηθήσεις?
Λ:Φυσικά! Τι ερώτηση είναι αυτή? Αρκεί να το θέλεις!
Ν:Εννοείται! Σ'ευχαριστώ πολύ!
Λ:Οι φίλοι δεν λένε ευχαριστώ μεταξύ τους! Όταν το εννοούν, ο άλλος το καταλαβαίνιοε χωρίς να ειπωθούν λόγια!
Ν:Ενδιαφέρουσα άποψη!
Λ:Και θα ακούσεις πολλές ακόμα. Ελπίζω να συμφωνείς με τις περισσότερες!
Ν:Θα το μάθουμε στην πορεία!
Λ:Ανυπομονώ!
Ν:Εγώ να δεις!
Λ:Τι είναι αυτό το απειλητικό βλέμα τώρα?
Ν:Αυτό σημαίνει "Βενέτη ετοιμάσου, δεν ξέρεις τι σε περιμένει!"!
Λ:Ωχχχ!!! Τι με περιμένει?
Ν:Θα το ανακαλύψεις μόνος σου!
Λ:Εγώ τώρα πώς να το πάρω αυτό?
Ν:Όπως θέλεις!!!


Κι έτσι συνεχίστηκε η βραδιά τους. Με γέλια, αστεία, πλάκες αλλά και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Όταν έφτασε η ώρα που έπρεπε να αποχωριστούν, κανείς δεν ήθελε να φύγει, αλλά έπρεπε... Όμως μια καινούρια μέρα θα ξημέρωνε...

ΤΕΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Τέλειο Νοράκι μου!!! Περιμένω συνέχεια!!!

maria15 έγραψε:Τέλειο Νοράκι μου!!! Περιμένω συνέχεια!!!

Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μου! Η συνέχεια θα έρθει σύντομα γιατί πρέπει να προχωρήσει λίγο κι αυτό. Είναι πολύ πίσω! Πότε θα βάλουμε Χριστούγεννα???

ΗΡΩ 1993 έγραψε:ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΣΚΗΝΗ !!! ΤΕΛΕΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ , ΠΑΛΙ ΚΟΥΚΛΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ . ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ , ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΕΥΑΣ ΚΑΙ ΝΟΡΑΣ !!!

Κι εμένα μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες και με τρελαίνει το φόρεμα που διάλεξα για τη Νόρα. Γι'αυτό ακι το έβαλα! Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε! Στη σκηνή Εύας-Νόρας θα συμμετάσχει και η Δαφνούλα!!! Έχουμε να ρίξουμε πολύ γέλιο!!!!! Κάτι ξέρω κι εγώ, πίστεψέ με!

Αγαπη μου υπεροχο περιμενω να συνεχισω

viki nora-loukas έγραψε:Αγαπη μου υπεροχο περιμενω να συνεχισω

Χαίρομαι που σου άρεσε Βικούλα μου! Θα συνεχίσω σύντομα όπως προανέφερα!!! Ελπίζωνα σας αρέσει και η επόμενη συνέχεια!

Κορίτσια, θα βάλω κι εδώ συνέχεια επειδή έχουμε μείνει πολύ πίσω!!! Πρέπει κάπως να το διορθώσουμε αυτό, δεν νομίζετε?

Ναι αγαπη να συνεχισεις..

viki foka-veneti έγραψε:Ναι αγαπη να συνεχισεις..

ΟΚ. Μάλλον όμως το βραδάκι γιατί πρέπει να πάω έξω τώρα και στις 6 είναι η παράσταση, οπότε δεν προλαβαίνω πιο σύντομα. Ελπίζω να μην σας πειράζει!

Την επόμενη μέρα, η Νόρα πήγε στης Δάφνης όπως της είχε ζητήσει η Εύα την προηγούμενη βραδιά.

Μόλις φτάνει...


Ν:Να 'μαι κι εγώ! Τι πάθατε και θέλατε να συναντηθούμε ξαφνικά?
Δ:Μας έλειψε η φίλη μας. Κακό είναι?
Ν:Γι'αυτό με φωνάξατε εδώ δηλαδή? Μόνο?
Ε:Όχι μόνο...
Ν:Ήμουν σίγουρη!
Δ:Μιας και είσαι εδώ...
Ν:Αφήστε τις εισαγωγές και μιλήστε στα ίσια!
Ε:Τι τρέχει με το Λουκά?
Ν:Τι εννοείς? Τι θα έπρεπε να τρέχει?
Δ:Εσύ θα μας πεις!
Ν:Δεν τρέχει τίποτα πονηρό, όπως είμαι σίγουρη πως βάλατε στο νου σας! Α;πλώς μου αρέσει πάρα πολύ η παρέα του!
Δ:Μόνο?
Ν:Μόνο Δαφνούλα! Μόνο!
Ε:Δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι'αυτό?
Ν:Αν όντως συνέβαινε κάτι δεν θα σου το έλεγα?
Δ:Α, δεν ξέρω! Πάντως οι ματιές που ανταλάσσετε από το π΄ρωτο λεπτό της γνωρημίας σας είναι φλόγες!
Ν:Να μην έρθουμε τότε εδύ μαζί μην τυχόν και σας κάψουμε το σπίτι!
Ε:Άσε τις εξυπνάδες! Ξέρεις τι θέλει να πει!
Ν:Δυστυχώς ναι! Πάντως σας διαβεβαιώ πως η σχέση μου με το Λουκά είναι καθαρά φιλική!
Δ:Προς το παρόν!
Ν:Και προς το μέλλον!
Ε:Αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξέρει παρά μόνο ο Θεός!
Ν:Καλάάά!!!!!!!!!
Δ:Καλάμια! Εμείς όμως φταίμε που πάμε να σου ανοίξουμε τα μάτια!
Ν:Δεν σας το ζήτησα!
Ε:Δεν χρειάζεται να μας το ζητήσεις! Φίλες είμαστε!
Ν:Καλά, καλά. Φεύγω τώρα γιατί έχω ήδη αργήσει.
Δ:Γιατί? Έχεις ραντεβού?
Ν:Περιμένω το Λουκά.
Ε:Και μετά μας λες πως δεν τρέχει τίποτα, αλλά κάθε βράδυ είστε μαζί?
Ν:Θα έρθει να με βοηθήσει σε μια εργασία ρε βλαμένα!
Δ:Έτσι το λέμε τώρα!
Ν:Γεια σας κορίτσια!
Ε-Δ:Γεια σου και καλή τύχη!
Ν:Ε άη στο διάολο!
Ε:Μετά από σένα!


Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα ήταν στο σπίτι της και περίμενε το Λουκά. Τότε χτυπάει το κουδούνι. Η Νόρα τρέχει ν'ανοίξει.

Ν:Καλησπέρα!
Λ:Καλησπέρα Νοράκι. Τι κάνεις?
Ν:Μια χαρά. Έλα, πέρασε.
Λ:Είσαι έτοιμη?
Ν:Γιατί το λες απειλητικά? Σαν να με ετοιμάζεις για εγχείρηση!
Λ:Μπορείς να το πεις κι έτσι!
Ν:Μήπως δεν έπρεπε να δεχτώ τη βοήθειά σου?
Λ:Κάτσε κάτω ρε χαζό!
Ν:Καλά!
Λ:Φέρε τα βιβλία.
Ν:Ορίστε!
Λ:Πότε δίνεις?
Ν:Μεθαύριο.
Λ:Έχουμε χρόνο λοιπόν! Ξεκινάμε!...

Λίγες ώρες αργότερα, είχαν τελειώσει.

Λ:Λοιπόν? Τα κατάλαβες τώρα?
Ν:Εννοείται! Πολύ καλύτερα!
Λ:Χαίρομαι που βοήθησα!
Ν:Σ'ευχαριστώ πολύ!
Λ:Ξέρεις πως δεν χρειάζεται! Λοιπόν, να σε αφήσω τώρα να ξαπλώσεις, γιατί αύριο έχεις μάθημα!
Ν:Κι εσύ γραφείο! (ακούγεται το κινητό της) Ωχ, με συγχωρείς για λίγο.
Λ:Φυσικά!
Ν:Παρακαλώ? Νταίζη μου, τι κάνεις? Μια χαρά κι εγώ. Πού βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό? Έρχεσαι? Πότε? Πολύ ωραία! Θα σε περιμένω! Τα λέμε αγάπη!
Λ:Τι έγινε?
Ν:Μια φίλη, η Νταίζη. Είναι τραγουδίστρια και κάνει περιοδείες. Έρχεται αύριο Αθήνα και θέλει να βρεθούμε. Έχω να τη δω πολύ καιρό.
Λ:Πολύ ωραία! Να τη γνωρήσεις και σε μας!
Ν:Εννοείται!
Λ:Τα λέμε λοιπόν. Καληνύχτα!
Ν:Καληνύχτα. (πάει να φύγει) Λουκά?
Λ: (γυρίζει προς το μέρος της) Τι?

Η Νόρα πέφτει στην αγκαλιά του. Ο Λουκάς αρχικά ξαφνιάζεται, αλλά δεν λέει τίποτα. Την αγκαλιάζει κι εκείνος σφιχτά. Δεν ξέρει πώς της ήρθε να τον αγκαλιάσει, αλλά του 'αρεσε αυτή η έκβαση. Λίγο μετά η Νόρα σπάει τη σιωπή.

Ν:Λουκά... Σ'ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια και το ενδιαφέρον. Δεν θα τα κατάφερνα χωρίς εσένα. Σιγά μην το περνούσα το μάθημα. Τώρα τουλάχιστον έχω κάποιες πιθανότητες.
Λ:Μόνο κάποιες ρε χαζό? Εσύ τα έχειος μάθει τέλεια! Ξέρεις σχεδόν απ'έξω τι λέει το βιβλίο και καταλαβαίνεις κιόλας αυτά που γράφει. Δεν είναι και λίγο! Και χωρίς εμένα όμως, είμαι σίγουρος πως θα τα πήγαινες τέλεια!
Ν:Μην το λες!
Λ:Ρε κουτό, πέρασες τόσα μαθήματα! Τώρα που είσαι στο τέλος δεν θα τα καταφέρεις? Μην ακούω χαζομάρες!
Ν:όπως και να έχει, η βοήθειά σου ήταν πολύτιμη!
Λ:Στη διάθεσή σου όποτε θέλεις!
Ν:Ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ.
Λ:Αντιθέτως! Μια χαρά πέρασα!
Ν:Ελπίζω να το εννοείς έστω και στο ελάχιστο!
Λ:Το εννοώ 100%!
Ν:Υπερβάλλεις!
Λ:Καθόλου! Τώρα όμως θα τρέξεις να κάνεις ένα μπανάκι να χαλαρώσεις και θα πέσεις κατευθείαν για ύπνο. Πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό αύριο.
Ν:Καλά μπαμπά!
Λ:Πολύ αστείο, γελάσαμε! Τρέξε τώρα!
Ν:Καλά παιδί μου! Εντάξει! Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!
Λ:Και απονήρευτα!
Ν:Υποννοείς κάτι?
Λ:Τίποτα περισσότερο από αυτό που κατάλαβες!
Ν:Αντίο Λουκά!
Λ:Bye bye γλυκιά μου!
Ν:Πιάσαμε και το αγγλικό και ποιος μας πιάνει! Καληνύχτα!


Την επόμενη μέρα, μετά τη σχολή η Νόρα θα περίμενε την Νταίζη.
Στο αεροδρόμιο, η Νόρα περιμένει εδώ και 15' όταν καταφτάνει η Νταίζη και αγκαλιάζονται.

Ν:Τι κάνεις Νταιζάκι?
ΝΤ:Καλά Νοράκι μου, εσύ?
Ν:Μια χαρά.
ΝΤ:Πώς πάει η σχολή?
Ν:Τέλεια! Τώρα που έχω και βοήθεια, ποιος με πιάνει! Σε λίγους μήνες θα κρατάω στα χέρια μου το πτυχίο μου!
ΝΤ:Αυτό είναι υπέροχο! Τι βοήθεια όμως? Τι εννοείς?
Ν:Πάμε και θα σου πω!
ΝΤ:ΟΚ!

Στο σπίτι της Νόρας...

ΝΤ:Και δεν μου λες, καλός αυτός ο Λουκάς?
Ν:Εντάξει, μια χαρά είναι το παιδί. Εκτός του ότι είνια ωραίος, είναι πολύ καλό παιδί!
ΝΤ:Σου αρέσει?
Ν:όχι παιδί μου! Απλώς φίλοι είμαστε!
ΝΤ:Είσαι σίγουρη?
Ν:Γιατί να μην είμαι?
ΝΤ:Επειδή κάθε φορά που μιλάς για εκείνον χρησιμοποιείς τις πιο κολακευτικές λέξεις και παίρνεις ένα ονειροπόλο βλέμα!
Ν:Αυτό δεν σημαίμμει τίποτα! Είναι πραγματικά πολύ καλόκαρδος και μέσα σε λίγες μέρες γνωρημίας κατάλαβα πως θα ήθελα να μείνει για πάντα στη ζωή μου. Είναι πραγματικός θησαυρός!
ΝΤ:Και μετά μου λες πως δεν τον γουστάρεις!
Ν:Νταίζη!
ΝΤ:Παρούσα!
Ν:Καλά! Όταν τον γνωρίσεις θα δεις πως κι εσύ τα ίδια θα λες!
ΝΤ:Αυτό θα το δούμε! Πάντως αν τα πράγματα είναι όπως τα λες και δεν συνβαίνει τίποτα παρπάνω μεταξύ σας, μπορώ να κάνω κάτι μαζί του έτσι?
Ν:Τι???
ΝΤ:Τι τι παιδί μου? Αφού δεν τον θέλεις, το πεδίο είνια ελεύθερο!
Ν:Νταίζη, σε λίγες μέρες φεύγεις! Δεν χρειάζεται να τον πληγώσεις!
ΝΤ:Θα του ξεκαθαρίσω τα πράγματα από την αρχή. Εκτός βέβαια αν έχεις αντίρρηση!
Ν:Εγώ? Καμία!
ΝΤ:Ωραία τότε. Πάω να την πέσω όμως γιατί είμαι πτώμα! Καληνύχτα Νοράκι!
Ν:Καληνύχτα.

Όλο το βράδυ τη βασάνιζαν αυτά που της είπε η Νταίζη. Δεν ήθελε να πληγωθεί ο Λουκάς. Αυτό ήταν όλο όμως? Τι ήταν όλα αυτά που έλεγε η Νταίζη? Γιατί δεν την πίστεψε? Τι να εννοούσε άραγε? Αυτά γύριζαν συνεχώς στο μυαλό της ώσπου αποκοιμήθηκε.

Το επόμενο πρωί ξύπνησε πολύ νωρίς. Έπρεπε να δώσει μάθημα. Ήταν σίγουρη πως θα περνούσε. Ο Λουκάς την είχε βοηθήσει να τα μάθει τέλεια. Όμως, όσο σίγουρη κι αν ήταν, το άγχος παρέμενε. Έφυγε από το σπίτι βιαστικά. Λίγο πριν μπει στην αίθουσα όπου θα έδινε, το κινητό της χτύπησε. Ήταν ο Λουκάς.

Ν:Έλα Λουκάκο μου.
Λ:Έλα Νοράκι. Τι έγινε? Σε πόση ώρα δίνιες?
Ν:Από λεπτό σε λεπτό!
Λ:Δεν πιστεύω να έχεις άγχος!
Ν:Ε, λίγο.
Λ:Δεν θέλω να έχεις ούτε λίγο! Μια χαρά θα τα πας! Τα ξέρεις όλα τέλεια!
Ν:Κι αν κολλήσω εκείνη τη στιγμή και δεν θιυμάμαι λέξη?
Λ:Τι βλακείες είναι αυτές τώρα? Μια χαρά θα τα πας! Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι! Θα περάσεις το μάθημα άνετα! Ούτε εγώ δεν ήμουν τόσο διαβασμένος όταν πήγαινα να δώσω!
Ν:Ναι ε? Λες να πάρω μεγαλύτερο βαθμό απ'ότι πήρες εσύ?
Λ:Είμαι σίγουρος! Βάλε τα δυνατά σου!
Ν:Θα προσπαθήσω!
Λ:Το καλό που σου θέλω!
Ν:Λουκά μπαίνουμε!
Λ:Καλή τύχη κοριτσάκι! Ξέσκισέ τους όλους εκεί μέσα! Δεν δέχομαι τίποτα κάτω από 9!
Ν;Ας πάρω 7 και τα λέμε!
Λ:Δεν θέλω χαζομάρες! Τρέξε μέσα με αέρα νικήτριας και βγες έτσι!
Ν:Καλά. Θα σε πάρω μόλις τελειώσω.
Λ:ΟΚ. Θα περάσω από το σπίτι σου να μου τα πεις αναλυτικά!
Ν:Εντάξει. Θα σε περιμένω. Σε κλείνω όμως τώρα!
Λ:Καλή τύχη και πάλι!
Ν:Ευχαριστώ γιατί θα τη χρειαστώ!
Λ:Καθόλου, πίστεψέ με! Γεια σου γλυκιά μου!
Ν:Γεια σου Λουκάκο.

Η Νόρα μπήκε στην αίθουσα. Δύο ώρες αργότερα βγήκε όπως είχε προβλέψει ο Λουκάς: με αέρα νικήτριας. Ήταν σχεδόν σίγουρη πως πέρασε. Πήρε λοιπόν το Λουκά.

Λ:Τους ξέσκισες?
Ν:Μάλλον. Περιμένω τ'αποτελέσματα.
Λ:΄Ημουν σίγουρος!
Ν:Εσύ πού είσαι?
Λ:Στο γραφείο.
Ν:Ξεκίνα για το σπίτι μου. Αν δεν προλάβω να έρθω πριν από σένα, είναι εκείη φίλη μου που σου έλεγα.
Λ:ΟΚ. Σε λίγο θα είμαι εκεί. Περιμένω να μου πεις τα νέα.
Ν:Εντάξει.

Λίγο αργότερα, ο Λουκάς χτυπά την πόρτα της Νόρας...

Τι θα αντικρίσει? Προφανώς την Νταίζη. Τι επιφυλάσσει η γνωρημία τους?

ΗΡΩ 1993 έγραψε:AX TI ΓΛΥΚΟΣ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΡΑΚΙ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΗ ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΣΥΜΠΑΘΩ ΣΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ . ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ , ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ .

Ο Λουκάς και στα επόμενα θα βοηθά το Νοράκι αρχικά στα μαθήματα... Όσο για την Νταίζη, δεν θα γίνει τίποτα πονηρό, αλλά θα παίξει σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση! Χαίρομαι που σου άρεσε! Συνέχεια ελπίζω σύντομα!

Κορίτσια, επειδή οι μέρες περνάνε, τα Χριστούγεννα έρχονται και πρέπει κάποια στιγμή να έρθουν και στο σενάριο, είπα να βάλω συνέχεια!

Ναι αγαπη να βαλεις...

viki foka-veneti έγραψε:Ναι αγαπη να βαλεις...

Βάζω!!! Είναι έτοιμη, οπότε σε 2' θα την έχω ποστάρει!

Υ.γ.Επιτέλους μπήκες!!! Πού ήσουν τόση ώρα?

Λοιπόν, είχαμε μείνει εκεί όπου ο Λουκάς πηγαίνει στο σπίτι της Νόρας όμως συναντά την Νταίζη.

Ο Λουκάς για μια στιγμή απόρρησε για το ποια είνια η μελαχρινή γυναίκα μπροστά του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου του ήρθε στο μυαλό η Νόρα που του έλεγε πως δεν θα έρθει πιθανότατα πριν από αυτόν, όμως στο σπίτι της θα ήταν η φίλη της.

ΝΤ:Παρακαλώ. Θέλετε κάτι?
Λ:Ναι, βασικά έχω έρθει για τη Νόρα.
ΝΤ:Δεν είναι εδώ δυστυχώς, είναι στη σχολή.
Λ:Το ξέρω, αλλά τηλεφωνηθηκαμε πριν λίγο και μου είπε να την περιμένω σπίτι της. Δεν θ'αργήσει. Όπου να 'ναι έρχεται.
ΝΤ:Εντάξει τότε. Περάστε όμως, μην στέκεστε στην πόρτα.
Λ:Ευχαριστώ. Εσείς να φανταστώ είστε η φίλη της η Νταίζη.
ΝΤ:Ναι, πώς το ξέρετε?
Λ:Μου ανέφερε η Νόρα πως θα ερχόσασταν χθες το βράδυ.
ΝΤ:Ναι ε? Εσείς ποιος είστε?
Λ:Ο Λουκάς, ένας φίλος της.
ΝΤ:Ο Λουκάς? Επιτέλους λοιπόν τον γνωρίζω αυτόν τον ξακουστό Λουκά!
Λ:Γιατί ξακουστός?
ΝΤ:Η Νόρα συνεχώς μιλάει για το φίλο της το Λουκά. Σας έχει τρελή αδυναμία!
Λ:Ναι ε? Αμοιβαιότητα συναισθημάτων!
ΝΤ:Απ'ότι κατάλαβα, κι εσύ έτσι νιώθεις για εκείνη.
Λ:Ναι. Παρόλο που δεν γνωριζόμαστε και πολύ καιρό, έχουμε αναπτύξει μια σχέση σαν να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο για χρόνια!
ΝΤ:Τα ίδια λέει και η Νόρα!
Λ:Ναι ε? Και τι άλλο λέει η Νόρα για μένα?
ΝΤ:Διάφορα....

Συνέχισαν να συζητούν μέχρι που κλειδιά ακούστηκαν στην πόρτα και η Νόρα μπήκε μέσα.

Λ:Νοράκι? Τι έγινε τελικά? Πώς τα πήγες?
Ν:Δεν θα το πιστέψεις!
Λ:Τι?
Ν:Πέρασα με 9,5!
Λ:Μπράβο κοριτσάκι μου! Συγχαρητήρια! (την αγκαλιάζει τρυφερά για να τη συγχαρεί. Και οι δύο είναι πολύ χαρούμενοι)
ΝΤ:Μπράβο Νοράκι μου!
Ν:Σ'ευχαριστώ Νταίζη μου! Εδώ τι έγινε με εσάς? Γνωριστήκατε?
Λ:Αμέ! Κι έχω να πω πως η φίλη σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αυτό σημαίνει το "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι"!
Ν:Μην μου πεις πως η Νταίζη θα μου φάει τον κολλητό!
Λ:Αυτό δεν παίζει! Ξέρεις πως εσένα δεν σ'αλλάζω με τίποτα!
ΝΤ:Αυτό το έχω καταλάβει! Λίγα λεπτά πέρασα μαζί σου και μιλούσες για τη Νόρα με τα καλύτερα λόγια!
Ν:Μπα μπα μπα? Αλήθεια Λουκάκο?
Λ:Αφού ξέρεις τη συμπάθεια που σου έχω!
Ν:Το ξέρω η αλήθεια είναι!
Λ: Αλλά έμαθα κι εγώ πολλά γλυκιά μου!
Ν:Όπως?
Λ:Θα τα πούμε άλλη ώρα! Τώρα θα το γιορτάσουμε! Επειδή ήμουν σίγουρος πως θα περνούσες άνετα, έφερα σαμπάνια!
Ν:Πλάκα κάνεις!
Λ:Όχι!!! (βγάζει τη σαμπάνια που έχει φέρει)
Ν:Είσαι απίστευτος!
Λ:Το ξέρω! Είναι ένα από τα 2.483 πρωτερήματά μου!
Ν:Και ψώνιο είσαι!
Λ:Έλα! Άσε τώρα την γκρίνια γι'άλλη φορά! Πήγαινε να φέρεις κανένα ποτήρι!
Ν:Ό,τι πεις! Δεν θα σου πάω κόντρα σήμερα!
Λ:Ποτέ μη λες ποτέ!
Ν:Σταμάτα επιτέλους γρουσούζη!
Λ:ΟΚ. Προς το παρόν λέω να σου κάνω τη χάρη!
ΝΤ:Να ρωτήσω κάτι?
Λ:Ελεύθερα!
ΝΤ:Συνεχώς τέτοια λέτε μεταξύ σας?
Λ:Είναι άλλο ένα από τα 2.483 πρωτερήματά μου!
Ν:Έλεος ρε Λουκά!
Λ:ΟΚ. Σκάω!
ΝΤ:Καλά, είστε απίστευτοι!
Ν:Μην πεις πως είναι άλλο ένα από τα 2.483 πρωτερήματά σου γιατί θα προσγειωθεί η σαμπάνια στο κεφάλι σου!
Λ:Μα δεν μίλησα!
Ν:Έτοιμος ήσουν!
Λ:Τι είσαι εσύ παιδί μου? Όλα τα βλέπεις ακόμα και από μέτρα μακριά!
Ν:Είναι ένα από τα 2.385 πρωτερήματά μου!
Λ:Θα με περάσεις και σε πρωτερήματα?
Ν:Εννοείται!
Λ:Δεν παίζω! Είναι άδικο!
Ν:Πολλά στη ζωή είναι άδικα Λουκάκο! Ακόμα να το καταλάβεις?
Λ:Όλο κουβέντες μου είσαι όμως! Πού είναι οι σαμπάνιες?
Ν:Ορίστε! (φέρνει τα ποτήρια) Φαγώθηκες!
ΝΤ:Ευχαριστώ!
Ν:Εσύ δεν θα πεις ευχαριστώ?
Λ:Εκτός από ευχαριστώ, θα κάνω και μια πρόποση!
Ν:Ωχ!
ΝΤ:Άσε τον άνθρωπο να κάνει την πρόποση παιδί μου!
Ν:Άντε, ρίχ'τη!
Λ:Επιτέλους! Μας έφαγες!
Ν:Λουκά!
Λ:ΟΚ. Λοιπόν, πρώτον να σε συγχαρούμε για την επιτυχία σου! Έσκισες! Εγώ να φανταστείς το πέραασα με 8,7!
Ν:Σε πέρασα δηλαδή Βενέτη!
Λ:Προφανώς, αλλά μην παίρνεις θάρρος! Και δεύτερον, να σου ευχηθούμε να σου συμβαίνουν πάντα τέτοια, αν και είμαι σίγουρος γι'αυτό!
Ν:Σ'ευχαριστώ πολύ Λουκάκο!
Λ:Τίποτα μάτια μου! Στην υγειά σου!
ΝΤ:Στην υγειά σου!
Ν:Στην υγειά μας!

Έτσι πέρασαν οι ώρες. Κάποια στιγμή, γύρω στις 4 το απόγευμα, όλοι ήταν γύρω από το τραπέζι και συζητούσαν για τη Νόρα και τη σχολή.

Λ:Και δεν μου λες Νοράκι, έχεις πολλά γι'αύριο?
Ν:Η αλήθεια είναι πως δεν μας βάζουν και λίγα! Οι εργασίες δίνουν και παίρνουν όσο πλησιάζει η στιγμή της αποφοίτησης!
Λ:Τότε μάλλον είναι ώρα να φεύγω. Να μην σε καθυστερώ κι εγώ!
Ν:Όχι ρε Λουκά! Δεν είναι ανάγκη. Έτσι κι αλλιώς δεν επείγει!
Λ:Δεν ακούω κουβέντα!
ΝΤ:Έχεις πολλά Νοράκι μου ε?
Ν:Ναι Νταίζη μου. Γιατί όμως πήρες αυτό το ύφος?
ΝΤ:Ε, σχεδίαζα να πάμε καμιά βόλτα το βράδυ. Τόσο καιρό έχω να έρθω στην Αθήνα!
Ν:Θα πάμε τότε! Δεν χάλασε και ο κόσμος για μια βραδιά!
Λ:Μην ακούω τέτοια! Αν θέλεις Νταίζη, μπορούμε να πάμε μαζί μια βόλτα! Εσύ δεν έχεις να πας πουθενά όμως!
Ν:Λουκά, είσαι πολύ καταπιεστικός! Ό,τι θέλω θα κάνω!
Λ:Νόρα! Σοβαρέψου!
Ν:Έλα ρε Λουκάκο!!! Μια φορά!
Λ:Δεν ακούω κουβέντα! Εξάλλου, δεν νομίζω η Νταίζη να έχει πρόβλημα να βγει μαζί μου!
ΝΤ:Εγώ? Κανένα! Ελπίζω όμως να μην έχει ούτε η Νόρα!
Ν:Εγώ γιατί να έχω πρόβλημα? Μου απαγόρευσε κανείς να βγω από το σπίτι με τη φίλη μου άλλωστε?
ΝΤ:Θα του το χτυπάς για πολύ ακόμα ε?
Ν:Εννοείται!
Λ:Δεν πειράζει! Αντέχω εγώ! Λοιπόν, λέω να φεύγω σιγά-σιγά, να σας αφήσω να τα πείτε κι εσείς και θα περάσω κατά τις 7.
Ν:Γιατί τόσο νωρίς?
Λ:Γιατί έχω τους λόγους μου, τι θέλεις εσύ τώρα?
Ν:Καλάάάάά!
Λ:Καλάμια! Φεύγω, τα λέμε!
Ν:Έτσι? Φιλάκι δεν έχω?
Λ:Παραπονιάρα μου εσύ! (τη φιλάει απαλά στο μάγουλο και φεύγει)

Σε λίγες ώρες είχε επιστρέψει για να πάρει την Νταίζη όπως της είχε υποσχεθεί. Η Νόρα έμεινε μόνη της στο σπίτι για να διαβάσει. Την πείραζε πολύ που ο Λουκάς και η Νταίζη ήταν έξω και διασκέδαζαν ενώ εκείνη ήταν κλεισμένη στο σπίτι. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή! Ο Λουκάς από την άλλη, περνούσε πολύ ωραία με την Νταίζη, αλλά στο μυαλό του είχε συνεχώς τη Νόρα. Δεν ήθελε να παρασύρεται τόσο εύκολα και να παραμελεί τις υποχρεώσεις της. Την νοιάζοταν πάρα πολύ και την προόριζε για συνεργάτιδά του. Γύρω στις 11 ήταν ήδη πίσω.

Μόλις μπαίνουν στο σπίτι...

ΝΤ:Λες να κοιμήθηκε η Νόρα?
Λ:Το ελπίζω! Αν και δεν είμαι τόσο αισιόδοξος!
ΝΤ:Ούτε εγώ θα ήμουν στη θέση σου!
Λ:Πάω να δω!
ΝΤ:Κι εγώ πάω για λίγο στο μπάνιο.
Λ:ΟΚ.

Ο Λουκάς μπαίνει στο δωμάτιο της Νόρας και τη βλέπει να διαβάζει ένα μυθιστόρημα.

Λ:Ακόμα ξύπνια είσαι?
Ν:Δεν φτάνει που μου απαγόρευσες να βγω με τη φίλη μου, περιμένεις και να κοιμηθώ από τις 11?
Λ:Εννοείται! Πάντως δεν θέλω να το βλέπεις σαν απαγόρευση! Ο κακός Λουκάς που φέρεται σαν τον μπαμπά!
Ν:Όχι κι έτσι, αλλά εγώ ήμουν κλεισμένη εδώ μέσα και διάβαζα ενώ εσύ και η Νταίζη διασκεδάζατε!

Κάθεται στο κρεβάτι δίπλα της.

Λ:Δεν φτάνει που σου έκανα τη χάρη και την έβγαλα έξω, μιλάς και από πάνω!
Ν:Την ποια μου έκανες?
Λ:Τη χάρη. Αν μένατε εδώ μέσα, θα σου γκρίνιαζε επειδή κλείστηκε μέσα εξαιτίας σου και δεν θα είχες και καθαρό μυαλό για τη σχολή. Ενώ τώρα, και καλά διαβασμένη είσαι και δεν έχει να σου παραπονεθεί για τίποτα! Μια χαρά πέρασε!
Ν:Κι εσύ όμως εξίσου καλά πέρασες. Δεν νομίζω να έχεις παράπονο!
Λ:Δεν είπα το αντίθετο, ωραία πέρασα, αλλά κυρίως για σένα το έκανα. Αλλιώς δεν θα το σκεφτόμουν καν να βγω μαζί της!
Ν:Γιατί? Μια χαρά κοπέλα είναι!
Λ:Δεν είπα το αντίθετο, απλώς δεν είναι του τύπου μου, ας πούμε! Αλλά ας μην τα συζητάμε αυτά τώρα! Για πες μου, εσύ πως είσαι?
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Έκλαιγες?
Ν:Εγώ? Πώς σου πέρασε αυτό από το μυαλό?
Λ:Δεν με ξεγελάς εμένα!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Νόρα, κατάλαβα πόσο άγχος είχες για όλο αυτό! Όμως πάει τώρα! Δεν πρόκειται να ξαναπεράσεις κάτι τέτοιο! Ένα μάθημα ήταν που το πέρασες κι έσκισες μάλιστα!

Τότε η Νόρα δακρύζει. Ο Λουκάς την αγκαλιάζει τρυφερά κι αυτή αρχίζει να κλαίει.

Λ:Ρε Νοράκι, δεν χρειάζεται να έχεις τόσο άγχος! Με το παραμικρό δεν βάζουμε τα κλάματα!
Ν:Ποιο παραμικρό ρε Λουκά? Τόσους μήνες διάβαζα γι'αυτό το χαζομάθημα! Τώρα που ξεμπέρδεψα, νιώθω σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου! Επιτέλους οι κόποι μου δικαιώθηκαν!
Λ:Καταλαβαίνω πώς νιώθεις, αλλά δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς έτσι! Θα έπρεπε να χαίρεσαι!
Ν:Αρχικά πετούσα, αλλά μετά...
Λ:Μετά σου βγήκε όλο το άγχος μαζεμένο!
Ν:Κάτι τέτοιο!

Τότε στο δωμάτιο μπαίνει η Νταίζη...

ΝΤ:Παιδιά, έγινε κάτι?
Λ:Όχι, τίποτα. Έτσι Νόρα?
Ν:Ναι, τίποτα.
Λ:Μας αφήνεις λίγο μόνους μας?
ΝΤ:Ναι, φυσικά! Φεύγω!
Λ:ΟΚ. Σε λίγο φεύγω κι εγώ έτσι κι αλλιώς!

Η Νταίζη βγαίνει από το δωμάτιο...

Λ:Έλα, ηρέμησε τωρα! Όλα πέρασαν!
Ν:Δίκιο έχεις! Πρέπει να φεύγεις κι εσύ άλλωστε!
Λ:Ναι, αλλά όταν αφήσω αυτό το σπίτι θέλω να είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να ξανακλάψεις!
Ν:Σου υπόσχομαι πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση!
Λ:Το ελπίζω! Είσαι σίγουρη, έτσι?
Ν:Ναι ρε Λουκά! Μια κακή στιγμή ήταν, πάει πέρασε!
Λ:Χαίρομαι που το ακούω! Να σε αφήσω τώρα να ξεκουραστείς!
Ν:Ναι, με περιμένει μια δύκσολη μέρα αύριο.
Λ:Δίκιο έχεις! Καληνύχτα γλυκιά μου.(την φιλάει στο μέτωπο και σηκώνεται)
Ν:Καληνύχτα Λουκάκο!
Λ:Μην ακούσω πως έγινε τίποτα άλλο!
Ν:Δεν πρόκειται!
Λ:Σε πιστεύω! Όνειρα γλυκά μικρή μου πριγκίπισσα!
Ν:Και σε σένα!

Ο Λουκάς έφυγε από το σπίτι της πιο ήσυχος πια. Κατάφερε να την ηρεμήσει κι έτσι κοιμήθηκαν και οι δύο καλά και ήρεμα. Η Νταίζη όμως που είχε δει τι σχέση έχουν αναπτύξει αυτοί οι δύο μεταξύ τους και τι επίδραση είχε ο ένας πάνω στον άλλο, είχε πειστεί πως στο μέλλον αυτή η φιλική συμπεριφορά θα εξελισσόταν σε κάτι πολύ παραπάνω από μια δυνατή φιλία. Όμως, προς το παρόν προτίμησε να μην μιλήσει περεταίρω...



Υ.γ. Ελπίζω να μην το παράκανα με τους ρομαντισμούς!!!

Αν ενδιαφέρεστε να διαβάσετε και τη συνέχεια του εναρίου, να σας ενημερώσω πως τα σεναριάκια μου βγήκαν περισσότερα απ'ότι υπολόγιζα και μέχρι την άλλη βδομάδα μάλλον θα ποστάρω καθημερινά!!! Thanks for reading!!!!

Τέλειο!!! Πάρολο που δεν μ'αρεσε που ο Λουκάς βγήκε με την Νταίζη, μ'αρεσε που ο Λουκας έχει ΜΟΝΟ ματια για την Νόρα!!! Περιμένω συνέχεια!!!